Είσαι σίγουρος, όμως, ότι σε θάβουν; Επειδή μπορεί και να παίζει φλερτ μεταξύ συναδέλφων εδώ πέρα κι απλά δεν θέλουν να σ' εντάξουν σ' αυτό. Λοιπόν, από στρατηγική λέω να τους καταπλήξεις: στην επόμενη βάρδια, αν πας έξω να πάρεις κάτι (καφέ ή κολατσιό), πέτα ένα αυθόρμητο "πάω να πάρω καφέ ν' ανοίξει το μάτι, θέλει κανείς σας τίποτα;" (Ε καλά, αν εκεί σε φλομώσουν στις παραγγελίες, πες "ααα, δεν είμαι χταπόδι, ελάτε ένας για βοήθεια στο να κουβαλήσουμε ή θα χρεώσω έξτρα.") Και μια επόμενη μέρα, φέρε κουλουράκια ή γλυκά να τους κεράσεις. Αν σε ρωτήσουν τι γιορτάζεις (ή και να μη σε ρωτήσουν), πες τους απλά ότι είστε στη δουλειά, όπου αφιερώνετε μίνιμουμ 8 ώρες απ' τη ζωή σας καθημερινά, οπότε κάνεις μια προσπάθεια να καλλιεργήσεις ένα άνετο, συναδελφικό κλίμα. Πες τους "μη φοβάστε, δεν ψάχνω να γίνω φίλος σας, αλλά όσο είμαστε μαζί σ' αυτό το χώρο, ας κάνουμε προσπάθειες να νιώθουμε άνετα μεταξύ μας, 8 ώρες απ' τη ζωή μας τη μέρα είναι, παίδες." Τι θα κάνουν; Τι είναι το χειρότερο που φοβάσαι ότι θα κάνουν; Θα βάλουν τα γέλια και θα ειρωνευτούν γυρνώντας σου την πλάτη; Ε τότε αυτοί είναι οι λαλάκες, όχι εσύ. Γύρισέ το τότε κι εσύ στην ειρωνία, μπορείς να πεις "νόμιζα δουλεύω με ανθρώπους σαν εμένα, αλλά μάλλον φύλακας ζωολογικού είμαι με δυο πιθήκια που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, εντάξει, καλή καρδιά" και γύρνα στη δουλειά σου σα να μη συμβαίνει τίποτα. Γενικώς, φέρσου με τρόπο που οι άλλοι από σένα δεν αναμένουν στη δεδομένη περίπτωση. Σε θάβουν και προσπαθούν να σε κάνουν να νιώθεις απαίσια με τον εαυτό σου; Κέρασμα και επίθεση συναδελφικής, χριστιανικής αγάπης. Γελάνε και σε δείχνουν με το δάχτυλο; Πες οτιδήποτε που να καθρεφτίσει την κοροϊδία τους και να τη γυρίσει εναντίον τους. Ελπίζω να μην έχεις να κάνεις με τόσο νταήδες πια και να τους ξυπνήσει μια ευσυνειδησία από την ευγενική σου κίνηση από ένα κέρασμα. Αν βλέπεις ότι όντως οι τύποι σου φέρονται με ψυχολογικό νταηλίκι, κάνε παράπονο σε κάποιον ανώτερο (δεν πιστεύω να είστε αυτοδιοικούμενοι εκεί πέρα). Θα έχεις και έναν βάσιμο λόγο πλέον, μιας και θα έχουν δείξει ανοιχτά απαξιωτική και εχθρική συμπεριφορά εναντίον σου χωρίς να τους έχεις δώσει δικαίωμα. Και τέλος, φίλε μου, όχι, μην ψάχνεις ν' αλλάξεις δουλειά τόσο εύκολα αν πρώτα δεν διεκδικήσεις το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου και να νιώθεις άνετα. Διαφορετικά, θ' αλλάζεις χώρο δουλειάς κάθε εξάμηνο μέχρι να συνταξιοδοτηθείς και θα είσαι πάντα το wallflower που νιώθει άβολα και δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Προφανώς, εντάξει, δεν θα κάνεις τα νεύρα σου κρόσσια μένοντας πάση θυσία σε τοξικά περιβάλλοντα, μα κοίτα λίγο να διεκδικείς τη γωνιά σου στο χώρο που βρίσκεσαι, όπως ο εργασιακός. Αν μονίμως φεύγεις χωρίς να αντιμετωπίσεις πρώτα κατά μέτωπο τέτοιους ανθρώπους, τέτοιοι πάντα θα κερδίζουν και θα παραμένουν, όσο κάποιοι σαν εσένα μονίμως θα φεύγουν και θα τριγυρνούν σαν την άδικη κατάρα. Πίστεψέ με, ακόμα και τέτοιοι νταήδες σέβονται ανθρώπους με unapologetic προσωπικότητα και όχι "καημένους" που δεν βγάζουν κιχ ακόμα κι όταν τους κατουράνε στο ποτήρι. Μην είσαι wallflower, ποτέ δεν θα το σεβαστεί κανείς αυτό, ακόμα κι όσοι καλοπροαίρετοι το βρίσκουν χαριτωμένο. Δοκίμασε έστω αυτή τη φορά να διεκδικήσεις την ήσυχή σου γωνιά στο χώρο που δουλεύεις.
