Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία

Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
2
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit

Γιατί κάποιος σταματάει να τρώει; Τι είναι η νευρική ανορεξία; Είναι μια ασθένεια που δίνει ελπίδες και υποσχέσεις αλλά σου στερεί τα πάντα; Πώς επιστρέφει κάποιος στην φωτεινή πλευρά της ζωής. Η Θεοδώρα Πουλή δεν ήταν ποτέ η κοπέλα που την ένοιαζε η εξωτερική της εμφάνιση. Βρέθηκε όμως αντιμέτωπη με την νευρική ανορεξία, χωρίς καν να το καταλάβει. Ήταν μια αφορμή για να τραβήξει την προσοχή των άλλων, ίσως για να αισθανθεί ότι την αγαπούν, όμως αποδείχτηκε ένα τεράστιο μάθημα ζωής. Συναντηθήκαμε σε μια καφετέρια στην γειτονιά της, το Περιστέρι, ενώ ο αέρας δεν σταματούσε να φυσάει. Όταν ανταλλάξαμε τις πρώτες κουβέντες δεν θα ξεχάσω το φοβισμένο βλέμμα της που μου προκάλεσε την απορία: «Σκέφτομαι, πώς θα φύγω μετά, δεν θα μπορώ να περπατήσω με τόσο δυνατό αέρα και ήθελα σήμερα να πάω για κρέπα», μου είπε. Η Θεοδώρα κατάφερε μέσα από πολλές δυσκολίες να παλέψει με την νευρική ανορεξία, να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που αξίζει στην ζωή και να ανακαλύψει ξανά τον εαυτό της.

Η ανορεξία ήρθε στην ζωή μου χωρίς ακόμα και εγώ να καταλάβω. Ξεκίνησε ως πρόβλημα υγείας και επεκτάθηκε εξαιτίας ενός βαθύτατου ψυχολογικού background. Είχα ένα πρόβλημα με τον θυρεοειδή και μου έδωσαν μια μεγαλύτερη ποσότητα σε χάπια από όσο έπρεπε, με αποτέλεσμα να χάσω περισσότερα κιλά από το φυσιολογικό.

«Η ανορεξία ήρθε στην ζωή μου χωρίς ακόμα και εγώ να καταλάβω. Ξεκίνησε ως πρόβλημα υγείας και επεκτάθηκε εξαιτίας ενός βαθύτατου ψυχολογικού background. Είχα ένα πρόβλημα με τον θυρεοειδή και μου έδωσαν μια μεγαλύτερη ποσότητα σε χάπια από όσο έπρεπε, με αποτέλεσμα να χάσω περισσότερα κιλά από το φυσιολογικό. Άρχισε να μου μειώνεται η όρεξη για φαγητό, για παράδειγμα, αντί για δύο μπιφτέκια έτρωγα ένα. Τίποτα ακραίο όμως μέχρι τότε. Κάπου στην πρώτη Λυκείου, αν και δεν ήμουν άτομο που του έδιναν πολύ σημασία για το αν θα φάω, άρχισα να χάνω περισσότερα κιλά. Από εκείνο το σημείο υπήρξε επιδείνωση. Όλοι τότε άρχισαν να ανησυχούν. Μου έλεγαν να φάω με το ζόρι, ότι θα πεθάνω και όλο αυτό οδηγήθηκε στο να συνδέσω το φαγητό με τον καυγά και τις φωνές. Τότε σιχάθηκα πλήρως το φαί. Έβλεπα το ρολόι όταν ερχόταν η ώρα του φαγητού και με έπιανε πανικός, είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε εφιάλτη. Οι άλλοι νόμιζαν ότι το κάνω από βίτσιο. Έφτασα στο σημείο να μην με νοιάζει αν πεθάνω. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit

Η αδερφή μου πέθανε ένα χρόνο πριν γεννηθώ (1990) από λευχαιμία και ήταν μόνο 6 ετών. Η μητέρα μου δεν την πένθησε καθόλου, κάνοντας μια υποσυνείδητη ταύτιση με εμένα, δίνοντάς μου ακόμα και το ίδιο όνομα. Ο αδερφός μου, που είναι μεγαλύτερος κατά 15 χρόνια, είχε βιώσει τον θάνατο της αδερφής μου για αυτό και έπεσαν όλοι πάνω του για να μην πάθει ψυχολογικά. Εγώ, λοιπόν, ήμουν η δυνατή, αφού δεν το έζησα. Η μητέρα μου, ό,τι δεν μπορούσε να πει στους άλλους, τα έβγαζε σε μένα. Για παράδειγμα, μου έλεγε τις θεραπείες που έκανε (η αδερφή μου), το τι έζησε στο νοσοκομείο, τι περνούσαν, αν τις έπεσαν τα μαλλιά. Το Πάσχα της αγόραζε λαμπάδα, πήγαινε στο νεκροταφείο τα Χριστούγεννα και στόλιζε Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ με είχε πάρει και εμένα μαζί όταν ήμουν τριών χρονών. Για να καταλάβεις, ήμουν η καλύτερη ακροάτρια στην μεταξύ τους σχέση και την ήξερα καλύτερα από τον καθένα, χωρίς να την έχω γνωρίσει. Όταν αυτά τα λες σε ένα παιδί 5 ετών, υποσυνείδητα περνάει στην προσωπικότητά του.

Δεν σου κρύβω ότι πολλές φορές αναρωτήθηκα αν η οικογένεια μου θα με ήθελε ακόμα, αν τυχόν γινόταν, να επέστρεφε η αδερφή μου. Έτσι ξεκίνησα να αναπτύσσω μια τάση, ότι πρέπει να μπω στο νοσοκομείο για να καταφέρω και εγώ να αποκτήσω την σχέση που είχε η μητέρα μου με την αδερφή μου. Ως παιδί δεν είχα αρρωστήσει ποτέ και όταν άρχισα να χάνω το κιλά το εξέλαβα ως θείο δώρο, ήταν σαν η ανορεξία να μου έκλεινε το μάτι. Σκεφτόμουν, θα μπορούσα τότε και εγώ να δημιουργήσω μια τρυφερή σχέση; Έτσι, αν και την πρώτη φορά που μπήκα στο νοσοκομείο έβαλα τα κλάματα, ίσως ήταν μια ευκαιρία για να ζήσω αυτό που ήθελα.

Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit

Η οικογένεια μου όμως και τότε με κατηγορούσε και με γέμιζε με ενοχές γιατί θεωρούσαν ότι η λευχαιμία είναι μια ασθένεια που δεν την επιλέγεις, ενώ η ανορεξία ήταν το αντίθετο. Στην συνέχεια νοσηλεύτηκα σε παθολογικά και ψυχιατρικά τμήματα. Όταν ήμουν στο «Παίδων» είχα ρίξει ένα άγριο τσακωμό με την μητέρα μου και το έσκασα από το νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να βρεθώ στο ψυχιατρικό. Μέσα στο νοσοκομείο λειτουργούν εκβιαστικά και δεν σε βοηθάνε καθόλου να αγαπήσεις το φαγητό. Σου λένε 'θα σου βάλουμε σωληνάκι', 'δεν θα δεις ξανά τους δικούς σου ποτέ πάλι' και άλλα πολλά. Η αποκοπή από την οικογένεια όμως λειτούργησε για μένα πολύ καλύτερα. Είχα να μιλήσω μαζί τους πάνω από τρεις μήνες και το αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ στην αρχή δεν τα ήθελα καθόλου τα νοσοκομεία, μετά δεν μπορούσα με τίποτα να γυρίσω στο σπίτι μου. Άρχισα να ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, να πιστεύω ότι πλέον ζω για μένα και όχι για τους άλλους. Μέσα εκεί είδα άτομα με παρόμοια προβλήματα, αυτό μου ανέβαζε την αυτοπεποίθηση, κάτι που στο σπίτι δεν το είχα ποτέ, αφού 'μεγάλωνα' τους υπόλοιπους. Βρήκα άτομα που φοβηθήκαμε μαζί, μοιραστήκαμε μυστικά, κλάψαμε παρέα, στήριζε ο ένας τον άλλο σε δύσκολες μέρες. Ένιωσα να με καταλαβαίνουν, να με αγαπούν για αυτό που είμαι.

Η συνέχεια ήταν λίγο σαν φαύλος κύκλος. Έβγαινα από το νοσοκομείο, επέστρεφα σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον, πάλι δεν ήθελα να τρώω και ξανά στα νοσοκομεία. Τότε αποφασίζω να δώσω πανελλήνιες και κατάφερα να περάσω στην Ψυχολογία, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι ήμουν 27 κιλά, έτρεχα να προλάβω να δίνω τα μαθήματα πριν με κλείσουν πάλι μέσα στα νοσοκομεία. Αλλά και μέσα στην Ψυχιατρική κλινική του Ευαγγελισμού που ήμουν, συνέχιζα να διαβάζω. Έπαιρνα άδειες για να συμμετάσχω στις εξεταστικές και το κορυφαίο ήταν ότι, παρόλο που οι εικόνες που έβλεπα καθημερινά ήταν πολύ σκληρές, κατάφερα μέσα εκεί να γράψω ακόμα και την πτυχιακή μου. Δεν έζησα φοιτητική ζωή, αλλά υπήρχαν συμφοιτητές μου που με βοήθησαν με σημειώσεις ή με το να με ενημερώνουν για ημερομηνίες και έτσι κατάφερα να πάρω το πτυχίο.

Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit

Πολλές φορές σκέφτηκα να αυτοκτονήσω. Υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν αντέχεις, ειδικά όταν θεωρείς ότι μπορεί να είσαι πηγή δυστυχίας. Οι ανορεξικοί είναι άτομα που νιώθουν στέρηση αγάπης και κατανόησης. Δεν φτάνεις τόσο εύκολα στο να κάνεις τόσο κακό στον εαυτό σου. Από το περιβάλλον ξεκινάνε όλα. Όταν αποκτάς ένα πρόβλημα είτε υγείας είτε οικονομικό, τότε γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα. Ποιοι είναι αυτοί που παραμένουν μαζί σου και ποιοι φεύγουν.

Σήμερα η σχέση μου με τους γονείς μου είναι στα χειρότερα επίπεδα. Ο πατέρας μου έχει φύγει εδώ και αρκετά χρόνια, ήταν πάντα παρών-απών, έχοντας επιλέξει μια λογική, 'μην με ενοχλείς, δεν σε ενοχλώ'. Έτσι τον βόλευε. Δεν αντέχεις μετά από κάποιο σημείο. Είχε προηγηθεί και η ασθένεια της αδερφής μου. Μια αρρώστια όταν εισβάλλει σε μια οικογένεια, είτε θα την διαλύσει είτε θα την ενώσει. Εμάς, λοιπόν, μας διέλυσε. Με την μητέρα μου έτσι και αλλιώς είχαμε αντιστροφή ρόλου, για αυτό και η σχέση μας ήταν προβληματική και αρρωστημένη. Έκτοτε, προσπαθώ να την κρατάω σε απόσταση.

Το ζήτημα είναι ότι μετά από όλα αυτά πρέπει ο καθένας που μπορεί να αντιμετωπίζει παρόμοια θέματα να πιστέψει στον εαυτό του. Να ανακαλύψει ένα βασικό λόγο επιβίωσης και να μην αφήνει τα χρόνια του να πηγαίνουν χαμένα. Να μην αφήνεις να σε κάνουν ό,τι θέλουν ή να σου φέρονται σαν ζώο. Να είσαι ανεξάρτητος και να μην στηρίζεσαι στις ανάγκες των άλλων. Για αυτό και στην πορεία ανακάλυψα ότι δεν έχεις τίποτα άλλο στην ζωή σου, παρά να φροντίσεις τον εαυτό σου. Ακόμα και να προσπαθήσεις να τραβήξεις την προσοχή των άλλων, κάποια στιγμή θα κουραστούν και θα σε αφήσουν.

 

Η ευτυχία είναι τόσο μεγάλη λέξη. Διαφέρει η ευτυχία ανάμεσα στους ανθρώπους. Για μένα μπορεί να είναι μια μέρα που θα φάω την αγαπημένη μου κρέπα (λατρεύει τις κρέπες γιατί ήταν το πρώτο φαγητό που της άρεσε η γεύση του, αφήνοντας πίσω τα φαγητά των νοσοκομείων, όπως λέει), χωρίς να φοβάμαι αλλά για σένα αυτό να είναι κάτι ασήμαντο.

Πλέον μπορώ να φάω κανονικά, αλλά με συγκεκριμένες ποσότητες, προκειμένου να μην αντιδράσει ο οργανισμός. Αυτό που θα ήθελα να κάνω από εδώ και πέρα είναι να ασχοληθώ με την ψυχολογία, να βρεθώ σε ένα ορφανοτροφείο και να βοηθάω παιδιά.

