ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε πριν απο μηνες, μου το ζητησες. Ημουν ερωτευμενη εσυ όχι.Σε ειδα μετα απο καιρο, ισα που σου ειπα ενα γεια, ηρθες στο τελος της βραδιας και μου ειπες ποσο λυπηρο ειναι που δεν σου μιλησα ολο το βραδυ.Περασαν μερες. Μου ειπες θα με παρεις τηλεφωνο να παμε για καφε. Δεν πηρες. Με κάλεσες ενα βραδυ σε μια συναυλια, ηρθα μονη ελπιζοντας οτι θα ημασταν παρεα. Με αφησες μονη ολο το βραδυ ενω περιφεροσουν και μιλαγες εδω κι εκει. Οταν σε ρωτησα το λογο που με καλεσες, μου ειπες οτι ηθελες να ερθω για να περασω καλα.Βγηκα εκτος εαυτου με την συμπεριφορα σου, τοσο που σε εβρισα. Ενα πραγμα με πειραξε που μου ειπες: ότι κατι αλλο προσδοκουσα...Ναι, προσδοκουσα αλλα όχι επανασυνδεση. Να ησουν η παρεα μου εκεινο το βραδυ. Οχι να μεινω μονη, τι στο καλο με κάλεσες και μου ειπες ελα και σε θρονο θα σε βαλω; Τωρα δεν υπαρχει επιστροφη...καταλαβα οτι μονο η δημοσια εικονα σου σε νοιαζει. Κριμα, δεν μ'αρεσει να ερχομαι σε ρίξη με τους ανθρωπους κι εσυ με ωθησες στα άκρα για αλλη μια φορά.Πειτε μου ειλικρινά, θα ήθελα την ανδρικη αποψη, πως εξηγειται μια τετοια σταση απο εναν ανθρωπο που μου ζητησε να χωρίσουμε κι επειτα φερεται κατα τέτοιο τροπο; τι συνεχεια μπορει να θελει;