Είσαι σίγουρος, όμως, ότι σε θάβουν; Επειδή μπορεί και να παίζει φλερτ μεταξύ συναδέλφων εδώ πέρα κι απλά δεν θέλουν να σ' εντάξουν σ' αυτό. Λοιπόν, από στρατηγική λέω να τους καταπλήξεις: στην επόμενη βάρδια, αν πας έξω να πάρεις κάτι (καφέ ή κολατσιό), πέτα ένα αυθόρμητο "πάω να πάρω καφέ ν' ανοίξει το μάτι, θέλει κανείς σας τίποτα;" (Ε καλά, αν εκεί σε φλομώσουν στις παραγγελίες, πες "ααα, δεν είμαι χταπόδι, ελάτε ένας για βοήθεια στο να κουβαλήσουμε ή θα χρεώσω έξτρα.") Και μια επόμενη μέρα, φέρε κουλουράκια ή γλυκά να τους κεράσεις. Αν σε ρωτήσουν τι γιορτάζεις (ή και να μη σε ρωτήσουν), πες τους απλά ότι είστε στη δουλειά, όπου αφιερώνετε μίνιμουμ 8 ώρες απ' τη ζωή σας καθημερινά, οπότε κάνεις μια προσπάθεια να καλλιεργήσεις ένα άνετο, συναδελφικό κλίμα. Πες τους "μη φοβάστε, δεν ψάχνω να γίνω φίλος σας, αλλά όσο είμαστε μαζί σ' αυτό το χώρο, ας κάνουμε προσπάθειες να νιώθουμε άνετα μεταξύ μας, 8 ώρες απ' τη ζωή μας τη μέρα είναι, παίδες." Τι θα κάνουν; Τι είναι το χειρότερο που φοβάσαι ότι θα κάνουν; Θα βάλουν τα γέλια και θα ειρωνευτούν γυρνώντας σου την πλάτη; Ε τότε αυτοί είναι οι λαλάκες, όχι εσύ. Γύρισέ το τότε κι εσύ στην ειρωνία, μπορείς να πεις "νόμιζα δουλεύω με ανθρώπους σαν εμένα, αλλά μάλλον φύλακας ζωολογικού είμαι με δυο πιθήκια που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, εντάξει, καλή καρδιά" και γύρνα στη δουλειά σου σα να μη συμβαίνει τίποτα. Γενικώς, φέρσου με τρόπο που οι άλλοι από σένα δεν αναμένουν στη δεδομένη περίπτωση. Σε θάβουν και προσπαθούν να σε κάνουν να νιώθεις απαίσια με τον εαυτό σου; Κέρασμα και επίθεση συναδελφικής, χριστιανικής αγάπης. Γελάνε και σε δείχνουν με το δάχτυλο; Πες οτιδήποτε που να καθρεφτίσει την κοροϊδία τους και να τη γυρίσει εναντίον τους. Ελπίζω να μην έχεις να κάνεις με τόσο νταήδες πια και να τους ξυπνήσει μια ευσυνειδησία από την ευγενική σου κίνηση από ένα κέρασμα. Αν βλέπεις ότι όντως οι τύποι σου φέρονται με ψυχολογικό νταηλίκι, κάνε παράπονο σε κάποιον ανώτερο (δεν πιστεύω να είστε αυτοδιοικούμενοι εκεί πέρα). Θα έχεις και έναν βάσιμο λόγο πλέον, μιας και θα έχουν δείξει ανοιχτά απαξιωτική και εχθρική συμπεριφορά εναντίον σου χωρίς να τους έχεις δώσει δικαίωμα. Και τέλος, φίλε μου, όχι, μην ψάχνεις ν' αλλάξεις δουλειά τόσο εύκολα αν πρώτα δεν διεκδικήσεις το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου και να νιώθεις άνετα. Διαφορετικά, θ' αλλάζεις χώρο δουλειάς κάθε εξάμηνο μέχρι να συνταξιοδοτηθείς και θα είσαι πάντα το wallflower που νιώθει άβολα και δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Προφανώς, εντάξει, δεν θα κάνεις τα νεύρα σου κρόσσια μένοντας πάση θυσία σε τοξικά περιβάλλοντα, μα κοίτα λίγο να διεκδικείς τη γωνιά σου στο χώρο που βρίσκεσαι, όπως ο εργασιακός. Αν μονίμως φεύγεις χωρίς να αντιμετωπίσεις πρώτα κατά μέτωπο τέτοιους ανθρώπους, τέτοιοι πάντα θα κερδίζουν και θα παραμένουν, όσο κάποιοι σαν εσένα μονίμως θα φεύγουν και θα τριγυρνούν σαν την άδικη κατάρα. Πίστεψέ με, ακόμα και τέτοιοι νταήδες σέβονται ανθρώπους με unapologetic προσωπικότητα και όχι "καημένους" που δεν βγάζουν κιχ ακόμα κι όταν τους κατουράνε στο ποτήρι. Μην είσαι wallflower, ποτέ δεν θα το σεβαστεί κανείς αυτό, ακόμα κι όσοι καλοπροαίρετοι το βρίσκουν χαριτωμένο. Δοκίμασε έστω αυτή τη φορά να διεκδικήσεις την ήσυχή σου γωνιά στο χώρο που δουλεύεις.