Μιλήστε μου για εσάς. Ποιο είναι το background σας;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και σπούδασα Γλυπτική στην ΑΣΚΤ. Εμπιστεύομαι υπερβολικά την οπτική μου μνήμη και κοιτάζω επίμονα ανθρώπους και αντικείμενα, ζώα και χώρες/χάρτες. Όλα τα παραπάνω με δυσκολία θα μπορούσα να τα φωτογραφίσω αξιοπρεπώς με μηχανή, οπότε και τα ψάχνω συνεχώς σε έτοιμες ή ζωντανές εικόνες, γιατί χρειάζομαι να τα ακολουθήσω. Στη συνέχεια φαντασιώνομαι ανύπαρκτα αναπτύγματα και άχρηστες τομές τους - αυτό που για μένα είναι στην ουσία το οργανικό σημείο συνάντησής τους. Κατατάσσω τα σημεία σε layers και οργανώνω αυτό το εικονικό τοπίο με την μέθοδο της αινιγματικής απομίμησης της σφίγγας: κοντά στο ρεαλιστικό, χωρίς όμως την πρακτική απάντηση που προσφέρει το φυσικό. Αυτό είναι το δικό μου τοπίο / background που συνήθως μεταφέρεται στυλιζαρισμένο και άκαμπτο σαν tableau vivant και στα γλυπτά που φτιάχνω. Τέλος, επιμένω να εργάζομαι χειρονακτικά και να χρησιμοποιώ συμμετρικά και τα δυο μου χέρια, ζηλεύοντας την τεχνική που έχουν μόνο οι μάστορες ή οι αθλητές.
Πείτε μου λίγα λόγια για το έργο Lazy Suzan Not.
Η εγκατάσταση Lazy Suzan Not παίρνει το όνομά της από τον κυκλικό δίσκο σερβιρίσματος, που περιστρέφεται έτσι ώστε να σερβιριστούν οι συνδαιτυμόνες ενός γεύματος. Η διευκόλυνση αυτή όμως δεν θα δοθεί στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η επιφάνεια του δίσκου, η πλατφόρμα, η εξέδρα θα παραμείνει ακίνητη, καρφωμένη γερά πάνω στους πυλώνες στήριξής της. Το Lazy Suzan Not ξεκινάει από την μανία της ανθρώπινης προσπάθειας για την ολοκλήρωση του προσωπικού στιγμιαίου ή και μεγαλόπνοου στόχου. Για μένα αυτή η μανία στήριξης, όρθωσης, συνέχισης, εξάντλησης και τελικά ολοκλήρωσης της προσπάθειας βρίσκει το οπτικό της αντίκρισμα στο υπαρκτό γλυπτό της θαλάσσιας πλατφόρμας άντλησης πετρελαίου. Εικονικός και κεντρικός ήρωας της πλατφόρμας είναι ο τυχοδιώκτης, περιπλανώμενος. Εγώ δεν κατασκευάζω μια υπαρκτή πλατφόρμα ή τη μακέτα της, ούτε τον ίδιο τον ήρωα. Κατασκευάζω μια αυθαίρετη και σκηνοθετημένη φέτα/ τομή της πλατφόρμας, ένα κομμάτι του συνόλου που έχει δύο όψεις κι εξηγεί γιατί τελικά όλοι συμπλέουν σε αυτήν την κοινή πορεία και χαβούζα προσπάθειας, αυτήν της συνεχούς άντλησης. Φροντίζω να φτιάξω ένα ανάπτυγμα των δυο γνωστών και συμμετρικών πόλων έλξης και απώθησης, θησαυρού και παγίδας, φαντασίωσης και κόπωσης. Δεν εικονογραφώ τη διάθεση για πλουτισμό και κέρδος, αλλά την ελπίδα ανταμοιβής και τους κανόνες ειρωνείας που την διέπουν.
Με ποιο τρόπο έχει επηρεάσει η κρίση την τέχνη και πόσο αναγκαίος είναι ο σύγχρονος εικαστικός λόγος και πολιτισμός σε μια τέτοια μεγάλη κρίση;
Δύσκολα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως υπάρχει τομέας ανθρώπινης δραστηριότητας που δεν έχει πληγεί από την κρίση. Η σύγχρονη εικαστική παραγωγή υποστηρίζεται κυρίως από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, και τώρα που πλέον η αγορά συρρικνώνεται φαίνεται τρανταχτά η έλλειψη κρατικής υποστήριξης. Μέσα όμως στο γενικευμένο κλίμα δυσφορίας, εκτιμάται νομίζω περισσότερο όποια ενέργεια θέτει έστω και τα ελάχιστα προαπαιτούμενα και προσφέρει ευκαιρίες σε ανθρώπους του χώρου. Είναι εξάλλου φυσική αντίδραση σε περιόδους κρίσης όπου τα μέσα και οι πόροι περιορίζονται, να υιοθετείται η τεχνική της πατέντας και της «ευρεσιτεχνίας», κάτι στο οποίο ο καλλιτέχνης ειδικεύεται και διατίθεται να πειραματιστεί. Όταν τα νερά είναι θολά και δεν υπάρχει εφαρμοσμένη κι αποδεδειγμένη ορθότητα πράξεων και σκέψεων, τότε θεωρώ πως η τέχνη μπορεί τουλάχιστον να ενισχύσει την πολυφωνία και την ποικιλότητα. Να αναδείξει και να προσθέσει κομμάτια που σε περιόδους επίπλαστης ανθοφορίας ήταν αθέατα γιατί δεν ενδιαφέρανε.
Πόσο σημαντική είναι η τέχνη στην καθημερινότητά μας;
Η τέχνη είναι αυθύπαρκτη και εξασφαλίζει μαζί με όλα τα γνωστά απαραίτητα επιβίωσης, την αυθόρμητη ροή μας μέσα στο χρόνο.
Τι σας έχει προσφέρει η ασχολία σας με την τέχνη;
Την ικανοποίηση να υλοποιώ αυτό ακριβώς που θέλω χωρίς να πρέπει να το αντιπαραθέσω με οτιδήποτε άλλο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει ένας εικαστικός σήμερα;
Νομίζω πως δεν υπάρχει ο επιθυμητός χρόνος ευγένειας για «υπόκλιση» σε ανθρώπους και αντικείμενα. Η επικρατούσα κυκλοθυμική διάθεση σαρώνει εικόνες και ανθρώπους οπότε η στάση που τηρείται από τον δημιουργό δύσκολα επιλέγεται και εύκολα στη συνέχεια επιβάλλεται. Πρόκειται για μια άσκηση γρήγορων αντανακλαστικών και καμουφλάζ.
Τι σας αρέσει στην Αθήνα αυτή τη στιγμή;
Μου αρέσει η σκέψη πως η τοπιογραφία της Αθήνας είναι τεράστια. Ακόμα δεν αναγνωρίζω όλες τις γειτονιές και μπορεί σε μια απρόσμενη παράκαμψη να χάσω την αίσθηση του προσανατολισμού μου.
σχόλια