Μόλις παραιτήθηκα από μία δουλειά στην οποία δεν είχα άδεια - αργίες - σαββατοκύριακο - 8ωρο, δηλ. τίποτα και αααα φυσικά όχι απλά δεν είχα την δυνατότητα οποιασδήποτε προσωπικής ζωής (ούτως ή άλλως δεν προλάβαινα) αλλά δεν ήταν και επιτρεπτό. Από τα πολλά παράλογα, αμέτρητα θα τολμούσα να πω, ένα ήταν η φορά που η μητέρα μου είχε λουμπάγκο, ο πατέρας μου εκτός αθηνών και έφυγα στο 8ωρο αντί στο δωδεκάωρο όπου στήθηκε ένας τρελός καβγάς με το αφεντικό μου γιατί εκείνη την ημέρα (την ώρα που ήθελα να φύγω) μου ζήτησε να πάω σπίτι του και να βάλω στη σωστή σειρά τα κανάλια της τηλεόρασης δηλ. την ΕΡΤ1 στο 1 την ΝΕΤ στο 2 κοκ και του είπα πως θα πάω την επόμενη ημέρα πριν την δουλειά γιατί έπρεπε να πάω στο σπίτι της μητέρας μου, για να γίνει ένας απίστευτος καβγάς του στυλ " Ξέρεις πως είναι να μου λές εμένα ΟΧΙ και πόσο δύσκολο μου είναι"? και πόσο σημαντικό είναι να βάζω πρώτα την δουλειά (δηλ. ταξινόμηση των καναλιών στο σπίτι του) και μετά την προσωπική μου ζωή.Νομίζω θα έρθουν καλύτερες μέρες.. :)