Πολλές φορές σκέφτηκα να αυτοκτονήσω. Υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν αντέχεις, ειδικά όταν θεωρείς ότι μπορεί να είσαι πηγή δυστυχίας. Οι ανορεξικοί είναι άτομα που νιώθουν στέρηση αγάπης και κατανόησης. Δεν φτάνεις τόσο εύκολα στο να κάνεις τόσο κακό στον εαυτό σου. Από το περιβάλλον ξεκινάνε όλα. Όταν αποκτάς ένα πρόβλημα είτε υγείας είτε οικονομικό, τότε γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα. Ποιοι είναι αυτοί που παραμένουν μαζί σου και ποιοι φεύγουν.

Επίσης, αυτό που θα ήθελα να πω στους ανθρώπους που πάσχουν από ανορεξία είναι να μην δίνουν σημασία στο ρατσισμό και στην ψευτοσυμπόνια που σου δείχνουν στο δρόμο. Η ανορεξία δεν είναι 'απλά έχασα κάποια κιλά', είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Μην εστιάζετε εκεί, είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό. Η ανορεξία δεν είναι μόνο η εικόνα ή το φαΐ που δεν τρως, αλλά πίσω από αυτήν υπάρχει ένας άνθρωπος που κάποτε είχε όνειρα και είναι χρήσιμος. Πράγματι, σου καταστρέφει την ζωή. Αν όμως καταφέρεις να επιβιώσεις, επιστρέφεις πολύ δυνατός, συνειδητοποιημένος, βλέπεις την ζωή με άλλο μάτι και αποκτάς μια άλλη κοσμοθεωρία. Είναι καλό να το θυμίζουμε αυτό στους ανορεξικούς ανθρώπους. Το πιο σημαντικό είναι να μάθεις τι θες, τι σου αξίζει και τι πραγματικά είσαι και όχι τι θέλουν οι άλλοι να είσαι».

Κάπου εδώ η συζήτηση με την Θεοδώρα ολοκληρώνεται, αφού αισθάνεται κόπωση. Την αποχαιρετώ και παρακολουθώ με αμηχανία την προσπάθεια που καταβάλλει για να σηκωθεί από την καρέκλα και την δυσκολία να ανοίξει την πόρτα για να φύγει. Η επόμενη κίνησή της όμως μου δημιουργεί χαμόγελο, όταν την βλέπω να βάζει αθόρυβα στην τσέπη της τα μπισκοτάκια από το καφέ που είχα παραγγείλει. Πιθανόν να τα χρησιμοποιήσει στην αγαπημένη της κρέπα, σκέφτηκα.

Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit
Η Θεοδώρα πέρασε μεγάλο ζόρι με τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
Φωτογραφία: Elizabeth Rovit

Το βιβλίο της Θεοδώρας Πουλή «Ο Ξενιστής μου, η Ανορεξία», κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Αυτό τον καιρό γράφει παιδικά παραμύθια και ψάχνει εκδότη με στόχο να δώσει τα έσοδα στο «χαμόγελο του παιδιού».



Υγεία & Σώμα
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Γονείς, ψυχραιμία! Υπάρχει τρόπος για ήρεμη γονεϊκότητα;»

Ζωή στα καλύτερά της / «Γονείς, ψυχραιμία! Υπάρχει τρόπος για ήρεμη γονεϊκότητα;»

Μια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο και οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Ηλέκτρα Κτενά για το γονεϊκό άγχος και το τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να χτίσουν ουσιαστικές σχέσεις εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Ψυχή & Σώμα / Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Τα σφηνάκια τζίντζερ έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό και προβάλλονται ως ένα φυσικό booster για το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Πόση αλήθεια, όμως, κρύβεται πίσω από αυτή τη διατροφική τάση; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ozempic και Mounjaro: Ιατρική επανάσταση ή παγίδα;

Ψυχή & Σώμα / Ozempic και Mounjaro: Επανάσταση στην απώλεια βάρους ή παγίδα;

Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τη διαιτολόγο Μελίνα Καριπίδου και τον ενδοκρινολόγο Μανώλη Σουβατζόγλου, οι οποίοι εξηγούν πώς λειτουργούν τα φάρμακα GLP-1, ποιοι μπορούν να τα πάρουν, τι ρόλο παίζει η διατροφή κατά τη χρήση τους – και τι συμβαίνει όταν διακοπούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ο λάθος και ο σωστός τρόπος να δώσουμε κίνητρα σ’ ένα παιδί

