Παλεύοντας με το τέρας της κατάθλιψης

Παλεύοντας με το τέρας της κατάθλιψης Facebook Twitter
9

 

Σήμερα το 'Α, μπα' τρώει, πίνει και κοιμάται. Για όλους εσάς που περνάτε καλά ή μέτρια και κυρίως για όλους εσάς που δεν περνάτε καλά, μια μαρτυρία από αναγνώστρια που πάλεψε και φαίνεται να βγήκε από την άλλη πλευρά.

Δεν θέλω να σε ρωτήσω αλλά να καταθέσω, μήπως συνεισφέρω σε κάτι. Είμαι 30 ετών και από τα 22 πάλευα με το τέρας της κατάθλιψης. Πολύ οδυνηρή κατάσταση, με πολύ πόνο και ματαίωση. Τον πρώτο καιρό είχα μείνει μόνο στην αγωγή του ψυχιάτρου με αποτέλεσμα να είμαι καλά για ένα διάστημα αλλά μετά να υποτροπιάζω (συνεχίζοντας την αγωγή). Eπισκέφθηκα ψυχολόγο και μπήκα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Sταδιακά η ζωή μου άρχισε να αλλάζει, άρχισα να ανακτώ τις δυνάμεις μου και να σκέφτομαι διαφορετικά. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά εδώ αλλά θα πιάσω πολύ χώρο. Tο μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι ενώ πίστευα ότι τα χρόνια εκείνα πήγαν χαμένα, διαπίστωσα ότι η κατάθλιψη για μένα αποτέλεσε ένα ξύπνημα, ένα δυνατό ταρακούνημα για να συνεχίσω τη ζωή μου, να αρχίσω να ζω καλά και ολοκληρωτικά. Σε ευχαριστώ κατάθλιψη!


Υ.Γ. Ψάξτε το. το κόστος είναι αποτρεπτικό αλλά υπάρχουν και δομές με πολύ λίγο κόστος που κάνουν καλή δουλεία. π.χ κέντρα ψυχικής υγείας. Και μακριά από κομπογιαννίτες.

Αντιγόνη

Καλά Χριστούγεννα!

