Δεν υπάρχουν ασφαλή σπίρτα, κοριτσάκι.
Δεν ξέρω ποιό κοριτσάκι με σπίρτα με πονάει πιο πολύ τέτοιες χρονιάρες.
Η μικρούλα του΄Αντερσεν ή η μεγαλύτερη 'Ιρις, στο Match factory girl
του Καουρισμάκι. Η μία εξασφαλίζει το παραντάιζ τράβελ, η άλλη είναι νεκρή προ πολλού, κι ας μη το ξέρει.
Την έχω αγαπήσει πολύ τη φινλανδέζα Ίρις που δουλεύει στο εργοστάσιο με τα σπίρτα, που ψάχνει να βρει τον Σωτήρα της σε μπαρ της συμφοράς και άθλιες αίθουσες χορού, που κανένας δεν την αγαπάει,
που είναι ορφανή (κι ας ζει η μάνα της).
Και τη μικρούλα του Χανς Κρίστιαν την αγάπησα. Που της φεύγει το παπούτσι, που κόσμος περνά και κόσμος δεν τη βλέπει,
που ξυλιάζει με το σαλάκι της το λεπτούλι.
Κι οι δύο μόνες, χωρίς κανέναν. 'Ενας κακός πατριός, μόνον, που περιμένει ν'αρπάξει την είσπραξη. Καμιά χαρά, καμιά προοπτική. Στα μέσα του δέκατου ένατου η μία, στα τέλη του εικοστού η άλλη.
Ολόιδιες.
Τι κι αν η 'Ιρις, στο φιλμ του Καουρισμάκι, κερνάει ποντικοφάρμακο όσους την καταδίκασαν σε θάνατο εν ζωή.
Στην ουσία είναι η μεγάλη αδελφή της ορφανούλας με τα σπίρτα.
'Εναν αιώνα μετά, σε μια άλλη χώρα,
με το Θεό να την έχει κάνει με ελαφρά.
Τέτοιες μέρες βγαίνουν στους δρόμους τα κοριτσάκια με τα σπίρτα. Ανάβουν το πρώτο- έρχεται η ζέστη και το ωραίο λιβάδι.
Δεύτερο- τρέχουν στην παραλία, ο ουρανός είναι αξέχαστο μπλε.
Τρίτο, τέταρτο- πετούν πάνω από το Σινικό και τις πυραμίδες κι εκείνο το πολύ ροζ ζαχαροπλαστείο.
Πέμπτο, έκτο , κι άλλο κι άλλο κι άλλο- θα τελειώσει το κουτάκι κάποια στιγμή. Ξανά με γυμνά ποδαράκια στο τέλος του δρόμου.
Καθαρό μελόδραμα.
Safety matches κι άλλες βιομηχανικές θεολογίες- παραμύθια, σκέτα παραμύθια.
* Δεν υπάρχουν ασφαλή σπίρτα,κοριτσάκι.
'Aναψες; Κάηκες.
σχόλια