☛ «Η Δημοτική Αστυνομία ξανά μαζί μας και πιο απολογητική από ποτέ» λεγόταν το άρθρο του Δημήτρη Ρηγόπουλου την περασμένη εβδομάδα. «Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που καβαλάνε αδίστακτα πλατείες, πεζοδρόμια, πάρκα, παρτέρια και –προσεχώς!– μπαλκόνια και ταράτσες», έγραψε η maria vechera, «όχι, δεν αισθάνονται απολύτως τίποτα κάνοντας κάτι τόσο εξόφθαλμα αντικοινωνικό. Και ο λόγος είναι ότι έχουν καλύψει τη "συνείδησή" τους με ένα καταπληκτικό άλλοθι: "αφού πληρώνω τέλη κυκλοφορίας, το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίζει δωρεάν στάθμευση για το σαράβαλό μου, πάντα και παντού, κατά προτίμηση μπροστά στο τραπεζάκι όπου πίνω τον φρέντο μου ή το μοχίτο μου, διότι ξέρεις ποιος/ποια είμαι εγώ, ρε;".Δεν κάνω καθόλου πλάκα, ούτε υπερβάλλω, αυτό πιστεύουν και γι' αυτό κάνουν ό,τι κάνουν!».
«Κλήση στους κατόχους μηχανών που παρκάρουν πάνω σε θέσεις αυτοκινήτων μόνιμων κατοίκων, και μάλιστα προκλητικά κατά μήκος της θέσης, θα κόβουν οι δημοτικοί αστυνομικοί;» αναρωτήθηκε ο tropique, ενώ ο ΛάκηςΛ πρόσθεσε: «Έχεις πάει στην Αγίου Κωνσταντίνου να δεις πού παρκάρει η Δημοτική Αστυνομία και όλο το κτίριο γενικότερα; Πάνω στο πεζοδρόμιο, φυσικά!».
Τέλος, ο Trolloδυτης πρότεινε: «Μήπως να κόβουν και καμιά κλησούλα ή έστω παρατήρηση σε όλα αυτά τα ζωόφιλα ζώα που δεν μαζεύουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων τους; Η να τους πουν ότι δεν έχουν χεράκια τα καημένα να το κάνουν...».
☛ Η καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Παντείου, Χριστίνα Κουλούρη, μίλησε στον Γιάννη Πανταζόπουλο για το κατά πόσο οι παρελάσεις πρέπει να υφίστανται στις μέρες μας. Η Iris Prismatica σχολίασε: «Από μικρό παιδί με προβλημάτιζε η επιλογή των εθνικών μας επετείων. Ειδικά αφού έμαθα και για τις επετείους σε άλλες χώρες. Και καλά η 28η Οκτωβρίου. Πράγματι, ήταν τόσο θλιβερά τα γεγονότα που ακολούθησαν την απελευθέρωση (είτε ποιοτικά, αφού μιλάμε για εμφύλιο σπαραγμό, είτε ποσοτικά, αφού τα θύματα ήταν πολύ περισσότερα), ώστε θα φάνταζε σόλοικο να γιορτάζουμε για εκείνη την εποχή. Αλλά η 25η Μαρτίου; Δεν είναι τρελό να μη γιορτάζουμε την ίδρυση του κράτους μας; Σχεδόν κανείς μας δεν θυμάται αυτή την ημερομηνία. Έχω τη θεωρία μου και γι' αυτή την επιλογή, που είναι πολύ κοντά σ' αυτό που λέει σχετικά η κ. Κουλούρη».
☛ Για το τέλος του ελληνικού περιπτέρου έγραψε πρόσφατα ο M. Hulot και η κ. Ευρυδίκη Στεφανάκη μας έγραψε μέσω mail: «Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως ό,τι γράφει το άρθρο αυτό είναι εντελώς λάθος. Το πολυνομοσχέδιο το μόνο που αλλάζει είναι τη δυνατότητα να περνάει η άδεια από τον έναν στον άλλον δυνάμει κληρονομικής διαδοχής. Τι ποιο λογικό; Αν ο πατέρας ήταν ανάπηρος πολέμου, ο γιος γιατί να έχει αυτό το προνόμιο, ειδικά, δε, σήμερα που τόσοι άλλοι έχουν ανάγκη να βοηθηθούν – νέοι, ανάπηροι και αναξιοπαθούντες. Επίσης, ως δικηγόρος, γνωρίζω ότι ο εργασιακός μεσαίωνας των εργαζομένων στα περίπτερα είναι πέραν κάθε φαντασίας. Οι έχοντες τις άδειες (συχνά και πολύ παραπάνω από 1) εκμεταλλεύονται άγρια τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη και "δουλεύουν" τα περίπτερα. Ενώ, φυσικά, αν επεκταθούμε στο αισθητικό κομμάτι των περιπτέρων, που ουδεμία σχέση έχει με τα παλιά ξύλινα, τότε, ναι, θα έπρεπε όλοι να θέλουμε να μπει μια τάξη σε αυτό το χάος (κανονικά, από τον νόμο επιτρέπεται ένα μόνο ψυγείο κολλημένο στο περίπτερο και όχι 3-4, τέντες, σταντ κ.λπ.). Ως μητέρα με παιδιά, δε, συχνά δυσκολεύομαι να κινηθώ στο πεζοδρόμιο από τα απλωμένα περίπτερα και την πραμάτεια τους. Και όποιος έρχεται σε επαφή με τη δημόσια διοίκηση, πάει στα δικαστήρια και αντιλαμβάνεται πώς λειτουργούν στην Ελλάδα οι ελεγκτικές υπηρεσίες, δεν μπορεί να μην έχει πάρει χαμπάρι το "αλισβερίσι" μεταξύ περιπτέρων και υπαλλήλων πολεοδομιών και άλλων υπηρεσιών των αρμόδιων δήμων – γιατί, φυσικά, η οποιαδήποτε κατάληψη δημόσιου χώρου κανονικά γίνεται μόνο με αντίτιμο. Και επί του νομοσχεδίου: οι άδειες θα επιστρέφουν στον Δήμο Αθηναίων, ο οποίος με αντικειμενικές, υποτίθεται, διαδικασίες θα τις δίνει σε άτομα που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Δηλαδή, ο νόμος προσπαθεί να πετύχει τον σκοπό του επιτέλους, ήτοι η άδεια περιπτέρου να είναι μια παροχή προς τους αδυνάτους. Άρα, τα περίπτερα δεν θα εκλείψουν. Ένας επανασχεδιασμός πολεοδομικός, μάλιστα, νομίζω πως μόνο καλό θα έκανε στην πόλη μας. Ένα καλό θέμα για άρθρο θα ήταν να εξετάσει κανείς αν το νέο σύστημα θα μπορεί να λειτουργήσει με αντικειμενικούς κανόνες. Αν δεν εισχωρήσει ξανά σε αυτό ο παράγοντας "γνωριμία", "λάδωμα", αν οι άδειες δοθούν στους πραγματικά αναξιοπαθούντες, αν η όποια πολεοδομική μελέτη είναι ολοκληρωμένη και σοβαρή, αν αν αν... τα ενδιαφέροντα θέματα από αυτή την αλλαγή είναι πολλά».
σχόλια