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Οι έρευνες δείχνουν ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή ή/και με ψυχοθεραπεία (π.χ. http://www.health.com/health/condition-article/0,,20188156,00.html ή http://www.ekaranikas.gr/psyhealth/psydis/depress/). Όταν ο ψυχίατρος μου συνταγόγραψε το Prozac, μου τόνισε ότι επρόκειτο για προσωρινή λύση που θα με βοηθούσε να ξεπεράσω την οξεία φάση, έτσι ώστε να μπορέσω να λύσω το πρόβλημα διανοητικά υποβοηθούμενος από κάποιον ψυχοθεραπευτή.
θα σας γραψω κατι που διαβασα,για να μη νομιζετε οτι σας ψεκαζουνε,και αυτο εμποδιζει τη σκεψη σας.καταθλιψη μπορει να παθει ΜΟΝΟ καποιος που παιρνει τον εαυτο του πολυ σοβαρα.
Τα είπες όλα σε μία φράση.Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο παρά την ωμή διατύπωση (όπου εαυτός βλ. νους και τα παράγωγά του). Δεν είσαι ο νους σου.Είσαι απείρως περισσότερα απ'αυτόν.Το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι ότι αντλεί την αίσθηση του εαυτού του από το περιεχόμενο και την δραστηριότητα του νου του, δημιουργώντας έτσι έναν ψευδο-εαυτό.Παρατήρησε το μυαλό σου από απόσταση,όταν αρχίζει να κάνει δυσάρεστες ή ενοχλητικές σκέψεις οι οποίες παραδόξως ποτέ δεν αφορούν το τώρα,αλλά κάποια στιγμή του παρελθόντος ή του μέλλοντος."Γράψτον" εάν σε ταλαιπωρεί, είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.Τίποτα δεν έχει σημασία.Όλα είναι μια ιδέα.
Ενώ εσύ που μας συμβουλεύεις εμάς τους ταπεινούς, με τόση σιγουριά και έπαρση και μας προτρέπεις να να μην παίρνουμε τον εαυτό μας σοβαρά δεν έχεις καβαλήσει κανένα καλάμι και είσαι πολύ κουλ.........Η κατάθλιψη μαλάκα είναι αρρώστια, δεν έχει σχέση ούτε με φιλοσοφίες ούτε με διαβάσματα βιβλίων ούτε με εξωτερικές συνθήκες. Τα αίτια είναι ενδοψυχικά μαλακότερε των μαλάκων...ασυνείδητε βλάκα
Πωπω,ανώνυμη, τί επίπεδο!Με υποχρεώνεις τώρα να κάνω την συνήγορο του τρελλο-Κουρτσιο, γιατί ως γνωστόν ο ίδιος έχει το ακαταλόγιστο και βασανίζει εμάς τους υπόλοιπους.Θα σου φανεί περίεργο, ίσως, αυτό που θα σου πω,λοιπόν.Έζησα δύο χρόνια σε χώρα του λεγόμενου τρίτου κόσμου, όπου ανέσεις του σύγχρονου πολιτισμού όπως συνεχής ηλεκτροδότηση, τρεχούμενο νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ακίνδυνο για την υγεία φαγητό είναι έννοιες καθόλου αυτονόητες.Δύο φορές κόντεψα να αφήσω τα κοκκαλάκια μου εκεί και να μην με ξαναδεί η μανούλα μου ποτέ.Φτώχεια, εξαθλίωση, αρρώστιες και εγκληματικότητα κυριολεκτικά in your face και επί καθημερινής βάσης.Αν έπαιρνα τον εαυτό μου και τις καλομαθημένες first world ανάγκες μου στα σοβαρά, θα είχα πάθει κατάθλιψη όπως πάθανε άλλοι "πρωτοκοσμίτες" το ίδιο διάστημα και είτε το ρίξανε στα χάπια είτε στο αλκοόλ για να την "παλέψουν".Επίσης, ναι, η κατάθλιψη είναι αρρώστια και αντιμετωπίζεται με ιατρικά μέσα, αναντίρρητα.Τα δε ακριβή αίτια της είναι υπό συνεχή εξέταση και έρευνα, δεν είναι σίγουρο ότι είναι ενδοψυχικά όπως αναφέρεις.Μάλλον τα αίτια εντοπίζονται σε μία χημική (εκ γενετής;εξετάζεται)ανισορροπία που επηρεάζει τη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών στην εγκεφαλική υπόφυση, αλλά μη σε σκοτίζω με λεπτομέρειες, το αναφέρω απλώς για τα πρακτικά της συζήτησης.Τέλος, φάρμακα για την κατάθλιψη υπάρχουν πολλά και αναλόγως πάντα την βαρύτητα της κάθε περίπτωσης, φάρμακα για την αγένεια, όχι.Μην ξεσυνερίζεστε μεταξύ σας.Σεβαστείτε την Α,μπα που σας φιλοξενεί!
Καλές γιορτές παιδιά! Να κάνετε πάντα αυτό που σας γεμίζει και κάθε φορά που σας πιάνει δυσφορία βγείτε για λίγα λεπτά έξω στον καθαρό αέρα και πάρτε βαθιές ανάσες, η ζωή είναι πολύ μικρή για άσχημες σκέψεις.. Εύχομαι σε όλους πάνω απ'όλα ψυχική και σωματική υγεία!!
Τέλεια και τα δυο κείμενα!!! ίσως τελικά αλήθεια η κατάθλιψη να είναι ένα καμπανάκι αφύπνισης της επιθυμίας για τη ζωή... η "εγρήγορση" να συμφιλιωθούμε με όλα μέσα μας και να παρασυρθούμε από τη ζωή! :-) Καλές γιορτές κι από μένα.
Πέρασα από τις συμπληγάδες του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης (burn out). Επισκέφτηκα το νησί της κατάθλιψης. Ταξίδεψα με τη σχεδία του Prozac (Ladose) ακολουθώντας για αρκετό καιρό το φανάρι του ψυχοθεραπευτή. Όποιος δεν περάσει από αυτά τα μέρη δεν ξέρει τι σημαίνει ο πόλεμος με το τέρας της κατάθλιψης. Όποιος όμως περάσει και βγει (από εκεί δεν βγαίνεις νικητής απλώς βγαίνεις) βλέπει τον κόσμο πολύ διαφορετικό, καταλαβαίνει την αξία της ζωής και το νόημα του θανάτου, την υποκρισία των θρησκειών που προσπάθησαν να σε χώσουν πιο βαθειά, την ασχετοσύνη των πολλών και την ελεημοσύνη των λίγων, συχνά σιωπηλών, πάντα υπομονετικών, αγαπημένων συντρόφων.Καλές γιορτές με όμορφα αισθήματα σε όλους!