Δηλαδή αυτοί που βλέπουμε έξω με τίγκα κόσμο και είναι μαζί και με πολλούς άλλους και γελάνε και χαίρονται και διασκεδάζουν είναι a priori σε χειρότερη θέση από τους μόνους γιατί όπως γράφεις πρέπει να δείχνουν ότι περνάνε καλά και να γελάνε για να μην τους παρεξηγήσουν οι άλλοι ενώ μέσα τους κλαίνε και κοντεύουν να σκάσουν.
Και όλο αυτό που περιγράφεις δεν είναι μια ακραία χειριστικότητα προς τους φίλους τους από τους ανώριμους συμφεροντολόγους ανθρώπους που δεν είναι ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους ούτε καν μπροστά στους φίλους τους αλλά υποκρίνονται ότι διασκεδάζουν για να μην τους χάσουν.
Αυτοί είναι άξιοι άνθρωποι δηλαδή που αξίζουν τη συμπάθειά μας επειδή μέσα τους βράζουν και δεν το δείχνουν.
Ενώ όποιος εκφράζει μοναξιά στο ίντερνετ είναι a priori δόλιος επειδή υπάρχουν κίνητρα από πίσω όπως λες που μπορεί να μην είναι καθόλου αθώα και ανδιοτελή.
Θα με ενδιέφερε να μου αναλύσεις αυτά τα κίνητρα που αναφέρεις.
Δηλαδή κράξιμο στον ανώνυμο μοναχικό του διαδικτύου επειδή είναι ιδιοτελής κι έχει σκοτεινά κίνητρα από πίσω μιλώντας για τη μοναξιά του ενώ οι άλλοι που υποκρίνονται ότι συμπαθούν τους φίλους τους και βγαίνουν έξω και περνάνε καλά είναι αξιαγάπητοι που μέσα τους υποφέρουν αλλά έξω τους δείχνουν χαρά οπότε αξίζουν λύπηση για τη μέγιστη υποκρισία τους.
Επίσης είναι πολύ απάνθρωπο να σκέφτεται κάποιος ότι ένας ανώνυμος άνθρωπος που εκφράζει τη μοναξιά του σε μια διαδικτυακή στήλη είναι ύπουλος και ιδιοτελής ειδικά μάλιστα στην εποχή μας όπου τα social media κάνουν θραύση κι όλοι εκεί μιλούν για τον εαυτό τους και κερδίζουν τα πάντα από αυτό. Και το κάνουν μόνο για να κερδίσουν.
Αλλά ο ανώνυμος μόνος μιας στήλης είναι το ''μίασμα'' κατά τ' άλλα.
Μάλιστα.