Υγεία & Σώμα / Ο λάθος και ο σωστός τρόπος να δώσουμε κίνητρα σε ένα παιδί

Το κλειδί για την ανατροφή ικανών νέων ανθρώπων δεν είναι να εστιάζουμε στις δυσκολίες και τα ελλείμματά τους, αλλά να αναγνωρίσουμε και να καλλιεργήσουμε τα προτερήματά τους – να εντοπίσουμε αυτό που οι ειδικοί στην ανάπτυξη του παιδιού αποκαλούν «νησίδες ικανότητας».
THE LIFO TEAM
Κοιλιοκάκη, η σιωπηλή νόσος της γλουτένης

Υγεία & Σώμα / Κοιλιοκάκη: Η σιωπηλή νόσος της γλουτένης

Οι διατροφικές δυσανεξίες μπορούν να κάνουν την καθημερινότητα βάσανο. Η πιο συχνή διαταραχή, που μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι η κοιλιοκάκη. Τι συμπτώματα έχει και πώς γίνεται η διάγνωση;
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Τι είναι οι υπέρ-επεξεργασμένες τροφές;

Ψυχή & Σώμα / Τι είναι οι υπέρ-επεξεργασμένες τροφές;

Ποιες τροφές μάς κάνουν πραγματικά καλό; Πόσο junk food επιτρέπεται να καταναλώνουν τα παιδιά και πόση ζάχαρη; Και πώς ενισχύουμε το μικροβίωμα του οργανισμού; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την κλινική διατροφολόγο Κωνσταντίνα Κεραμύδα για το ποιες τροφές, ενώ μοιάζουν αθώες, είναι άκρως επικίνδυνες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
DIET

Υγεία & Σώμα / «Είναι τεράστιο θέμα το bullying για το φαγητό στη δουλειά»

Η Εμμανουέλα Λεουνάκη είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος αλλά έχει μια διαφορετική προσέγγιση απ’ τη συνηθισμένη: δεν εστιάζει στη ζυγαριά αλλά στη συναισθηματική σχέση μας με το φαγητό και στην κοινωνική πίεση που οδηγεί σε μειωμένη αυτοεκτίμηση.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Nερό με λεμόνι: Θα χάσουμε κιλά αν το πίνουμε κάθε μέρα;

Ψυχή & Σώμα / Nερό με λεμόνι: Ισχύει ότι βοηθά στην απώλεια κιλών;

Το πρωινό ρόφημα με χλιαρό νερό και λεμόνι έχει γίνει viral στο TikTok, καθώς πολλοί είναι αυτοί που ορκίζονται στα οφέλη του: από καλύτερη πέψη και αποτοξίνωση, μέχρι λαμπερό δέρμα και ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Αλλά τι από όλα αυτά μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά; Πρόκειται για ακόμα έναν διατροφικό μύθο; Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η ευτυχία ενός πιο ήσυχου Εγώ 

Υγεία & Σώμα / Το «ήσυχο Εγώ» είναι η λύση στον ναρκισσισμό των social media

Πρόκειται για έναν όρο που επινοήθηκε από τους ψυχολόγους, ως αντίδραση στη διαρκή αυτοπροβολή της εποχής μας, προτείνοντας μια ισορροπημένη ταυτότητα που συνδυάζει την αυτογνωσία με το ενδιαφέρον για τους άλλους.
THE LIFO TEAM
Εγκυμοσύνη: η καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας ή μια δοκιμασία;

Ψυχή & Σώμα / Εγκυμοσύνη: Η καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας ή μια δοκιμασία;

Η Τζούλη Αγοράκη συνομιλεί με την οκτώ μηνών έγκυο Παυλίνα Βουλγαράκη για τα αντιφατικά συναισθήματα μιας περιόδου που, αν και διαρκεί μόνο εννέα μήνες, ίσως τελικά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο την παρουσιάζουν.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Άλλαξα πολλούς ψυχολόγους μέχρι να βρω τον σωστό για μένα»

Υγεία & Σώμα / «Άλλαξα πολλούς ψυχολόγους μέχρι να βρω τον σωστό για μένα»

