16Το σφαιριστήριο του κέντρου
Το Palladium στη Σολωμού 54-56 άνοιξε το 1994. Είχε μια αίθουσα μπιλιάρδου και μια με φλιπεράκια και ηλεκτρονικά παιχνίδια (ποιος δεν θυμάται το «ποδοσφαιράκι» της Sega και το NΒΑ Jam). Ήταν από αυτά που οι ιδιοκτήτες τους έκαναν πως δεν έβλεπαν όταν έμπαιναν ανήλικοι μέσα στο μαγαζί. Εκεί που βλέπαμε τα κορίτσια να κάθονται ακίνητα και αμίλητα στις μπάρες και να παρακολουθούν τους δήθεν «στεκαδόρους». Κάπου στις αρχές του 2000 κάηκε και με την ανακαίνιση μετονομάστηκε σε Palladium Cyber Café. Οι υπολογιστές πήραν τη θέση των φλιπερακίων, αλλά η αίθουσα του μπιλιάρδου παρέμεινε αναλλοίωτη ώστε να θυμίζει πως κάποτε σε αυτή την πόλη τα internet café τα έλεγαν σφαιριστήρια και το World of Warcraft «γαλλικό».
Σ.Δ.
17Οι καλύτεροι ανοιχτοί χώροι της Αθήνας
Αν τον πολιτισμό μιας πόλης κρίνουν τα πάρκα και οι λοιποί δημόσιοι χώροι της, τότε σίγουρα είμαστε πολύ «ουργκ». Και με το κιάλι τα ψάχνεις και στην τύχη τους έχουν τα περισσότερα αφεθεί. Υπάρχουν, ωστόσο, στο Λεκανοπέδιο ακόμα σημεία -κάποια μάλιστα όχι ευρέως γνωστά- που ομορφαίνουν ανεκτίμητα την καθημερινότητά μας
Αττικό Άλσος (Τουρκοβούνια). Από τα ελάχιστα σημεία της πρωτεύουσας όπου το πράσινο ευνοήθηκε και πριμοδοτήθηκε. Οικογένειες, αθλητές (νωρίς), ζευγαράκια, πιτσιρικοπαρέες (αργάμιση), θέα πανοραμική.
Εθνικός Κήπος-Ζάππειο. Αll time classic αθηναϊκό σποτ, σωστή όαση παρά την εμφανή εγκατάλειψη. Ο Κήπος κλείνει το σούρουπο, ενώ το Ζάππειο γίνεται cruising spot. Άγνωστο γιατί παραμένει μαντρωμένη η πανέμορφη promenade γύρω από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Αστεροσκοπείο. Ίσως το πιο cool 'n' alternative κομμάτι της διαδρομής των ενοποιημένων αρχαιολογικών χώρων. Εξαιρετικό site για άραγμα μέρα και νύχτα μαζί με το όμορο κομμάτι της Πνύκας.
Λόφος Στρέφη. Νεολαιίστικο (κυρίως) στέκι και άτυπο «άσυλο» για κάθε λογής κατατρεγμένο. Φιλοξενεί συχνά πυκνά πάρτι, συναυλίες κ.λπ., εκδηλώσεις με αλλεργία στο mainstream.
Άλσος Ν. Φιλαδέλφειας. Παρότι αφημένο χρόνια τώρα στην τύχη του, αποτελεί ανεκτίμητη εστία πρασίνου. Λίγοι σχετικά οι επισκέπτες, κυρίως αγοροπαρέες, φλερτ και αθλητές.
Λόφος Αρδηττού. Από τις λιγότερο γνωστές «καβάτζες» του κέντρου, διαθέτει πυκνό πευκοδάσος, απρόσμενη θέα κι ένα από τα πιο cozy ηλιοβασιλέματά.
Διομήδειος Βοτανικός Κήπος (Δαφνί). Πλούσια και φροντισμένη βλάστηση, οικολογικά μονοπάτια, ρυάκια, βάθρες με χελωνίτσες, παιδικές χαρές κ.λπ. Δυστυχώς, λειτουργεί σαν δημόσια υπηρεσία: κλείνει στις 3 μ.μ. (έλεος), ενώ λουκέτο μπαίνει και στις αργίες!
Μπαρουτάδικο, το πνεμόνι του Αιγάλεω. Τζόγκινγκ, ποδήλατα, οικογένειες, σκέιτερς, λυκειόπαιδα, πλούσιο πλην παρατημένο πράσινο.
Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» (Λιόσια). Οι πιτσιρικάδες των πέριξ το αποκαλούν απλώς «οι πάπιες» - έχει κι απ' αυτές, όντας από τα τελευταία καταφύγια άγριας χλωρίδας και πανίδας εντός άστεως. Εκτεταμένο, με γέφυρες, κανάλια, λοφάκια, περίπτερα, καφέ κ.λπ., τραβά εξίσου οικογένειες, ζευγαράκια, BMX και μαριδάτη «αληταρία».
