Biosphere 2.

Δύο επιστημονικές αποστολές παρέλαβαν -η πρώτη για δύο χρόνια και η δεύτερη για έξι μήνες- τις φουτουριστικές εγκαταστάσεις της ερευνητικής βάσης που τοποθετήθηκε στην έρημο της 'Αριζόνα με σκοπό τη δημιουργία ενός κλειστού τεχνητού οικολογικού συστήματος. Η Space Biosphere Ventures, η εταιρεία που ανέλαβε τη χρηματοδότηση και την κατασκευή του τεράστιου "θόλου" και των υπολοίπων κτισμάτων, είχε θέσει σαν στόχο της την διερεύνηση της δυνατότητας αναπαραγωγής μιας τεχνητής βιόσφαιρας σε αποικίες του διαστήματος, και ειδικά στον 'Αρη.  Για την πραγματοποίηση αυτού του γιγαντιαιού εγχειρήματος,  δημιουργήθηκαν μία σειρά οικοσυστήματα : ένα τροπικό δάσος, ένας ωκεανός με τον κοραλλιογενή υφαλό του, ένας βιότοπος μαγγροβίων, μία σαβάνα, ένα μέρος για καλλιέργειες κι ένας ανθρώπινος οικισμός. Η ομάδα επιστημόνων θα ζούσε σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης και αυτάρκειας. Η (μερική) αποτυχία του πειράματος υπήρξε αποτέλεσμα της ελαττωματική λειτουργίας των συστημάτων κλιματισμού. Κάθε μήνα, το επίπεδο οξυγόνου έπεφτε κατά 0,5 %. Σο τέλος, μειώθηκε τόσο πολύ που οι επιστήμονες ανέπνεαν όπως οι ορειβάτες στις κορυφές των Ιμαλαίων. Χρειάστηκε να διοχετευτεί εκ νέου οξυγόνο στις κλειστές εγκαταστάσεις, πράγμα που αφαίρεσε κάθε αξιοπιστία στο εγχείρημα. Παρ' όλα αυτά, το πείραμα συνεχίστηκε με τη δεύτερη αποστολή, αλλά κράτησε μόνο έξι μήνες αντί για δέκα λόγω προβληματικών σχέσεων μεταξύ των μελών της, δύο εκ των οποίων ακύρωσαν την προσπάθεια ανοίγοντας τις πόρτες που εξασφάλιζαν τη στεγανοποίηση των εγκαταστάσεων. Σήμερα, η Space Biosphere Ventures δεν υπάρχει πια σαν εταιρεία,  αλλά ο επιχειρηματίας που τη διηύθυνε, ο Edward P. Bass, έκανε μία νέα δωρεά στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα για να παραμείνει η ερευνητική βάση, να είναι επισκέψιμη και να χρησιμεύσει σε μελλοντικά ερευνητικά προγράμματα. Οι κατσαρίδες, πάντως, όπως διαπιστώθηκε, ήταν οι μόνες που δεν είχαν πρόβλημα με την έλλειψη οξυγόνου.

Η πρώτη αποστολή στο σφραγισμένο θόλο διήρκησε από τις 26 Σεπτεμβρίου του 1991 μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου του 1993. Η δεύτερη πραγματοποιήθηκε το 1994 και κράτησε έξι μήνες. Φωτ. Lumierefl.

Το τοπίο της ερήμου από τη βάση. Φωτ. Parkds00.

Φωτ. Daniel Lobo.

Φωτ. Lumierefl.

Φωτ. Lumierefl.

Φωτ. Mik Sheper.

Φωτ. HerbiesFamily.

Φωτ. Parkds00. 

'Εξι από τους εικονιζόμενους 14 υποψηφίους για την Biosphere 2 θα πάρουν μέρος στην πρώτη αποστολή. Το πλήρωμα, στην τελική του σύνθεση, θα συμπεριλάβει τέσσερις άνδρες και τέσσερις γυναίκες. Φωτ. (κάτω δεξιά) Corbis.

Η Jane Poynter (πάνω αριστερά), μέλος της πρώτης αποστολής και συγγραφέας του βιβλίου The Human Experiment, είναι πρόεδρος της εταιρείας διαστημικών μελετών Paragon Space Development Corporation, που ειδικεύεται στο σχεδιασμό περιβαλλόντων σε ακραίες συνθήκες.

Ο γιατρός της αποστολής, ο Dr. Roy Walford (κάτω), ήταν ένας γιατρός γνωστός για τις ερευνές του γύρω από την επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής (πέθανε το 2004 σε ηλικία 74 ετών). Λόγω της έλλειψης τροφίμων που εμφανίσθηκε κάποια στιγμή στη διάρκεια του πειράματος, ο γιατρός έπεισε τα μέλη της αποστολής να εφαρμόσουν τη μεθοδό του για τον περιορισμό των θερμίδων. Η μέθοδος αυτή, όπως λένε, είχε εξαιρετικά αποτελέσματα στην κατάσταση υγείας του πληρώματος.

Η εμπειρία της Jane Poynter (στα πλαίσια των ομιλιών του TED).

Φωτ. Jason Willis. 

Φωτ. Jason Willis. 

Φωτ. Jason Willis. 

Φωτ. Jason Willis.  

Φωτ. Lumierefl.

Φωτ. BrainPie.

Φωτ. Lumierefl.

Φωτ. Lumierefl. 

Φωτ. John Kittelsrud.  

Φωτ. John Kittelsrud.  

Φωτ. John Kittelsrud και Wplynn.

Φωτ. John Kittelsrud.   

Φωτ. Dorothy.

Φωτ. John Kittelsrud.  

Η Christy και το κοράλι. Φωτ. Cadams 7216.

Biosphere 2 : Our World (πρώτη αποστολή).

Ο "κήπος του οξυγόνου" στην ταινία Sunshine (2007) του Danny Boyle.

Sunshine.

Φωτ. Eugeniu Cozak.