Παρασκευή 28/7
Την πρώτη μέρα των διακοπών σηκώθηκα το πρωί κανονικά, ντύθηκα στην ώρα μου και κατέβηκα με τα πόδια στη δουλειά. Χρειάστηκε να φτάσω λίγο έξω από τα γραφεία για να θυμηθώ πως δεν δουλεύω. Ανέβηκα φυσικά. Άδειο από ανθρώπους το γραφείο, μα γεμάτο από αναμνήσεις, ενέργεια που ακόμα στριφογύρναγε πάνω από τις μακέτες και τα ακατάστατα τραπέζια. Έκλεισα πολλές πόρτες, απομόνωσα έναν χώρο γύρω από το γραφείο μου και άναψα κλιματιστικά για να παγώσει ο αέρας. Θερμοκρασία χώρου 32 βαθμοί. Θερμοκρασία κλιματιστικού 22. Σε ένα δεκάλεπτο άρχισε να φτιάχνει η κατάσταση.
Και κάπως αμήχανα άρχισα να αναπολώ την προηγούμενη χρονιά και να κάνω κάποιες σκέψεις, κυρίως να καταγράφω κάποια μαθήματα που νομίζω άνετα μπορούν να γίνουν το μάντρα μου ή το δικό σου. Τα καταγράφω σε τυχαία σειρά, είναι εξίσου σημαντικά. Ακολούθησε ένα, όλα ή κανένα: Τίποτα σαν τα νιάτα / Η υπερβολική αυτοπεποίθηση έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα με την υπερβολική ανασφάλεια / Αυτό, που τρώμε τα ζώα, είναι χάλια. Μεγάλη ντροπή / Δεν ξέρω καθόλου αν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που νομίζουμε / Κάποια στιγμή πρέπει ν’ αποφασίσεις αν θες στ’ αλήθεια να μοιάσεις στους γονείς σου / Η διαφωνία και η κριτική δεν είναι κακό πράγμα. Η εμπάθεια στον τρόπο που τη διατυπώνεις, όμως, είναι / Να κοιτάς τη δουλειά σου γενικώς. Να προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο. Και μετά τα υπόλοιπα / Η λογοτεχνία, η ποίηση και η τέχνη μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή. Έρχεται κάποια στιγμή που η επαφή σου με ένα έργο τέχνης θ’ αποκαλύψει όλα όσα ήθελες να μάθεις για τη ζωή. Keep looking, αξίζει τον κόπο / Απέραντη κατανόηση στους ανθρώπους που ζουν μόνοι, όχι από επιλογή / Υπάρχουν πολύ καλά ελληνικά κρασιά / Μην υποτιμάς το σεξ / Μην απαντάς με βία. Ακόμα και όταν δέχεσαι βία / Αν μπορείς, κάνε πάντα αυτό που σου αρέσει. Μην πιέζεσαι ποτέ και για τίποτα / Το καλοκαίρι είναι ωραίο, αν ζεις δίπλα στη θάλασσα / Δεν χρειάζεται να ξέρουμε όλοι να μαγειρεύουμε. Απαιτείται, όμως, να ξέρουμε να τρώμε καλά / Έχω χεσμένες όλες τις μόδες του κόσμου μπροστά σε μια νύχτα τίγκα στα λαϊκά / Όταν σου λείπει κάτι ή όταν είσαι λίγος σε κάτι, να το παραδέχεσαι ακομπλεξάριστα. Δεν υπάρχει χειρότερο από έναν άνθρωπο που πασχίζει να κρύψει τις αδυναμίες του / Πέραν της γενικής καλοσύνης, μπορείς πραγματικά να συμπαρασταθείς μόνο στους 4-5 απόλυτους κολλητούς σου. Το οφείλεις και σε αυτούς και στον εαυτό σου. Βγάλε, λοιπόν, τη Μητέρα Τερέζα από μέσα σου και σκέψου τους φίλους σου και μόνο. Το λέει και ο Ντίκενς αυτό / Οι γονείς σου είναι και θα είναι το μεγαλύτερο και το πιο πολύπλοκο κεφάλαιο της ζωής σου. Πάρ’ το απόφαση και αγάπησέ τους / Φύτεψε κάτι και δες το να μεγαλώνει και να ανθίζει / Αγάπησε τα αδέσποτα της πόλης / Κάνε παιδιά μόνο αν τα θες πραγματικά.