Πεδίον του Άρεως. Τους χώραγε όλους κάποτε - μαμάδες, νταντάδες, παιδάκια, καροτσάκια, έφηβους καυλωμένους με μπάλα, ποδήλατο ή σκέιτ, παππούδες, φοιτητές, μετανάστες, γκέι, τζάνκια... Η ανερμάτιστη ανάπλαση που σχεδόν το νέκρωσε τελειώνει επιτέλους, οπότε αναμένονται νέοι «άποικοι», αλλά και επιστροφή των... εξόριστων.
Θ. Α.
18Best New Sounds
Acid Baby Jesus
Απ' την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν, οι Acid Baby Jesus -πριν από έναν χρόνο (και δυο μήνες)- ήταν εντυπωσιακοί. Ο Νώντας, ο Μάρκος κι ο Τηλέμαχος (οι οποίοι ασχολούνται «με κτίρια, laptops, κλωστές και το ανθρώπινο μυαλό») παίζουν «μεσογειακό πανκ ροκ» με τέτοια ενέργεια που κάνει τα live τους από τα πιο συναρπαστικά που μπορείς να πετύχεις στην πόλη. Το όνομά τους «το βρήκε μια τσιγγάνα», ελπίζουν «να ταξιδέψουν σε μέρη που δεν θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς, να κάνουν φίλους που θα βλέπουν μια φορά τον χρόνο και... να αναπτύξουν ένα μικρό πρόβλημα αλκοολισμού». Τα άμεσα σχέδιά τους περιλαμβάνουν την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου και πολύ tour. Αυτό που βλέπουν να προκύπτει μέσα από τη μαυρίλα της κρίσης είναι «λιγότερες χοντρές κοιλιές»! Αντί για φωτογραφία, έφτιαξαν ένα σκίτσο με τέρατα... www.myspace.com/acidbabyjesus
Κτίρια τη Νύχτα
Η μουσική του Γιώργου Καρπαθάκη με τεχνικούς όρους «είναι μάλλον αστική (ίσως ενίοτε και αστρική), παιγμένη από ηλεκτρικά, ηλεκτρονικά και φυσικά όργανα». Ο πρώτος του δίσκος, που ήταν κυριολεκτικά hand-made (έφτιαξε ολομόναχος τη μουσική και τα εξώφυλλα ένα-ένα), ενθουσίασε όσους τον άκουσαν και τα σχόλια ήταν μάλλον απρόσμενα για μια τόσο περιορισμένη κυκλοφορία. «Η Λένα Πλάτωνος, σε ένα τηλεφώνημα, που για τη μισή ώρα που διήρκεσε ένιωθα ότι είχα επαφή με ένα άλλο σύμπαν», λέει, «μου είπε ότι οι αρμονίες μου της θυμίζουν τον Messiaen κι ότι φαίνεται πως στο μέλλον δύσκολα θα κάνω εκπτώσεις στη μουσική μου γιατί είμαι "τραβηγμένος απ' τα μαλλιά". Αυτό το τελευταίο που είπε ήταν το καλύτερο». «Ο ήχος μου δεν στηρίζεται σε συγκεκριμένα όργανα, αλλά προκύπτει από τις εικόνες και τα περιβάλλοντα που θέλω να δημιουργήσω», λέει. «Πριν πολλά χρόνια είχα δει σε μια έκθεση ένα βίντεο με την όψη ενός κτιρίου τη νύχτα, σαν νοσοκομείο έμοιαζε, όπου μάλλον υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τα φώτα κι αυτά αναβόσβηναν σε κάθε όροφο εντελώς τυχαία. Ήταν πολύ δύσκολο να αντιληφθείς την περιοδικότητα, κι έτσι φαινόταν σαν να ανέπνεε. Μου αρέσουν τα παλιά κτίρια, είναι σαν να βλέπεις αλλεπάλληλα κύματα από ιστορίες των ανθρώπων που έχουν περάσει μέσα από αυτά. Θαυμάζω κάποιες αρχιτεκτονικές σε νέα κτίρια, αλλά μου βγάζουν μια αίσθηση μεταλλικού κι άγευστου ιδρώτα. Αποστειρωμένα, σαν μεγεθυμένες μακέτες. Το μαγικό με την Αθήνα είναι ότι ενώ πιστεύεις πως δεν σου έχει ξεφύγει τίποτα, στρίβεις σε κάποιον δρόμο που τυχαία δεν είχες ποτέ επιλέξει και νιώθεις ότι είσαι σε άλλη πόλη. Από τον Κολωνό (όπου μεγάλωσα) μέχρι τα Πατήσια κι από τα Πετράλωνα μέχρι την Ιχθυόσκαλα, υπάρχουν εξαιρετικά κτίρια. Η καλύτερή μου είναι -ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει- να περπατάω και να παρατηρώ τα ανοιχτά παράθυρα, να βλέπω το φως των δωματίων ή την κίνηση κάποιου που βάζει το πιάτο του στο τραπέζι. Σαν κολάζ από ταινίες. Μέχρι την επόμενη εικόνα, μπορεί να έχω σκεφτεί όλη τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Η πιο αδιάφορη στιγμή για τον έναν μπορεί να είναι ένα ποίημα για κάποιον άλλο». www.myspace.com/buildingsatnight
Tango with lions
Οι Tango with lions παίζουν «ατμοσφαιρική μουσική με πολλά φολκ στοιχεία, με αγγλικό στίχο, μίνιμαλ συνθέσεις και ελαφρώς εσωστρεφή χαρακτήρα». Η Κατερίνα Παπαχρήστου, που γράφει τα κομμάτια, τραγουδάει και παίζει πιάνο και κιθάρα, είναι καθηγήτρια γαλλικών και μεταφράστρια με πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. «Από 7 χρόνων σπουδάζω μουσική», λέει. «Είναι μια ανάγκη, αλλά και το πιο ακριβές μέσο για να εξωτερικεύω σκέψεις και συναισθήματα». Ο δίσκος που λατρεύει είναι το «Dummy» των Portishead. Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ από την Inner Ear και για το επόμενο διάστημα ετοιμάζει πολλά live. www.myspace.com/kaschialoveslions
Baby Guru
Οι Baby Guru είναι από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Αθήνας, ίσως επειδή μόλις σχηματίστηκαν. Ο Obi Serotone, ο King Elephant και ο Sir Kosmiche φτιάχνουν «ενστικτώδη grooves, με πειραματική και ενίοτε ποπ διάθεση, έχουν εμμονή με το kraut rock και την ψυχεδέλεια και καθόλου κιθάρες» με επιρροές από Can, Neu!, Moondog, Silver Apples, Velvet Underground, Panda Bear, Doors, Art Blakey, Fugazi... Έχουν μοιράσει ήδη ένα single διαδικτυακά και αυτές τις μέρες ολοκληρώνουν τις ηχογραφήσεις για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Τα live τους είναι μοναδικά. Αυτό που ελπίζουν να βγει από την κρίση είναι «αυθεντική δημιουργία ως αντίβαρο στη σκατίλα». www.myspace.com/babyguruband
Pan Pan
Ο Παναγιώτης Πανταζής είναι 28 χρόνων, σπούδασε αρχιτέκτονας στον Βόλο και ζει κάνοντας κόμικ και εικονογραφήσεις (έχει βγάλει ήδη 6 comic books με τη Giganto). Επίσης φτιάχνει μουσική. «Δεν έχω διδαχτεί να παίζω κάποιο όργανο», λέει, «ωστόσο στο λύκειο έφτιαχνα pausetapes, μετά πήρα σάμπλερ και σάμπλαρα τους δίσκους του πατέρα μου (φανταστική δισκοθήκη) και τα τελευταία 4-5 χρόνια φτιάχνω δικές μου συνθέσεις με synths και keyboards (ό,τι πέσει στα χέρια μου). Μουσική φτιάχνω για να συνδυάζω τις αγάπες μου: χιπ χοπ από μέσα '80s έως μέσα '90s, Χατζιδάκι, post rock και ebm. Ό,τι να 'ναι πάνω κάτω. Είχα διάφορα σχέδια για το μέλλον, ετοίμαζα live και τέτοια πράγματα (π.χ. θα έπαιζα σε δέκα μέρες), αλλά προέκυψε ο στρατός (δεν πήρα αναβολή που υπολόγιζα), άρα άκυρα όλα. Η ιδανική συνέχεια θα ήταν να λιώσω στα live, γιατί έχω παίξει ελάχιστες φορές. Κάτι καλό που θέλω να δω να βγαίνει απ' τη μαυρίλα της κρίσης είναι να παίρνουμε μια μπαλαντέζα και δυο ηχεία και να παίζουμε όπου βρούμε. Κάτσε να γυρίσει ο Μελίδης, θα μας δεις να κάνουμε battle με τα sp στην Ερμού (Roland sp 404, η λατέρνα των '10s)». Δείγματα απ' τα κόμικ του και μουσικές του για download στο http://postnoise.com/music.
M.H.
19Τρεις ανακαινίσεις που άλλαξαν για τα καλά γειτονιές της Αθήνας
1. Εθνικό Θέατρο, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24. Ίσως η καλύτερη και η πιο πολυδάπανη ανακαίνιση των τελευταίων χρόνων. Είκοσι έξι εκατομμύρια ευρώ κόστισε η ριζική ανακαίνιση, που σεβάστηκε όμως τα βασικά χαρακτηριστικά του θεάτρου. Στα συν ότι αναβάθμισε την γειτονιά πέριξ της Ομονοίας, που έχει δει και καλύτερες μέρες.
2.ZARA, Σταδίου και Κοραή. Το πάλαι ποτέ ξενοδοχείο «Grand Hotel d' Athens», που ανήκε στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα ξεκίνησε να ανακαινίζεται στα χαρτιά το 2004. Μετα από μπόλικες περιπέτειες και προσφυγές έγινε κατάστημα της ZARA. Στο ισόγειο και το υπόγειο έχει αρχαία, τα οποία διακρίνονται κάτω από γυάλινες προθήκες. Ηταν η τελική πινελιά σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες κεντρικούς πεζόδρομους της Αθήνας (χαρη στην πεζοδρόμηση της Κοραή και την ανάπλαση της Galleria Κοραή η περιοχή είχε ήδη αναδειχθεί). Nα σημειωσουμε πως το κατάστημα έχει καταδικό του κοινό, όπως αποδεικνύει άλλωστε το Facebook group kai... nai psonizo k egv sta Zara stin Korai.
3.Κτίρια Πλατείας Κολοκοτρώνη. Το κτίριο που τώρα στεγάζει το Η&Μ, και το Ferrari Store και πάλαι ποτέ το Habitat είναι μια από τις ωραιότερες ανακαινίσεις της Αθήνας διά χειρός του Ομίλου Χαραγκιώνη, που έχει ταιριάξει ιδανικά με τη γειτονιά της Παλαιάς Βουλής. Τώρα αναμένεται να δούμε τι θα γίνει λίγο πιο κάτω και με τη νέα ανάπλαση που προετοιμάζεται στη γωνία Βουλής και Κολοκοτρώνη στο παλιό κατάστημα γυαλικών Ερμιτάζ.
Δ.Τ.
20Βόλτα γύρω απ' την Ακρόπολη
Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι να ανεβαίνω στην Αγία Μαρίνα στο Θησείο κι από εκεί στο Αστεροσκοπείο, στην Πνύκα και στον Άγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη. Μερικές φορές κάθομαι στον λόφο του Αστεροσκοπείου και διαβάζω το βιβλίο μου. Χιλιάδες περπατούν στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, αλλά ελάχιστοι κάνουν τη διαδρομή που ανέφερα - συνήθως, δεν συναντάς άνθρωπο. Επίσης, μου αρέσουν οι βόλτες στην Αρχαία Αγορά, αλλά και στον Κεραμεικό. Από τους πιο... μοντέρνους χώρους, ο αγαπημένος μου είναι ο θερινός κινηματογράφος Θησείο, που φτιάχτηκε το 1935. Έχει ανοίξει ήδη.
pitsirikos
21H καινούργια ηθική της κατανάλωσης
Όλο και περισσότερα μπαζάρ, πάρτι ανταλλαγής ρούχων και ανοιχτές αγορές γίνονται τελευταίως στην Αθήνα. Την αρχή βέβαια έκανε το Meet Market. Όλοι έχουμε περάσει έστω και μια φορά από αυτήν τη διοργάνωση που γίνεται περίπου μια φορά τον μήνα. Στις αρχές του Ιούνη δε, στο πλαίσιο του Synch, θα γίνει ένα Meet Market Festival Edition, όπου θα βρούμε πάνω από 80 πάγκους με κάθε είδους δημιουργίες και καινοτομίες από τοπικούς σχεδιαστές, καλλιτέχνες, συλλέκτες, δισκοπωλεία και ανεξάρτητες επιχειρήσεις και θα ψάξουμε ανάμεσα σε ρούχα, αξεσουάρ, βίντατζ και ρετρό ευρήματα, αντικείμενα τέχνης, δίσκους, βιβλία και οργανικά προϊόντα.
Η ομάδα Swap Not Shop, από την άλλη, έχει διοργανώσει αρκετές επιτυχημένες συναντήσεις στις οποίες όλοι οι παρευρισκόμενοι φέρνουν τα ρούχα που δεν θέλουν, τα οποία ανταλλάσσουν με ρούχα άλλων, έχοντας ως επιχείρημα ένα μήνυμα πολύ οικολογικό και αντικαταναλωτικό, σαν και αυτό που έχει η οργάνωση Σκόρος στα Εξάρχεια. Όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται στο site της οργάνωσης: «Ας σκεφτούμε τα ρούχα που ανταλλάσσαμε με τους φίλους μας. Ας θυμηθούμε τα ρούχα των μεγαλύτερων αδελφών, ξαδέλφων που περνούσαν σε εμάς. Τα άχρηστα ρούχα που κρέμονται στις ντουλάπες μας, που γεμίζουν τα συρτάρια μας γιατί τα βαρεθήκαμε, αλλά λυπόμαστε να τα πετάξουμε. Τα μπλουζάκια, τα παντελόνια, τις φούστες, τα κινητά, τα i-pod, τα γυαλιά ηλίου που αγοράζουμε κάθε σεζόν, τα φοράμε για δύο μήνες και μετά καταλήγουν σε ένα συρτάρι».
Μ.Κ.
