comfort women*

εδώ και εκατό χιλιόμετρα

δεν βρίσκω μέρος να σταθώ

/Κιτό

Οι περισσότερες ανήλικες. Κορεάτισσες (κυρίως), Φιλιππινέζες, Ινδονήσιες, Κινέζες-από τα Ιαπωνικά κατεχόμενα του δεύτερου παγκόσμιου, δηλαδή. Κορίτσια που τους έταξαν λεφτά και δουλειά. Κορίτσια που τα άρπαξαν απ' το δρόμο ή τα σπίτια τους. Οι (κατ' ευφημισμόν) comfort women, ianfu ή shōfu, γυναίκες που εξαναγκάστηκαν να προσφέρουν σεξ στους γιαπωνέζους στρατιώτες. Πολύ σεξ, με πολλούς - μέχρι και εκατό την ημέρα. Ο Ιαπωνικός στρατός ήταν πολυάριθμος, ο πόλεμος άγριος κι η μέρα μικρή.

Σκλάβες του σεξ-τίποτε άλλο δεν ήταν αυτά τα κορίτσια. Από το 1942 ως το 1945, βίωσαν την απόλυτη εκμετάλλευση, τη βία, τον εξευτελισμό, την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Βιασμοί, ξύλο, εκτρώσεις με μεταλλικά ραβδιά. Ενέσεις με Mercury 606 για τα αφροδίσια,εργασία σε άθλιους ''σταθμούς''/κυβερνητικά πορνεία, από το Τόκυο μέχρι την Ιάβα

.
Μόνο το ένα τέταρτο από τις διακόσιες χιλιάδες περίπου comfort women επιβίωσαν μέχρι το τέλος του πολέμου. Πολλές χωρίς μήτρα. Πολύ περισσότερες χωρίς μέλλον. Ελάχιστες απ' αυτές ενώθηκαν με τις οικογένειές τους - ήταν για πολλά χρόνια οι πόρνες του στρατού, ανεπιθύμητες και στιγματισμένες.

γιαπωνέζοι στρατιώτες  στην ουρά, έξω από ένα comfort station

Η πρώτη που μίλησε ήταν η (γεννημένη το 1924 στην Πιονγιάνγκ) Kim Hak Soon. Στα δεκάξι της μεταφέρθηκε στην Μαντζουρία, σ' ένα από τα στρατιωτικά μπορντέλα. Εδωσε συνεντεύξεις, κινητοποίησε διεθνείς οργανισμούς και δικαστήρια,είναι αυτή που καθιέρωσε τη Διαμαρτυρία της Τετάρτης έξω από την Ιαπωνική πρεσβεία της Σεούλ, απαιτώντας μια δημόσια απολογία.

Η Κim πέθανε το 1997. Πρόλαβε την Κono statement (1992), την αναφορά που για πρώτη φορά παραδεχόταν την κρατική εμπλοκή των ιαπωνικών αρχών και το μη οικειοθελές των υπηρεσιών όλων αυτών των γυναικών.

Σαν σήμερα, στις 27 Μαρτίου του 2007, ο τότε πρωθυπουργός Shinzō Abe αναγκάστηκε – μετά από πρωτοφανή πίεση Σεούλ, κοινής γνώμης και Ουάσιγκτον - να ζητήσει τη συγγνώμη του Ιαπωνικού έθνους από τις γυναίκες θύματα του ιδιότυπου αυτού τράφικινγκ.

 ξύλινες πινακίδες με τα ονόματα των κοριτσιών - συνήθως τα άλλαζαν δίνοντας ονόματα γιαπωνέζικων λουλουδιών για καλή τύχη στο στράτευμα

Εις μάτην, όμως. Λίγες μέρες πριν, στις 14 Μαρτίου του 2014, ο ίδιος πρωθυπουργός (υπό το φως νέων ιστορικών αποκαλύψεων / ζήτω η φεουδαρχία) απέσυρε την προηγούμενη απολογία, αρνούμενος κάθε κρατική εμπλοκή στο όλο ζήτημα.

Το  όλο ζήτημα  παραμένει ανοιχτό. Οι τελευταίες comfort women, τα φοβισμένα ανήλικα του δεύτερου παγκόσμιου και υπερήλικες ακτιβίστριες του σήμερα, συνεχίζουν να απαιτούν αυτό που τους ανήκει - τη δικαίωση.

(Αγνοώντας, βέβαια, ότι ο δεύτερος παγκόσμιος

δεν τελείωσε ακόμη.)

_______________

more *

η Eve Ensler, στα Vagina Monologues (Αιδοίων μονόλογοι)

προσθέτει και τον μονόλογο μιας comfort woman.