Μαύρη Γη (1952).
Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη το 1908, ο Στέλιος Τατασόπουλος ήρθε στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, σε ηλικία 14 ετών. Ξεκίνησε τις κινηματογραφικές σπουδές του στη σχολή Dag Film των αδελφών Γαζιάδη και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι για να παρακολουθήσει στη σχολή Cine Essor μαθήματα υποκριτικής. Εκεί έγραψε το σενάριο της ταινίας του "Κοινωνική Σαπίλα" που γύρισε επιστρέφοντας στην Αθήνα το 1931. Η ταινία του αυτή - που είναι βωβή- θεωρείται η πρώτη με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Προγραμματισμένη για να γίνει στην αίθουσα του Σπλέντιτ, η πρεμιέρα ματαιώθηκε από το φόβο του αιθουσάρχη για ενδεχόμενες κυρώσεις λόγω Ιδιωνύμου και μεταφέρθηκε τελικά στην Κοκκινιά. Το 1933, ο Στέλιος Τατασόπουλος ξαναέφυγε για το Παρίσι όπου αυτή τη φορά σπούδασε σκηνοθεσία. Το 1939, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα. Εργάστηκε ως λογιστής στον Κτηματικό Οργανισμό και ταυτόχρονα οργανώθηκε στην Αντίσταση. Στα χρόνια της Κατοχής ίδρυσε το Σωματείο Καλλιτεχνών Κινηματογράφου και στην Απελευθέρωση γύρισε τα πρώτα επίκαιρα με τις τελευταίες μάχες του ΕΛΑΣ, τα οποία όμως έχουν χαθεί, όπως χάθηκε και η πρωτότυπη κόπια της ταινίας του "Κοινωνική Σαπίλα" που καταστράφηκε από τους Χίτες. Στα Δεκεμβριανά εκτελέστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του. Η κινηματογραφική εξέλιξη του Στέλιου Τατασόπουλου ακολούθησε φυσιολογικά το νεορεαλιστικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στην αρχή της δεκαετίας του '50. Η "Μαύρη Γη" (1952) έχει καταχωρηθεί σαν η δεύτερη νεορεαλιστική ελληνική ταινία (μετά το "Πικρό Ψωμί" (1951) του Γρηγόρη Γρηγορίου). Γυρισμένη στα σμυριδωρυχεία της Απειράνθου Νάξου με του εργάτες και τους κατοίκους του χωριού, διακρίθηκε πολύ αργότερα εν μέσω δικτατορίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η υπόλοιπη φιλμογραφια του Στέλιου Τατασόπουλου περιλαμβάνει άλλες 24 ταινίες, συνήθως μελοδράματα και κωμωδίες με λαϊκούς χαρακτήρες και έμφαση στην κοινωνική αδικία, αλλά ενταγμένες πλέον στα πλαίσια του εμπορικού κινηματογράφου.
Κοινωνική Σαπίλα (1931). Σε μια πρόσφατη διασκευή, ο Αντώνης Παρίνης ερμηνεύει το ρεμπέτικο Ζωή είναι αυτή Ζωίτσα μου του Αντώνη Νταλγκά. Υπάρχει στο Vimeo (http://vimeo.com/32901820 - Κοινωνικη Σαπιλα by Tainiothiki) μια ολοκληρωμένη εκδοχή της ταινίας, αλλά δυστυχώς σε πολύ κακή αναπαραγωγή. Σε μια συζήτηση στο Ρεμπέτικο Φόρουμ, επισημάνθηκε η ζωντανή παρουσία στην ταινία μουσικών την ώρα της δουλειάς τους, μεταξύ των οποίων ο Σπύρος Περιστέρης στο μπάντζο, ο Γιώργος Σαβαρής στο μαντολίνο και πιθανόν και ο Αντώνης Νταλγκάς.
Στην κωμωδία Αν ήμουν πλούσιος (1972) του Στέλιου Τατασόπουλου, που είναι και η τελευταία του ταινία, οι αδελφές Γαλάνη τραγουδούν το Έτσι μ’ έκανε ο Θεός.
Ο Στέλιος Τατασόπουλος στο γύρισμα της ταινίας Μαύρη Γη στην Απείρανθο Νάξου.
σχόλια