22Best clothes - Best prices
Η κρίση θέλει ευελιξία. Κοιτάξτε πίσω από την ακριβή βιτρίνα για να ντυθείτε φθηνά και επώνυμα.
Escada stock. Στην οδό Τσακάλωφ, με τσάντες και παπούτσια του γνωστού οίκου σε χαμηλές τιμές.
Lakis Gavalas. Στην Ερμού και Ασωμάτων, στο Θησείο. Θα βρείτε φίρμες όπως LAK ,Burberry κ.ά., με έκπτωση πάνω από 50%. Πρόκειται, βεβαίως, για δείγματα, γι' αυτό ίσως να δυσκολευτείτε να πετύχετε το μέγεθος. Aν δεν τα καταφέρετε, βολευτείτε με τα παπούτσια και τις τσάντες.
Carouzos. Πατησίων 137. Εδώ θα βρείτε ρούχα επώνυμων εταιρειών όπως Prada, Helmut Lang και Proenza Schouler με έκπτωση που μπορεί να φτάσει το 80%.
After Season. Στην Πινδάρου 42 στο Κολωνάκι. Donna Karan, Karlos Miele, Amanda Wakeleu, Moschino κ.ά., με έκπτωση που μπορεί να φτάσει και το 90%.
STOCK SHOP. Μεσογείων 10, Αμπελόκηποι. Επώνυμα ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ, Custo Barcelona, Miss Sixty, Energy, Pepe, περσινά και παλαιότερα, με έκπτωση ως 60%.
Θ.Δ.
23Τα καλύτερα φαγάδικα της πόλης
Το καλωσόρισμα του Αντώνη, Γ. Λύρα 41, Νέα Κηφισιά, 210 8017869. Το καλωσόρισμα του Αντώνη στη Νέα Κηφισιά είναι ένα φιλόξενο εστιατόριο που τιμά την ελληνική κουζίνα. Άρωμα οικογενειακής ταβέρνας που ποντάρει στην αστική νοσταλγία. Το σκηνικό της αυλής μοναδικό. Εξοχή. Καταπράσινος κήπος με τα τραπεζάκια να απλώνονται χαμένα κάτω από τις πυκνές καταπράσινες φυλλωσιές των δέντρων της μουριάς. Ο Αντώνης, η ψυχή του μαγαζιού, φιλόξενος, θα σε κάνει να αισθανθείς όμορφα και χαλαρά. Εδώ οι γεύσεις αποκαλύπτουν μια βαθιά νοστιμιά. Τα υλικά αγνά. Αναζήτηση τοπικών προϊόντων με ελληνικά τυριά και κρέατα από διάφορες περιοχές της χώρας και χόρτα του βουνού. Σπιτική νοστιμιά αποκαλύπτουν τα κεφτεδάκια, το μερακλίδικο κοκορέτσι, η πληθωρική κατσικομακαρονάδα και το αρνάκι φρικασέ. Το φίνο γλυκό σταφύλι από τα χεράκια του Αντώνη στεφανώνει το αγνό ντόπιο γιαούρτι και ξυπνάει παιδικές μνήμες. Για το τέλος, κέρασμα, το γλυκό κρασί βινσάντο από τη Σαντορίνη για καλή χώνεψη και γλυκό κατευόδιο.
Το πατητήρι του Πέτσα, λεωφ. Μαραθώνος 37ο χλμ., 22940 55007. Το πατητήρι του Πέτσα στη Νέα Μάκρη είναι ένας χώρος με ιστορία. Σε κάθε γωνιά του ανακαλύπτεις την πατίνα του χρόνου. Ταξίδι στο παρελθόν. Τζάκια, πινακωτές και βαρέλια με γιοματάρι. Αυλή με λευκό χαλικάκι και τραπέζια ντυμένα με λαδόκολλα. Εδώ η κουζίνα κρατά μια σταθερή κλασική αξία. Τα κοψίδια στα κάρβουνα είναι παράδοση. Άγρια χόρτα, φέτα με λάδι και ρίγανη, χοντροκομμένες πατάτες τηγανητές, φάβα με κρεμμυδάκι αλλά και συκωτάκια λαδορίγανη. Το κρασί έρχεται στο καρτούτσο και οι καρδιές ευφραίνονται. Απλές αξίες που σε ταξιδεύουν νοσταλγικά.
Μπάμπης, λεωφ. Βάρης, Βλάχικα, 210 8951710. Ο Μπάμπης στα Βλάχικα κάνει θαλασσινή αντίσταση στον δρόμο με τα παϊδάκια. Ένα ψαρομάγαζο με πολλών χρόνων συνέπεια. Ο άνετος κήπος του με τις φροντισμένες κληματαριές προσφέρεται για απόλαυση των φρέσκων θαλασσινών μεζέδων. Γαρίδες ολόφρεσκιες, χταποδάκι στα κάρβουνα, πληθωρικές δροσερές σαλάτες και φυσικά φρέσκο ψάρι για όλα τα γούστα και τα πορτοφόλια. Ο ιδιοκτήτης είναι και οινοπαραγωγός. Το λευκό κρασί από την ποικιλία Κυδωνίτσα της Μονεμβασιάς κάνει καλή παρέα στο τραπέζι.
Η Στροφή, λεωφ. Ειρήνης 33, Πέραμα, 210 4416456. Η Στροφή στο Πέραμα, πάνω στην καταπράσινη πλατεία, σε συστήνει στους θαλασσινούς μεζέδες. Τραπεζάκια έξω, χαλαρές καταστάσεις και αφορμή για τσιμπολόγημα συντροφιά με ούζο και τσίπουρο. Παρέλαση ψαρομεζέδων, ενώ σε πολλά πιάτα ανακαλύπτεις μια ευφάνταστη προσέγγιση. Καβούρι μαγειρεμένο με εξωτικές μπαχαρένιες νότες, αχινοσαλάτα σε σφηνάκι, και «παπαγαλάκια» -είδος ψαριού- στο τηγάνι με βούτυρο.
Ν.Μ.
24Η καλύτερη βόλτα της Αθήνας
Πλατεία Κολωνακίου, Σκουφά, Ομήρου, Πανεπιστημίου, Ερμού, Αιόλου, πλατεία Κοτζιά, Βαρβάκειος: αυτή είναι, κατ' εμέ τουλάχιστον, η καλύτερη διαδρομή για βόλτα ποδαράτη στο κέντρο, είναι και κατηφόρα. Βέβαια, δεν περνάει μέσα από την καλύτερή της πλατεία, την πλατεία Μοναστηριακιου, ούτε μπροστά από το καλύτερο μουσείο της πόλης, το Εθνικό και Αρχαιολογικό. Όμως, σ' αυτήν τη διαδρομή και τους γύρω δρόμους βρίσκεις τα καλύτερα· την ταβέρνα για μεσημέρι: του Φιλίππου. Το πιο σοφιστικέ ψαροεστιατόριο: του Παπαδάκη. Το κλασικότερο steak tartar: στο L' Aubrevoir, βέβαια. Τα κοκτέιλ: στο Central. Το σούσι: στο Dosirak. Το αρτοποιείο: οποιοδήποτε από την αλυσίδα «Απολλώνιο», καθαριότητα και γεύση.
Για το καλύτερο ουζερί δεν θα στρίψουμε στην Ομήρου, μόνο θα κατηφορίσουμε τη Σκουφά για να βρεθούμε από τα Εξάρχεια στην περιοχή Ομονοίας: στον «Ανδρέα» στη Θεμιστοκλέους. Νωρίτερα θα έχουμε σταματήσει για προσκήνυμα στο Φίλιον, για να μάθουμε τα νέα και για να μας κανακέψουν, αφού όλοι οι σερβιτόροι γνωρίζουν τις παραξενιές μας, και πλέον τους παραγγέλνουμε ρίχνοντάς τους ένα βλέμμα κι αυτοί καταλαβαίνουν.
Τα ζαχαροπλαστεία τα θέλω παλιομοδίτικα, με αμυγδάλου και πάστες ποντικάκι. Οπότε, για γλυκό στο Desire. Μιας και θα πιούμε ουζάκι στην Ομόνοια, φυλλομετρούμε ξένα περιοδικά στο Διεθνές Πρακτορείο Τύπου στο τέλος της Πανεπιστημίου, σχεδόν πάνω στην πλατεία. Για βιβλία, βέβαια, θα περπατήσουμε προς την Αιόλου, στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πόλις, ίσως το πιο ενημερωμένο βιβλιοπωλείο για την ξένη λογοτεχνία, τις λεγόμενες «πολιτικές επιστήμες» και την ιστορία. Οι άνθρωποι του βιβλιοπωλείου έχουν διαβάσει σχεδόν ό,τι διαθέτουν στα ράφια του. Με τις τσάντες με τα βιβλία στα χέρια, αράζουμε στο λατρεμένο Μαγκαζέ, περιμένοντας τους φίλους. Πίνουμε κοκτέιλ και χαζεύουμε τις πιο ωραίες και αρτιστίκ φάτσες και τα πιο σέξι «μαύρα φανελάκια» που φλερτάρουν με τους συντρόφους τους αλλά και τις γυναίκες που τους πειράζουν από τα γειτονικά τραπέζια. Η γωνία που σχηματίζουν το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πόλις και το Μαγκαζέ σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι στο Άμστερνταμ με καιρό της Αθηνας. Νιώθεις ξένοιαστος και χαρούμενος.
Στην ευρύτερη γειτονιά βρίσκουμε και το καλύτερο ιταλικό, το Cosa Nostra στου Ψυρρή. Το καλύτερο φαγητό στα όρθια το προσφέρουν οι πλανόδιοι: κάστανα το χειμώνα και ψητό καλαμπόκι το καλοκαίρι, στην Ερμού και την πλατεία Μοναστηρακίου. Κάθε φορά που θα βρεθούμε στην περιοχή, θα ρίξουμε μια ματιά στα παπούτσια του Σπηλιόπουλου.
Για δυσεύρετα χόρτα και μυρωδικά πηγαίνουμε στου Τσουπάκη στην Αριστογείτονος και από το διπλανό ρώσικο μπακάλικο προμηθευόμαστε κατεψυγμένα φρούτα του δάσους, ό,τι πρέπει για γλυκά και παγωτά. Μυρωδικά αγοράζουμε κι από τις γιαγιάδες που στέκονται στην είσοδο της Βαρβακείου, χθες αγόρασα φρέσκο σκόρδο για τουρσί. Και μιας και φτάσαμε στα σκόρδα... Το καλύτερο μέρος για να δώσεις ένα κλεφτό φιλί είναι τα παγκάκια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μέσα στο σκοτάδι και κάτω από τα νυχτολούλουδα. Αθήνα μου, θα σ' αγαπώ για πάντα. Ό,τι και να γίνει.
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
25Μόλις μπει ο Μάης, όλα τα καλά της πόλης πάνε παραλία. Το κέντρο της Αθήνας μεταφέρεται στο Φάληρο, τη Γλυφάδα, τη Βάρκιζα, τον Πειραιά.
26Ι scream for ice-cream!
Τα ελβετικά Movenpick
Είναι πολύ φρέσκα και κυρίως χωρίς συντηρητικά. Τρελαινόμαστε εξίσου για την πανακότα που είναι σαν να τρως την Ιταλία ολόκληρη, για τη σοκολάτα με κομματάκια σοκολάτας που σε διαολίζουν και για την κρέμα βανίλιας με αληθινή βανίλια.
Τα ανατολίτικα Karakoy Gulluoglu στη Νίκης
Καρφωτοί για το παγωτό κασάτο που συνδυάζεται με το κανταΐφι του ταψιού. Το έμφραγμα είναι εγγυημένο.
Τα αμερικάνικα Ben & Jerry's
Ουδείς μπορεί να αντισταθεί στο Phish Food, το παγωτό σοκολάτα με marshmallow, σιρόπι καραμέλας και σοκολατένια ψαράκια και στο Caramel Chew Chew, το παγωτό καραμέλα με σιρόπι και μεγάλα κομμάτια καραμέλας βουτηγμένα σε σοκολάτα. Γιατί άραγε;
Τα ιταλικά Brigante, Little Italy στην Όθωνος
Είναι φρέσκα ιταλικά παγωτά ημέρας που παρασκευάζονται επιτόπου με ποιοτικά υλικά. Και μόνο που σκεφτόμαστε το Pistachio Di Bronte, δηλαδή παγωτό φυστίκι με φυστίκια από το Bronte της Ιταλίας, μας τρέχουν τα σάλια.
Το παγωτό μηχανής στην οδό Βουλής
Γιατί η κυματιστή του μορφή μας ξυπνά πάντα τις παιδικές αναμνήσεις. Το συγκεκριμένο έχει έντονη τη γεύση του γάλακτος που παρεμπιπτόντως είναι φρέσκο.
Μ.Κ.
27Oι καλύτερες γκαλερί της Αθήνας
ΑΜP, Eπικούρου 26 &Κορύνης 4, 210 3251881
Άνοιξε το καλοκαίρι του 2008 στην πλατεία Κουμουνδούρου. Από τότε η τετραώροφη γκαλερί του Ανδρέα Μελά έχει φιλοξενήσει μερικές από τις πιο ποπ εκθέσεις της πόλης. Δεν υπάρχει γκαλερί που να φλερτάρει πιο έντονα με την ποπ κουλτούρα. Αξέχαστη μάς έχει μείνει ακόμα η έκθεση του Ben Jones.
Βernier-Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, 210 3413935
Ίσως η μόνη γκαλερί στην Αθήνα που φέρνει φτασμένους καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς, η γκαλερί Βernier Eliades βρίσκεται σε ένα ανακαινισμένο νεοκλασικό του Θησείου από το 1999 - εδώ εξάλλου έγινε η μεγάλη έκθεση των Gilbert and George το 2001. Εκπροσωπεί καλλιτέχνες όπως ο Jeffrey Valance, o Ηaluk Akakce και ο Tony Oursler.
Xippas, λεωφόρος Δημοκρατίας 196, Αχαρνές, 210 3319333
Γκαλερί με έμφαση στη φωτογραφία, που βρισκόταν μέχρι πρόσφατα στην οδό Σοφοκλέους και αυτήν τη στιγμή εγκαινιάζει ένα μεγάλο πείραμα με μια μετακόμιση εκτός κέντρου, σε έναν μεγάλο εκθεσιακό χώρο στις Αχαρνές. Το υλικό που έχουμε δει από την πρώτη τους έκθεση «VaXination» είναι άκρως ενδιαφέρον. Μένει να δούμε και πώς θα πάει το πείραμα με την καινούργια τους τοποθεσία.
