9 μ.μ. - 10 μ.μ.
Κουβέντα για την ταμπακιέρα
»Το auto cue του Σάκη είναι δεξιά απ' την κάμερα και έτσι ποτέ δεν μας κοιτάζει κατάματα - μόνο όταν μιλάει απέξω και αυτοσχεδιάζει (τότε όμως τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο). Πάντως, είναι πολύ cool, χάρη και σε πιθανή τσίχλα που μασάει. Κάνει τα χορευτικά του -το χέβι μέταλ συναντά τις καρέκλες των '80s- και το λιγοστό κοινό έχει σχετική ζωντάνια. Θα τη διατηρήσει μετά από δύο-τρεις ώρες εκπομπής; » Όλοι περιμένουν να ακούσουν για το θέμα του Θεοφάνους και της Sony (διέρρευσαν e-mail που, όπως υποστηρίζει η εταιρεία, αποδεικνύουν ότι ο συνθέτης έδιωξε την Ήβη από προσωπικό συμφέρον), αλλά κανείς δεν λέει τίποτα. » Τραγουδάει η Ελένη, κόρη ιερέα απ' τον Καναδά. Λέει ένα απαίσιο πανκ ποπ σουξέ της εποχής, κάπως ζαλισμένη απ' τους χορευτές που κάνουν τρομακτικούς ροκ μορφασμούς και παίζουν με κάτι κορδέλες που θυμίζουν αποκριάτικες σερπαντίνες. » Ο Νίκος Μουρατίδης με μαγνητίζει. Καταχαίρομαι όταν η κάμερα τον πιάνει να κουνιέται στον ρυθμό των ροκ τραγουδιών και να τραγουδά (κατά 99% δεν πετυχαίνει τους στίχους), διασκεδάζοντας σαν μικρό παιδί. » Μετά τραγουδάει ο Σταύρος, με το κουλ νυσταγμένο βλέμμα του και «κάνει το τραγούδι δικό του» και «μας ταξιδεύει». Κάποιος όμως του λέει ότι τραγούδησε λες και έκανε πρόβα. Αυτός δικαιολογείται, λέγοντας «ήμουν άρρωστος, με φάρμακα, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία».
10 μ.μ. - 11 μ.μ.
Σάκηηηηη
»Το λιγοστό, νυσταλέο κοινό ενδιαφέρεται μόνο για τον Σάκη - συνασπίζονται τα κοριτσάκια, δυο-δυο, τρία-τρία και φωνάζουν «Σάκηηη» σε κάθε πιθανή στιγμή: όταν τελειώνει κάποιος το τραγούδι του, όταν οι κριτές λένε κάτι βαρυσήμαντο, όταν παρουσιάζεται κάποιος καλεσμένος... » Εμφανίζεται η Γεωργιανή Νίνι που έχει πολύ συγκινητική ιστορία με το παιδί της, αλλά δεν πείθει τον Μουρατίδη (απ' το χαλασμένο μικρόφωνό του ακούγονται κάποια εξωγήινα και σουρεαλιστικά «ΒΖΖΖΖ»), που δηλώνει πως βαρέθηκε με το τραγούδι της και πως «αν ήμουν σε μαγαζί, θα σηκωνόμουν να πάω στην τουαλέτα». » Ο Θεοφάνους γίνεται έξαλλος, ο Μουρατίδης του λέει να μην περιαυτολογεί και κάνει και γκριμάτσες ικανοποίησης του στυλ «καλά σου τα 'πα» και «άντε μη μιλήσω και για τη Sony!». » Μετά βγαίνουν οι κεφάτες 48 Ώρες (δυστυχώς, η θετή τραγουδίστριά τους σκοτώνει όποια νότα βρει μπροστά της). Αργόσυρτες κριτικές: πρέπει να λένε δύο και τρεις φορές κάτι, μέχρι να το καταλάβουν όλοι, κυρίως ο Σάκης, που μοιάζει να μην πολυπροσέχει. » Άσχημη μέρα για την Μαράια Κάρεϊ: η Γκαγκάκη είπε ότι τη βρίσκει γλυκανάλατη κι ο Μουρατίδης πρόσθεσε «εγώ ξερνάω μ' αυτήν... πάω τουαλέτα!». » Μόλις συνειδητοποίησα ότι βλέπω τον ημιτελικό. Δεν θα το καταλάβαινες απ' τον κόσμο: τελείως απαθής, δεν μοιάζει να υποστηρίζει κάποιον, ούτε καν γιουχάρει τους κριτές. Κάθε φορά που ανοίγει το πλάνο τους παρατηρώ: ξύνονται, μιλάνε στο τηλέφωνο, συζητάνε μεταξύ τους σαν να είναι στον κινηματογράφο - και να γίνεται και διάλειμμα! Όσοι δεν κάνουν τα παραπάνω ή κοιμούνται ή φωνάζουν «Σάκηηηη» στα πιο άσχετα σημεία.
11 μ.μ. - 12 π.μ.
Γκραν φινάλε
»Μετά το τέλος των εμφανίσεων αρχίζει μια ώρα που πάνω-κάτω έχει Τίποτα: διαφημίσεις, επαναλήψεις, καλεσμένοι κ.λπ., μέχρι που τελικά ανακοινώνονται οι προτεινόμενοι. Ο Σάκης κάνει εκατό ώρες να πει ποιοι θα είναι και στο τέλος νομίζω ότι βαριούνται και οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι. » Α! Πίσω απ' τους κριτές κάθεται κορίτσι με ένα γιγάντιο λουλούδι με κοτσάνι στα χέρια, λουλούδι το οποίο παίζει ασυναίσθητα (με σχεδόν φαλλικό τρόπο) σε όλη τη διάρκεια του σόου, μέχρι που αυτό κατσιάζει. » Κάποια κοριτσάκια στο κοινό κλαίνε με μαύρο δάκρυ καθώς οι 48 Ώρες τραγουδούν το «Stayin' Alive» των Bee Gees (!). Καθώς η αγωνία κορυφώνεται, το κοινό ξυπνάει και φωνάζει το (άσχετο) σύνθημα «Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό, είμαστε άρρωστοι με τον Σάκη τον Θεό!» Οι κριτές προσπαθούν να μιλήσουν και ζητούν απ' τον κόσμο να σκάσει, για να πάρουν την αποστομωτική απάντηση: «Σάκηηηηη». » Ανακοινώνεται ότι αποχωρεί η Ελένη και ξεκινούν οι απαραίτητες κλισέ διαδικασίες: ακούγεται ένα θλιμμένο, συγκινητικό πιανάκι, προβάλλεται ένα μοντάζ με τις τόσο όμορφες στιγμές που περάσαμε με τον εκάστοτε ηττημένο, και ακολουθούν τα παρηγορητικά παλαμάκια και το ρυθμικό «δεν πειρά-ζει» απ' το κοινό. » Όλα τελειώνουν και απορώ πώς το κατάφεραν: ούτε μια νύξη, ούτε μια μικροσπόντα για τα e-mail και τη Sony. Ίσως επειδή στο «X Factor» η μουσική είναι πάνω απ' όλα (!).
σχόλια