Τι κακό αυτό το ελληνικό κουσούρι του να μην κάθεσαι 5-10 λεπτά να σκεφτείς και να αναλογιστείς αυτό που διάβασες, παρά να ενδίδεις στην παρόρμηση και το θυμικό... Βγήκε ο Τσίπρας, όλα ωραία και καλά, και μόλις εμφανιζόταν κάποια τοποθέτηση επιφυλακτική ή κριτική, κατευθείαν να πέσουν να σε φάνε όλοι ή άλλοι τόσοι να βγουν και να του τα χώσουν κι εκείνοι.Βγήκε ο Μητσοτάκης πρόεδρος ΝΔ, θεωρητικά θα γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός, ξανά μανά, μόλις βγει κάποιος να εκφράσει μια-δυο επιφυλάξεις ντου από παντού να τονε φάνε, και οσονούπω άλλοι να τον κράξουν κι αυτοί.Και μιλάω για εποχές πριν καταθέσει διαπιστευτήρια ο Αλέξης, όπως τώρα και με τον Κυριάκο. Τι γίνεται ρε παιδιά; Όλοι μα όλοι αυτοί είναι στρατευμένοι και έμμισθα τρολ, ένθεν κακείθεν; Να πάω και 'γω τότε να βγάλω μεροκάματο.Αυτή την συμπεριφορά θέλει να καταγγείλει η αρθρογράφος. Το να διατηρείς μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας αλλά ταυτόχρονα να συμπεριφέρεσαι ακριβώς όπως όσοι καταγγέλεις, είσαι π.χ. λαϊκών, μικροαστικών ή επαρχιακών καταβολών; Ε άρα όλοι οι αστοί και οι σπουδαγμένοι κλπ. κλπ. είναι έτσι. Είσαι αστικής (κοινωνικά) καταγωγής, ξενοθρεμμένος ή ζεις απλά σε πόλη; Τότε όλοι οι άλλοι είναι γιουβέτσι. Απλά προσδίδει πιο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην κριτική της, επ' αφορμής κιόλας της επικαιρότητας (εκλογή Μητσοτάκη).Τέτοια βλέπω και σκέφτομαι ότι η διαδρομή από την ελπίδα στην απογοήτευση, όποιος/α και αν την ευαγγελίζεται, είναι, σχεδόν, νομοτελειακά μονόδρομος για την χώρα μας. Δεν πάσχει μόνο το πολιτικό και οικονομικό της προσωπικό. Πάσχει ολόκληρη.