Η λεγόμενη δευτερη ή τρίτη ανάθεση, δηλ. το να συμπληρώνει ένας καθηγητής το ωράριό του και με άλλα μαθήματα πέραν του γνωστικού του αντικειμένου δεν ειναι κάτι καινούριο, ισχύει εδώ και χρόνια. Για κάποιους καθηγητές μάλιστα είναι προτιμότερο να τους ανατεθεί ένα δεύτερο μάθημα στο σχολείο που βρίσκονται κι ας απαιτεί αυτό περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, από το να κάνουν χιλιόμετρα για να συμπληρώνουν ωράριο σε άλλα σχολεία. Μπορεί σε μία σχολική χρονια πχ ένας καθηγητής αγγλικών να διδάσκει και ιστορία ή ακόμα και θρησκευτικά σε ένα σχολείο, αλλά μπορεί αντί γι' αυτό να του αναθέσουν τάξεις αγγλικών σε 3 διαφορετικά σχολεία και να τρέχει από το ένα στο άλλο.Οι υποχρεωτικές μεταθέσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για έναν άνθρωπο που έχει οικογένεια, είναι πολύ σοβαρότερο θέμα. Από τη μία πλευρά το υπουργείο έχει δίκιο να θέλει να εξορθολογίσει μία ξεχειλωμένη κατάσταση, όπου αλλού περισσεύει προσωπικό κι αλλού πληρώνουν αναπληρωτές, αλλά πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να αντιμέτωπίσει το ενδεχόμενο να διασπαστεί η οικογένειά του σε διαφορετικές πόλεις; Το ψυχολογικό και οικονομικό κόστος είναι εφιαλτικό.