Δεν μπόρεσα να διαβάσω τα σχόλια....δεν ήθελα,δεν μπορούσα....Το όνομα μου τα αρχικα δηλαδή ειναι Μ.Μ ....και εγώ δε 2 ιδιώτες 13 χρόνια...και εγώ καφέ κέρασμα από φίλους..και βενζίνη από τους γονείς καθόλα ίδια η ιστορία...και νιώθω σαν να έχω φάει μπουνιά στο στομάχι...και δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ η να κλάψω δίπλα που βλέπω κάποια που περνάει τα ίδια και σίγουρα θα υπάρχουμε πολλοί...Αλλά έχω μια ενσταση .Ναι πέρασε και σε μένα η σκέψη του τέλους...αλλά όχι.Ένα μεγάλο ΟΧΙ.....ΕΔΩ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΙ...ΚΙΑΝ ΛΥΓΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ.ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ.Κάποια στιγμή όλα θα πάνε καλά.Το πιστεύω ....