Φίλε μου, με συγκίνησες. Θα σου πω ότι ήμουν σε χειρότερη φάση από τη δική σου. Έζησα έτσι μέχρι τα 32 μου, οπότε και έκανα την πρώτη μου σχέση. Ευτυχώς είχα λίγους, αλλά καλούς φίλους. Είμαι πια 38 ετών και ακόμα παλεύω με τα απωθημένα. Και φυσικά κανείς χορτάτος τριγύρω δεν καταλαβαίνει. Θεωρούν ότι φταις εσύ αποκλειστικά, λες και δεν υπάρχουν προβλήματα, κακοτοπιές και η πουτάνα η τύχη στη ζωή των ανθρώπων.Φυσικά και δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να φροντίζεις τον εαυτό σου σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθείς κάθε μέρα για την κοινωνικοποίησή σου και το "άνοιγμα" στον κόσμο. Όντως ο χρόνος δε γυρνά πίσω, αλλά υπάρχει χρόνος μπροστά να γευτούμε τόσα και τόσα που μας επιφυλάσσει η ζωή. Μη μασήσεις τώρα και χάσεις κι άλλο χρόνο. Στην ανάγκη, ζήτα αν μπορείς και ψυχολογική-θεραπευτική βοήθεια, ώστε να ενισχύσεις τον εαυτό σου σε αισιόδοξη τροχιά. Τα ίδια κάνω κι εγώ και αποδίδει. Μην παραιτηθείς, είναι κρίμα. Είσαι πολύ νέος! Καλή τύχη από κάποιον που σε νιώθει...