Αγαπητέ Τηλέμαχε,Το να είσαι εναντίον των φαρμάκων δεν είναι παράλογο..δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος..Άλλωστε και γω είμαι κατά του να δίνουν εύκολα φάφμακα.Όμως σε ότι αφορά το θέμα της κατάθλιψης-και ειδικά όταν σου περνάει και από το μυαλό να βλάψεις τον εαυτό σου- είναι άλλο θέμα. Και αν θες τη γνώμη μου, εγώ που ήμουν αρνητική με τα φάρμακα(γιατί δεν ήξερα και γιατί δεν είχα περάσει κάτι τέτοιο ποτέ), τα φάρμακα εκείνη την περίοδο του επεισοδίου με έσωσαν από το να τρελαθώ..Τότε δεν έχεις χρόνο για φιλοσοφίες ούτε μπορείς να περιμένεις ένα χρόνο να σου περάσει, διαβάζοντας βιβλία, κανοντας γυμναστική και διάφορες άλλες ασχολίες. Επιπλέον δεν έχεις και δύναμη να τα κάνεις όλα αυτά. Ας είμαστε λιγότερο ρομαντικοί και ονειροπόλοι.Δεν είναι ότι δε θέλει να γευτεί τη ζωή της η κοπέλα! Είναι ότι δε μπορεί προσωρινά και χρειάζεται βοήθεια.. Και δεν είναι κακό να κάνει φαρμακευτική αγωγή γι αυτό. Η οποία φυσικά πρέπει να είναι για συγκεκριμένο διάστημα και να γίνει και ψυχοθεραπεία γιατί το φάρμακο είναι απλά για να σε καταλαγιάσει ώστε να μπορείς μετά να ανοιχτείς και να ψάξεις τον εαυτό σου.. Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί στην προσπάθεια μας να βοηθήσουμε κάποιον.. " Όταν το δόντι πονάει, πρώτα κάνεις ένεση και μετά στο ανοίγει ο γιατρός" Όταν πονάς δε μπορεί να σε αγγίξει. Πρώτα καταλαγιάζει η ένταση και μετά ψάχνεις εις βάθος τον ευατό σου, όντας πιο δυνατός και σιγά σιγά ξαναβρίσκεις τη δύναμη και πατάς στα πόδια σου.. Και κάθε βήμα είναι ακόμα πιο ωραίο.. Και σε κάθε βήμα νιώθεις όλο και πιο δυνατός..