Για να πετύχει η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ο θεραπευτής, πέρα από την επιστημονική του επάρκεια, πρέπει να είναι και μια προσωπικότητα που μας ταιριάζει. Πώς θα διακρίνουμε αν υπάρχει «σύνδεση» μεταξύ μας;
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Πότε έγινε το botox η νέα «ρουτίνα» των εικοσάρηδων;

Ψυχή & Σώμα / Πότε έγινε το botox η νέα «ρουτίνα» των εικοσάρηδων;

Τα τελευταία χρόνια, οι ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες σημειώνουν εντυπωσιακή άνοδο. Ωστόσο, οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: όσο αθώα κι αν φαίνεται αυτή η πορεία, κρύβει και παγίδες. Η συνεχής αναζήτηση της τελειότητας μπορεί να οδηγήσει σε εμμονές, σε μια διαρκή αίσθηση ανικανοποίητου και, τελικά, σε μια παραμορφωμένη αντίληψη του εαυτού μας. Η δερματολόγος Μαρίτα Κοσμαδάκη μιλά στη Μερόπη Κοκκίνη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Μια αποβολή δεν τελειώνει όταν σταματούν τα σωματικά συμπτώματα»: Πώς βιώνει πραγματικά μια γυναίκα την αποβολή  

Υγεία & Σώμα / «Όλοι σου λένε πως δεν φταις εσύ για την αποβολή, όμως εγώ πήρα πάνω μου όλη την ενοχή»  

Η Ανδριάννα, μια γυναίκα λίγο μετά τα 30, ήταν πεπεισμένη πως δεν ήθελε παιδιά. Πώς αντιμετώπισε όμως το γεγονός της αποβολής της; Και πόσο τραυματική εμπειρία είναι; Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς καν να προσποιηθείς πως το καταλαβαίνεις.  
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Τα μυστήρια του χανγκόβερ: Γιατί κάποιοι έχουν ανοσία στα συμπτώματά του και άλλοι υποφέρουν για μέρες;

Υγεία & Σώμα / Τα μυστήρια του χανγκόβερ: Γιατί κάποιοι έχουν ανοσία και άλλοι υποφέρουν για μέρες;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν ποτέ χανγκόβερ, ενώ άλλοι δεν είναι καθόλου ανθεκτικοί στο αλκοόλ, ακόμη και μετά από μέτρια κατανάλωση. Οι ερευνητές έχουν αρκετές και συχνά αντικρουόμενες θεωρίες για το φαινόμενο.
THE LIFO TEAM
Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Ψυχή & Σώμα / Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που επιλέγουν την κατάψυξη ωαρίων; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον γυναικολόγο Γιώργο Μακρή, διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, ο οποίος αναλύει τους πιθανούς κινδύνους της κρυοσυντήρησης ωαρίων, τις ηλικίες στις οποίες η διαδικασία δεν είναι ενδεδειγμένη, καθώς και τον λόγο που αυτή η μέθοδος έχει εξελιχθεί σε μια διαδεδομένη «μόδα» τα τελευταία χρόνια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Ψυχή & Σώμα / Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Γιατί υπάρχει αυτή η εικόνα της εξουθενωμένης μητέρας που βάζει τα παιδιά της για ύπνο και με το που εκείνα κοιμούνται τρέχει και βάζει ένα μεγάλο ποτήρι κρασί και το πίνει όλο, σχεδόν μονορούφι, στην υγειά των αντοχών της; Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την συγγραφέα Γιούλη Ψαρράκη για τη μητρότητα και την κατανάλωση αλκοόλ.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ

σχόλια

2 σχόλια
Ολα ξεκινανε απο τους γονεις...Ειναι πολυ καλο σημαδι παντως που η κοπελα τα εχει συνειδητοποιησει τα βαθυτερα θεματα που την εφτασαν σε αυτην την κατασταση,ειναι πολυ λογικη και εξυπνη.Αγαπη θελει...
Χίλια μπράβο, Θεοδώρα. Είσαι πραγματικά αξιοθαύμαστη (για τη δύναμή σου, το μυαλό σου, τη ρεαλιστική και ταυτόχρονα αισιόδοξη ματιά σου). Εύχομαι να πραγματοποιήσεις σύντομα τα όνειρά σου και να δουλέψεις με παιδιά, έχεις να δώσεις τόσα πολλά. Αναμένω την έκδοση των παραμυθιών σου. Καλή ζωή, την αξίζεις. (Αχ, αυτές οι μητέρες, αγίες και δήμιοι ταυτόχρονα).