☛ Το προηγούμενο τεύχος μας, το Summer in the City, συζητήθηκε όχι μόνο για τα θέματα με τις εκδηλώσεις που έρχονται μέσα στο καλοκαίρι (ή για το ταμπουλέ του Μιχάλη Μιχαήλ και τα γεμιστά της Νίκης Μηταρέα) αλλά και για το θέμα με τον γυμνισμό. «Η Καλή Φέρρη θα σε πείσει πως είναι ωραίο να κολυμπάς γυμνός!» ήταν ο τίτλος του άρθρου του M. Hulot, στο οποίο μίλησε με την τραγουδίστρια και επίτιμη πρόεδρο του Συλλόγου Γυμνιστών Ελλάδος.Να μερικά σχόλια από το LIFO.GR.
dotty: «Όμορφο άρθρο και πολύ γλυκό, βρε παιδιά, μπράβο! Μου αρέσει και το τραγουδάκι – λίγο cheesy, αλλά βγάζει μια αθωότητα. Άντε, με κάνατε να χαμογελάω σαν το χαζό τώρα που σκέφτομαι κι εγώ τις διακοπές μου. Ελπίζω να μου φτάσουν τα λεφτά!».
Poet_of_Silence: «Ο λόγος που ο άνθρωπος φόρεσε ρούχα δεν ήταν ότι πονηρεύτηκε αλλά γιατί κρύωσε. Καλή είναι η επιστροφή στη φύση, αλλά ο άνθρωπος έχει ένα τεχνικό πρόβλημα που ονομάζεται έλλειψη γούνας ή μόνωσης στο δέρμα. Τώρα, τα υπόλοιπα είναι απλώς φιλολογικοί ρομαντισμοί που μπορούν να βρουν την πραγμάτωσή τους στο πλαίσιο του ζεστού ελληνικού καλοκαιριού».
Mixalakis: «Το να κολυμπάς γυμνός δεν είναι μόνο επιστροφή στη φύση. Είναι απλώς πανέμορφη η αίσθηση να είσαι γυμνός στο νερό! Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Σκεφτείτε ότι πριν εφευρεθούν τα μαγιό (τι ανόητη εφεύρεση!), όταν κάποιος ήθελε να κολυμπήσει στη θάλασσα, απλώς έβγαζε τα ρούχα του. Η ντροπή για το σώμα, η ενοχοποίηση της σεξουαλικότητας και ο πουριτανισμός οδήγησαν τον άνθρωπο στο να εφεύρει ειδικά αδιάβροχα ρούχα, ώστε να συνεχίζει να καλύπτει τα γεννητικά του όργανα ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Ως γυμνιστής εδώ και πολλά χρόνια θεωρώ πιο χαρακτηριστικά περιστατικά απελευθέρωσης τις στιγμές εκείνες που βλέπω μη γυμνιστές να βρίσκονται (από λάθος ή τύχη) σε παραλίες γυμνιστών και δοκιμάζουν και αυτοί, ξεπερνώντας τις αρχικές αναστολές τους, να κάνουν μπάνιο γυμνοί. Τις πιο πολλές φορές ο γυμνισμός κερδίζει έναν ακόμα οπαδό!».
JohnJohn21: «Δεν περίμενα την Καλή Φέρρη για να μου το πει. Το κάνω χρόνια τώρα!».
κώστας σ: «Αυτή η φυσιολατρία κάτι έχει που με παραπέμπει σε παραθρησκευτική οργάνωση με ανιμιστικά στοιχεία ή οτιδήποτε τέτοιο. Μου αρέσει να πηγαίνω στη θάλασσα γυμνός. Δεν είναι μόνο η αίσθηση του πολυεστερικού μαγιό που βρίσκω ενοχλητική. Είναι η κοινωνική συνιστώσα. Όταν είναι όλοι γυμνοί, καταρχάς ο ντυμένος είναι αυτός που αισθάνεται άβολα. Όσο πιο γυμνός είναι κάποιος ανάμεσα στους άλλους, τόσο πιο υψηλά τον αντιλαμβάνομαι – τουλάχιστον εγώ: είναι το φαινόμενο του "γιατί μπορώ". Και φυσικά είναι τα ρούχα που μας χαρακτηρίζουν υπέρ το δέον. Το πιο ενδιαφέρον και πολύ απλό είναι να βγάλεις τα ρούχα σου και να διαπιστώσεις πως ξεχωρίζεις ή ενσωματώνεσαι σε ένα σύνολο άλλων γυμνών ανθρώπων∙ μια διαδικασία αποποίησης του ρόλου σου για λίγο».
☛ Το κλείσιμο της ΕΡΤ έσκαγε καθώς κλείναμε το τεύχος και ο Α. Ντινιακός έκανε ένα πλήρες ρεπορτάζ με τίτλο «Το φιάσκο της ΕΡΤ».
Το σχόλιο με τα περισσότερα like ήταν αυτό του Charmides.
«Τις ελάχιστες φορές που άνοιγα την τηλεόραση, μόνο στην ΕΡΤ υπήρχε η πιθανότητα να βρω κάτι της προκοπής. Παρ' όλα αυτά, αναγνωρίζω ότι με άλλοθι την παραγωγή πολιτισμού (σημαντική ίσως, αν συγκριθεί με τα λοιπά σαπιοκάναλα, αλλά μίζερη και ανάξια λόγου, αν τη συγκρίνουμε με δημόσιες τηλεοράσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών) συντηρούσε έναν ολόκληρο εσμό αναξιοκρατίας, κομματίλας και προκλητικής διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Και όλα αυτά πάντα στο όνομα της "δημοκρατίας" και του "πολιτισμού".
Μακάρι να ζούσαμε σε μια χώρα όπου θα έμπαινε τέρμα σε όλο αυτό και θα αποκτούσαμε δημόσια τηλεόραση άξια του κοινωφελούς χαρακτήρα της. Και μακάρι οι πολιτικοί μας να έβρισκαν την τόλμη να κλείσουν άμεσα και όλα ανεξαιρέτως τα ιδιωτικά κανάλια. Όλα αυτά που εκπέμπουν χωρίς άδεια και λαθροβιώνουν μέσω τραπεζικών θαλασσοδανείων που εξασφάλισαν οι ιδιοκτήτες τους λόγω των πολιτικών τους διασυνδέσεων. Μακάρι να μηδενίζαμε το κοντέρ με μια υγιή δημόσια τηλεόραση και ένα ή δύο, το πολύ, ιδιωτικά κανάλια (και πολλά λέω – δεν νομίζω ότι η διαφημιστική αγορά σηκώνει παραπάνω).
Κανάλια που θα λάμβαναν άδειες με κριτήριο την πολυφωνία και τη στήριξη της οπτικο-ακουστικής βιομηχανίας της χώρας. Που σημαίνει παραγωγή σειρών και ταινιών που να μπορούν να σταθούν στο εξωτερικό και να δώσουν δουλειά σε χιλιάδες Έλληνες. Όπως κάνουν τόσα χρόνια οι Τούρκοι, οι Σκανδιναβοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και τόσοι άλλοι...
Τέλος, μακάρι να ζούσαμε σε μια χώρα όπου θα συζητούσαμε αυτά τα θέματα σοβαρά και δεν θα τη μετατρέπαμε σε απέραντο καφενείο, με 11 εκατομμύρια νοματαίους να συζητάνε για το ίδιο πράγμα επί τρεις μέρες το πολύ, πριν το ξεχάσουν και ασχοληθούν με κάτι άλλο...»
σχόλια