Μαζοχιστικές τάσεις γιατί;
Φτάνεις σε έναν χώρο, μην έχοντας ιδέα ότι θα βρίσκεται εκεί.
Φτάνει κι εκείνη τυχαία την ίδια ώρα, την βλέπεις μπροστά σου.
Στο συγκεκριμένο μέρος έχετε ξαναβρεθεί μια-δυο φορές στο παρελθόν, δεν υπήρξε στέκι σας.
Σε βλέπει, ενθουσιάζεται, γελάκια, χαρές, ερώτηση με νάζι ''τόσο νωρίς έρχεσαι πάντα;'', λέει ''περίμενε, περίμενε, να μπούμε μαζί'', μπαίνετε μαζί, σου μιλάει ακατάπαυστα, κάθεστε στις καρέκλες, αυτή θέλει να πάει τουαλέτα, μπορεί να βγει από τη θέση της στα αριστερά αλλά προτιμά να βγει από τα δεξιά από τη δική σου μεριά και περνώντας από πάνω σου, σου λέει ''συγνώμη που περνάω συνέχεια ανάμεσα από τα πόδια σου'' με νάζι και γελάκι, σου λέει διάφορα τέλος πάντων, ας μην τα αναφέρω όλα εδώ και μετά όταν κλείνει ο χώρος που πήγατε χαιρετάει δυο -τρεις γνωστούς της που βλέπει στην έξοδο κι αντί να φύγει μαζί τους ή μόνη της όπως ήρθε, σε ακολουθεί μέσα από τα στενά κι έρχεται δίπλα σου και κάνετε μια υπέροχη νυχτερινή περιπλάνηση όπου σου αναλύει μεταξύ άλλων διάφορα περί μπάνιου στη θάλασσα που είχε πάει πριν έρθει εκεί που βρεθήκατε, εξού και η αμφίεση και πόσο ωραία θα ήταν να πήγαινε με κάποιον για μπάνιο κι όχι μόνη και στο τέλος σου δίνει και αυριανό ραντεβού μεταξύ αστείου και σοβαρού σε κάτι βραχάκια (ας μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες) λέγοντας πάλι με το γνωστό της νάζι ''ξέρεις πού θα είμαι''.
Κι όλα αυτά -συν κάποια που ειπώθηκαν και παρέλειψα- συνέβησαν επειδή συναντηθήκατε εντελώς τυχαία κάπου.
Πώς φταις εσύ λοιπόν κι έχεις μαζοχιστικές τάσεις όταν αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο;