Με απλά, πολύ απλά λόγια, έχασες έναν χρόνο, από τα καλύτερα της ζωής σου, έχοντας κρυφές προσδοκίες και ελπίδες, ακόμη κι αν δεν το παραδεχόσουν στον εαυτό σου. Κι αυτό το "του είπα πολλές φορές να σταματήσουμε να μιλάμε, τον πήρα τηλέφωνο να του το πω και επισήμως", γιατί; Συνήθως αυτά λέγονται είτε επί ματαίω, είτε εσκεμμένα . . . Άλλωστε, όποιος θέλει να φύγει, φεύγει κι ο άλλος θα το πάρει το μήνυμα (ή μάλλον κυριολεκτικά, δε θα το πάρει το μήνυμα)δεν είναι χαζός όπως αποδείχθηκε, τουναντίον μάλιστα.Ο τύπος πάντως μια χαρά. Είχε και κάποιον να λέω τον πόνο του και τα βάσανά του όσο θέλει. Δεν είναι κριτική, αφού ζήτησες να μη σου ασκηθεί. Απλώς θεωρώ πως από κάθε κατάσταση στη ζωή, οφείλει κανείς να βγάζει τα συμπεράσματά του και να παίρνει τα μαθήματά του. Κι εσύ στην προκειμένη, έχεις πολλά μαθήματα να πάρεις.ΥΓ: το ότι αφιέρωνες χρόνο για να ακούς τον συγκεκριμένο και να δίνεις συμβουλές, δε σε καθιστά απαραίτητα και "καλό άνθρωπο" καθώς στην εν λόγω περίπτωση υπήρχε μια ιδιοτέλεια εκ μέρους σου, ακόμη κι αν επρόκειτο για ιδιοτέλεια παντοδαπής μορφής.
