Αυτό το "θέλω να είμαι μαζί του" στο τέλος, με σκότωσε. Γιατί, καλή μου, θες να είσαι μαζί του τελικά; Είναι σπάταλος, στο καπάκι άνεργος, δεν επιστρέφει χρωστούμενα (άρα ούτε και υποσχέσεις κρατάει), ανεύθυνος (ούτε μια δουλειά στο σπίτι), κατά τ' άλλα εσύ θες να είσαι μαζί του!! Επειδή εκ των δυο σας εσύ είσαι αυτή που απ' την αρχή επένδυσε πολλά παραπάνω (οικονομικά και συναισθηματικά), η σχέση σας έχει γίνει για σένα σαν μια επιχείρηση που ξεκάθαρα πάει να βουλιάξει, αλλά εσύ προσπαθείς να τη σώσεις γιατί, αλίμονο, τόσους πόρους επένδυσες για να την ανοίξεις και να την κάνεις να λειτουργήσει, κρίμα είναι να την εγκαταλείψεις τώρα... Όχι. Εγκατέλειψέ την, αλλιώς θα υποφέρεις ακόμα περισσότερο και ό,τι κόστος συνεχίζεις να πληρώνεις για το "θέλω να είμαι μαζί του" χάνεται σε μια μαύρη τρύπα. Όσο για τους δικούς του, που τόσο φοβάσαι μη σε κρίνουν (άλλο και τούτο, δεν φοβάσαι την απώλεια της οικονομικής σου άνεσης και της αξιοπρέπειάς σου, αλλά τη γνώμη ξένων γονέων), ας συντηρούν εκείνοι το βλαστάρι τους, μην τον εγκαταλείψουν σε μια δύσκολη στιγμή που έχασε τη δουλειά του αλλά θέλει να συνεχίσει να ζει σαν κροίσος. Αν σου ζητήσουν τα ρέστα, στην τελική, πες τους την αλήθεια, ότι μένατε μαζί αλλά πλήρωνες και προσπαθούσες για δύο. Αξίζεις ισότιμη σχέση, όχι να γίνεις η θετή μάνα ενός αιώνιου εφήβου.