Breeder, Iάσωνος 45, Κεραμεικός, 210 3317527
Από τις πιο ενδιαφέρουσες γκαλερί της Αθήνας, η Βreeder του Γιώργου Βαμβακίδη και του Στάθη Παναγούλη στο Μεταξουργείο κερδίζει σίγουρα το βραβείο της γκαλερί με το πιο ιδιαίτερο κτίριο, τουλάχιστον αρχιτεκτονικά (έχει μάλιστα αποσπάσει τιμητική διάκριση στα Βραβεία Αρχιτεκτονικής): ένας γρανιτένιος ογκόλιθος με μια μεγάλη σιδερένια πόρτα. Εκπροσωπεί Έλληνες αλλά και ξένους καλλιτέχνες. Πρόσφατα είδαμε εδώ μια καταπληκτική έκθεση του Ryan McGinley.
Kalfayan, Χάρητος 11, Κολωνάκι, 210 7217679
Το παράρτημα της θεσσαλονικιώτικης γκαλερί στην Αθήνα στη Χάρητος εκπροσωπεί μερικούς από τους καλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες (από τον Βλάσση Κανιάρη μέχρι τον Εδουάρδο Σακαγιάν και τον Τάσσο Παυλόπουλο), χωρίς να λείπουν βέβαια και οι ξένοι.
Δ.Τ.
28Βασανίζομαι
Ο νεαρός (;) καλλιτέχνης που «βασανίζεται» και το δηλώνει δημόσια με καλλιγραφικές επιγραφές και γκραφίτι στους τοίχους της πόλης, με ένα σύνθημα-κραυγή που μπορείς να ταυτιστείς. Στην αρχή το «βασανίζομαι» ήταν γραμμένο διακριτικά, με μικρά καλλιγραφικά γράμματα χαμηλά στους τοίχους των Εξαρχείων, μετά το εντόπιζες παντού στο κέντρο, αργότερα μεγάλωσε και εξαπλώθηκε και σε άλλες γειτονιές, γραμμένο με τεράστια γράμματα που απλά μεγάλωναν την κραυγή και την απόγνωση. Είναι άγνωστο αν είναι ακόμα ένας ή πολλοί που εξαπλώνουν το σύνθημα δυναμώνοντάς το, κάνοντας περισσότερο κόσμο να το προσέξει και να το νιώσει. Ειδικά τις τελευταίες μέρες...
Μ.Η.
29Οι αντάρτες της τροφής
Το Veggie Wedgie είναι το χορτοφαγικό -βίγκαν θα λέγαμε καλύτερα- site της Νίνας Σαββίδη. Είναι κυριολεκτικά χάρμα οφθαλμών, αφού αισθητικά είναι πολύ όμορφο. Η Νίνα βρίσκει και μαγειρεύει η ίδια τις συνταγές και τα πιάτα που προτείνει και μετά κάνει food styling και τα φωτογραφίζει. Αυτό τον καιρό, επίσης, γράφει ένα βιβλίο βίγκαν μαγειρικής. Στα πιάτα της δεν χρησιμοποιούνται καθόλου ζωικά προϊόντα όπως κρέας, ψάρι, τυρί, αυγά, γάλα και υποπροϊόντα. Αντί για γάλα χρησιμοποιεί τα γάλα που βγάζουν τα αμύγδαλα για να φτιάξει ένα υπέροχο φραουλένιο unmilkshake, προτείνει αλμυρά σνακ όπως τσιπς λαχανικών, κέικ σοκολάτας με φιστικοβούτυρο, ορεκτικά με φυτικό τυρί, σουβλάκια σόγιας και άλλα πολλά. Για όποιον ενδιαφέρεται είναι διαθέσιμη για μαθήματα ωμοφαγικής και χορτοφαγικής μαγειρικής, φωτογραφίσεις φαγητού και δημιουργία συνταγών για εστιατόρια αλλά και catering για μικρά πάρτι, τραπέζια και συναυλίες. Μαζί με κάποιους φίλους της έχουν δημιουργήσει μια κολεκτίβα ονόματι Troō Food Liberation και οργανώνουν μαθήματα μαγειρικής με χορτοφαγικές, ωμές και σούπερ τροφές, εξορμήσεις για άγρια μανιτάρια και βότανα, εκπαιδευτικές ομιλίες σε νηπιαγωγεία και γυμνάσια σε όλη την Αθήνα. Οι Troō Food Rebels πιστεύουν ότι ο ρόλος που παίζουν οι τροφές σήμερα στη ζωή μας είναι πολιτικός, κοινωνικός, οικολογικός, συλλογικός και θα έπρεπε να είναι πάντα πεντανόστιμος!
Μ.Κ.
σχόλια