Αυτά.
Το απόγευμα κατέβηκα στο Φουρίν Καζάν κι έφαγα μόνος μια σαλάτα με κρύα νουντλς. Το μαγαζί ήταν άδειο και άκουγα τους σερβιτόρους ήσυχα να οργανώνονται για το βράδυ, ενώ είχα ήδη αργήσει για το λιμάνι.
Τετάρτη 05/9
Στις διακοπές δεν έφαγα κάτι αξιοσημείωτο. Πέρασα πολύ καλά και δεν έχω παράπονο. Θα θυμάμαι αυτές τις διακοπές κυρίως για τις μέρες που πέρασα μόνος στην Αθήνα αλλά και γιατί ξαναδιάβασα τα Απομνημονεύματα του Αδριανού της Γιουρσενάρ, ένα βιβλίο που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, αν το αφήσεις.
Και επειδή εδώ είναι στήλη φαγητού, σας παραθέτω την άποψη του Αυτοκράτορα Αδριανού (της Γιουρσενάρ δηλαδή) για το ελληνικό φαγητό. Το αναφέρει σε αντιδιαστολή με την υπερβολή της ρωμαϊκής μαγειρικής, ως το αντίθετο της κραιπάλης:
«Η Ελλάδα τα καταφέρνει καλύτερα από μας. Η ρετσίνα της, το καρφωμένο με σουσάμι ψωμί της, τα ψάρια της που τα γυρνάνε στη σχάρα δίπλα στη θάλασσα, άνισα μαυρισμένα από τη φωτιά και νοστιμισμένα 'δω και 'κει από ένα σπυρί αλάτι που κρατσανίζει στο μάσημα, ικανοποιούνε ουσιαστικά την όρεξη, χωρίς να περιβάλλουνε με υπερβολικές περιπλοκές την πιο απλή από τις χαρές μας.
Στην πρώτη τρύπα της Αίγινας ή του Φαλήρου δοκίμασα τόσο φρέσκες τροφές, που παραμένανε θεϊκά καθαρές παρά τα βρόμικα δάχτυλα του παιδιού της ταβέρνας, τόσο φτωχικές αλλά και τόσο επαρκείς, που μοιάζουν να συγκρατούν κάτω από την πιο συνοπτική μορφή κάποιο συστατικό αθανασίας. Το κρέας που ψήναμε τα βράδια του κυνηγιού είχε κι αυτό αυτήν τη σχεδόν ιερή ιδιότητα, μας οδηγούσε πιο μακριά, στις άγριες πηγές των φυλών.
Το κρασί μάς κοινωνούσε τα ηφαιστειογενή μυστήρια της γης, τα κρυμμένα ορυκτά πλούτη της. Μια κούπα Σαμιώτικο, πιωμένο το μεσημέρι κάτω από τον ήλιο ή, αντίθετα, κάποιο βράδυ του χειμώνα, μέσα σε μια κόπωση που σου επέτρεπε να νιώσεις αμέσως στο διάφραγμά σου τη ζεστή του ροή, την ακίνδυνη και καυτερή διασπορά του στο μήκος των αρτηριών μας, είναι ένα συναίσθημα σχεδόν ιερό, πάρα πολύ δυνατό καμιά φορά για το ανθρώπινο κεφάλι».
Ευχές για καλή (εξαιρετική) σεζόν και πολλά μαγειρέματα. Σας φιλώ.
σχόλια