deadmanwalking*

Facebook Twitter
0

 

 

 

 

Αναρωτιέμαι ποιό να είναι το αντίδοτο σε όλη
αυτή την ψυχοπαθολογική μιζέρια που βιώνουμε.



Όπου μιζέρια τα παρελκόμενα της κρίσης. Υποτίθεται πως κάποτε υπήρξαμε συνένοχοι. Και κινηθήκαμε ανάμεσα στις ερμηνείες όπως οι ασύδοτοι κονφορμιστές. Σε κάποιο βαθμό συνέβη. Πολλοί έχουν ανάγκη την προστασία και την συνενοχή μιας ομάδας για να μπορέσουν να πέσουν πιο εύκολα στα σαγόνια της παγίδας που ονειρεύονται. Αλλά κι αυτοί εξαρτώνται (αφού κρύψουν τους χιλιάδες ανεπαίσθητους ευνουχισμούς) από το νεύμα της Εξουσίας. Αυτή δίνει το τέμπο.



Παρατηρώντας τη χθεσινή -τραυματισμένη- ειδησεογραφία πολύ εύκολα καταλάβαινες πως όλοι είναι μόνοι πια (ή έτσι νιώθουν). Και κανείς δεν ξέρει τι να κάνει. Υπάρχει στην ατμόσφαιρα ένας ομολογημένος πια φόβος πως το παιχνίδι το ορίζουν οι κρετίνοι καθώς οι απελπισμένοι  έχουν λουφάξει και περιμένουν αμήχανα το επόμενο χτύπημα. Το μυαλό δεν λειτουργεί καλά υπό αυτές τις συνθήκες και οι ρατσισμοί και οι φοβίες νομιμοποιούνται στο συλλογικό ασυνείδητο καθώς η χώρα τρώγεται από την αδράνεια και τον πανικό.



Υποτίθεται πως όλα αυτά ήταν αναμενόμενα σε κάποιο βαθμό. Δε γίνεται να μη περιμένεις αντιδράσεις όταν στοχοποιείς το κοινωνικό εκείνο κομμάτι που δεν μπορεί εύκολα να σου ξεφύγει ανάμεσα στους παλιούς ρόλους που καλείται βιαία να ξεχάσει και στον καινούριο βηματισμό που πρέπει τάχιστα να υιοθετήσει. Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή έχει τόσες εκφάνσεις όσες και οι αντανακλάσεις πάνω στη λαβίδα του τσεκουριού του δήμιου.



“Έννομοι” και “Άνομοι” ολοένα και πιο παραισθητικά χάνουν τους ρόλους τους και εναλάσσονται μέσα σε ένα παιχνίδι που δεν έχει πια νόημα. Όταν δεν προκαλούν ο ένας τον άλλο με κριτήριο τον φθόνο και την φοβία παρερμηνεύουν την βούληση της πλειοψηφίας σαν να πρόκειται για κωδικοποιημένο εξουσιαστικό παιχνίδι. Μπορούν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους ως ελευθερωτές και σκλάβοι. Το έκαναν με επιτυχία(;) τα τελευταία 30 χρόνια.



Δύσκολα μπορείς να γλυτώσεις από τις αλυσίδες σου αν δε θέλεις. Ακόμα κι όταν όσοι έζησες μιαν ολόκληρη ζωή δίπλα τους σε περιφρονούν τώρα και επιχειρούν να ντύσουν με καινούρια ρούχα τα ράκη μιας νέας ανελευθερίας. Το θέμα είναι κατά πόσο είσαι διατεθειμένος στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται να ξεχωρίσεις τους οπορτουνιστές και τους ευνούχους της κομματικής λογικής από όσους διατηρούν ακόμα κάποια ψήγματα κοινής λογικής μέσα σε όλον αυτό το χαμό.


Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη

(θυμίσου το αυτό)

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