Τρολλάροντας τον Δήμαρχο Βριλησσίων #3

Εχθές, τη λογική έσβησε η φλόγα του πάθους

Η φωνή του πόθου πνίγηκε στα υγρά μου σεντόνια

Η ψυχή ξέσκισε της σάρκες μου, σαν λυσσασμένη σκύλα να σαρπάξει

να απαλύνεις τους φόβους μου

να φωτίσεις τα βράδια μου,

να σου γίνει απαραίτητο,

το πικρό sagapo μου

 +++

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό. 

Καβάφης