"για το αν χαραμίζω τα χρόνια μου για μια νεφελοκοκκυγία.".

Νεφελοκοκκυγία = ουτοπική πολιτεία με τους δικούς της νόμους μακριά από την πεζή πραγματικότητα (κωμωδία του Αριστοφάνη).
Οκ σπάνια και βαθυστόχαστη ψαγμένη λέξη αλλά νομίζω την παρερμηνεύεις. Όπου και αν αποφασίσεις να πας (αν και κάτι μου λέει πως για να ρίχνεις την υπόνοια για τόσο διαφορετκή κουλτούρα θα είναι βόρεια χώρα, Νορβηγία, Γερμανία, κτλπ, που οι μισθοί είναι καλοί γι' αυτό τρέχουν όλοι οι απόφοιτοι εκεί) θυμίσου πρώτον πως οι ίδιοι βασικοί νόμοι ισχύουν παντού, δεν θα πας σε ονειρική χώρα του Βαρόνου Μινχάουζεν, και δεύτερον πως εκεί που θα πας θα αναδεικνυθείς, αντίθετα με εδώ που θα βουλιάσεις στα βαλτόνερα. Μην το σκέφτεσαι καν. Πάνε και βλέποντας και κάνοντας, δεν είναι εφ' όρου ζωής καμία απόφαση, μπορείς πάντα να γυρίσεις αν δεις πως δεν αντέχεις άλλο εκεί, ξέρω άπειρους φοιτητές που μετακόμισαν σε άλλες χώρες και μέσα σε μερικούς μήνες επέστρεψαν με καταρρακωμένο το ηθικό. Δεν είναι εύκολο πράμα η ξενιτιά, ανεξαρτήτως αν είσαι ανειδίκευτος εργάτης σε εργοστάσιο ή πτυχιούχος επιστήμονας, αε όλους '''χτυπάει" το ίδιο και κάπου εκεί είναι που ΕΣΥ θα δώσεις κουράγιο στον εαυτό σου. Οι γονείς και οι φίλοι σου πάντα θα παίρνουν το μέροε σου σε όποια απόφαση και αν πάρεις επειδή είναι υποστηρικτικοί (συνήθως) αλλά τα δικά σου όνειρα και τους δικούς σου στόχους μόνο εσύ τους ποθείς. Θα ζοριστείς και στη πορεία θα δεις πόσο το θέλεις, αν το θέλεις πραγματικά δεν θα σε νοιάξει η διαφορετική κουλτούρα και θα εστιάζεις μόνο στα θετικά όπως τα χρήματα, την αναγνώριση, τον σεβασμό και τα ρεαλιστικά σχέδια για ένα όμορφο μέλλον, πράματα που εδώ ούτε 1 στους 1000 γιατρούς δεν θα γνωρίσει ποτέ εκτός αν έχει δυνατό βύσμα.