● Στο Μαρούσι μένω από τον Αύγουστο του 1983. Μες στο λιοπύρι, καταμεσήμερο, αποφάσισαν να με βουτήξουν από το Μητέρα και να με πάνε παραπέρα. Έκτοτε συλλέγω εικόνες και στιγμές από την ίδια πολυκατοικία, το ίδιο δωμάτιο, τα πλέον γδαρμένα ξύλινα πατώματα και το μωσαϊκό.
● Παλιά εδώ υπήρχαν αλάνες και χωράφια μεγάλης έκτασης. Δέντρα και αδέσποτα σκυλιά να μας συντροφεύουν σε κάθε μας βόλτα. Πλέον υπάρχουν πολυκατοικίες παντού γύρω από το σπίτι μου, ένας τεράστιος υποσταθμός της ΔΕΗ, μια ντουζίνα αυτοκίνητα σε κάθε τετράγωνο, καταστήματα, παντοπωλεία και γήπεδα του μπάσκετ εκεί όπου παίζαμε μπάλα.
● Αναπολώντας τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι πως καθημερινά έβλεπα στα όνειρά μου πως είχα την ικανότητα και το χάρισμα της πτήσης -βλέπε τον ενοχλητικό πρόσκοπο με τα κόκκινα και τα μπλε εσώρουχα aka Superman-, μέχρι που θεώρησα πως για να το βλέπω συνεχώς όταν κλείνω τα μάτια μου, θα μπορώ να το κάνω πράξη κι όταν αυτά είναι ανοιχτά. Σ’ ένα βενζινάδικο εδώ κοντά, λοιπόν, όταν ήμουν γύρω στα πέντε, ανακάλυψα τη βαρύτητα από μεγάλο ύψος και πως τελικά δεν μπορώ να πετάξω, παρά να πεταχτώ μονάχα με
ανοιχτό κεφάλι στο νοσοκομείο.
● Η διαδρομή που μου αρέσει περισσότερο είναι αυτή που ξεκινά από το σπίτι μου, κατηφορίζοντας προς τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και το παλιό μου σχολείο, και συναντά μια διασταύρωση πάνω από την Αττική Οδό, όπου μπορώ να
τραγουδάω φωναχτά, περπατώντας άνετα μέχρι να συναντήσω έναν άλλο Άγιο -τον Άγιο Θωμά- κι εν τέλει έναν βασιλιά στον θρόνο του, τον κολλητό μου φίλο King Elephant, σ’ έναν χώρο, τον οποίο θεωρώ δεύτερο σπίτι μου.
● Το Μαρούσι είναι γεμάτο καφετέριες, αλλά πραγματικά τις απεχθάνομαι, επειδή κάποτε, ως μαθητής και φοιτητής, ήμουν όντως μέρα-νύχτα μέσα σε αυτές. Άσε που είμαι νευρικός και δεν μπορώ να κάτσω για πολλή ώρα σ’ ένα μέρος.
Αγχώνομαι!
● Αν είχα την ευκαιρία, θα έλεγα στον δήμαρχο «άλλαξε τον πεζόδρομο, γιατί προκαλεί συνεχώς ατυχήματα και, προς Θεού, σταμάτα να παίζεις Βανδή σε κάθε γωνιά του Αμαρουσίου τα Χριστούγεννα. Βάλε πάλι τα -κόκκινα που έγιναν κίτρινα- λεωφορεία σε πιο συχνά δρομολόγια, γιατί κάποιοι από εμάς δεν έχουν δίπλωμα».
● Έχω μια τάση για περίπατο συνήθως όταν είμαι ανήσυχος και πάντα καταλήγω σ’ ένα πάρκο που στεγάζει τον θερινό κινηματογράφο «Μίμης Φωτόπουλος» για να καπνίσω και να πιω καμιά μπίρα, παρακολουθώντας το σιντριβάνι του και την κίνηση στους γύρω δρόμους.
● Τα μέρη που μου αρέσουν να πηγαίνω εδώ είναι ο κουρέας της γειτονιάς στην Ιερού Λόχου, ο Φάνης, ο οποίος είναι μουσικόφιλος -εξαιρετικό παιδί και κάνει καλά τη δουλειά του-, ένα τζαζ μπαρ, το λεγόμενο Φάλτσο, στον πεζόδρομο
του Αμαρουσίου, το οποίο κάνει φανταστικά κοκτέιλ και όπου συναντάς όμορφο κόσμο, και η Κρήσσα Γη, που έχει καλομαγειρεμένη κρητική κουζίνα.
σχόλια