● Συνοικία από τις παλιές. Άλλοτε αριστοκρατική, όπως λένε. Τώρα της έχει μείνει μια αίγλη από τα τότε. Από πού να ξεκινήσει κανείς να μιλάει για την Κυψέλη - μια πραγματική κυψέλη ανθρώπων, που δεν ησυχάζει ποτέ, δεν σταματά να βουίζει και να παράγει μέλι. Κολλάς με την Κυψέλη.
● Ξεκινάμε τη βόλτα. Άνω Κυψέλη, Νέα Κυψέλη, Άγιος Γεώργιος, Πολύγωνο, Αγία Ζώνη. Οι ατέλειωτες ανήφορο-κατηφόρες στη Δοϊράνης και στην Κρέσνας που τόσο έχουν περπατηθεί και που αν φτάσεις στην κορφή τους και κοιτάξεις πίσω σου θα δεις όλη την πόλη ν’ απλώνεται μπροστά σου. Ιδανική ώρα το σούρουπο, που η πόλη αλλάζει, ανάβει τα φώτα της για να υποδεχτεί μια νύχτα ακόμα. Άλλο ένα βράδυ στην Κυψέλη!
● Η βασίλισσα του μελισσιού, η περίφημη Φωκίωνος Νέγρη, με τα καφέ της, το Φλόκα που έγινε Floca και τα Goody’s στο 15. Τα τραπέζια ν’ αλλάζουν τακτικά πελάτες, αλλά το τοπίο να μη μένει ποτέ εντελώς άδειο. Μόνο τα δέντρα της Φωκίωνος, εκεί που τ’ αφήνεις, εκεί και τα βρίσκεις. Αυτά τα δέντρα που έχουν δει τους πάντες να περνούν από μπροστά τους. Φοιτητές, ηλικιωμένους, πιτσιρίκια με τις μαμάδες, αγχωμένους που τρέχουν να προλάβουν επαγγελματικά ραντεβού, μετανάστες, παιδιά μετά το σχόλασμα. Και σπουδαίους. Η Κυψέλη έχει χώρο να διαθέσει, έχει χρόνο ν’ αφιερώσει. Δεν κάνει διακρίσεις. Μαθαίνει νέες γλώσσες, προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα, λες κι ακούει τους ρυθμούς των κατοίκων της. Φιλική, φιλική...
● Τριανόν, ταινίες, πολλές ταινίες και ποπ-κορν-κοκα- κόλα-τα-κλασικά. Θέατρα, σπουδαίες παραστάσεις τα τελευταία χρόνια στο Χώρα, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, της Κεφαλληνίας. Ωραία πράγματα. Και μετά για ποτό στο θρυλικό Au Revoir. Για να συζητήσεις αυτό που είδες. Καλτ ποιότητα και χαρακτήρας.
● Το τέλειο γλυκό απ’ την Cremona στη Δοϊράνης. Οποιοδήποτε γλυκό. Εγγύηση!
● Το Πεδίον του Άρεως. Ε, εντάξει... Παλιά ήταν καλύτερο… Σίγουρα πιο αθώο. Εύκολα έκοβες δρόμο, τώρα το σκέφτεσαι. Τεράστιο. Πολύβουο. Παλιά. Μαλλί της γριάς και γλειφιτζούρι κοκόρι. Και ρόδα. Να ροκανίζει.
● Αυτή είναι η Κυψέλη μας. Που υποβαθμισμένη είναι, πυκνοκατοικημένη είναι, ζεστή σαν καμίνι είναι. Μπορεί να σου σπάει τα νεύρα το δύσκολο πάρκινγκ. Μπορεί να μη σταματάει εκεί το μετρό. Δεν είναι, όμως, απρόσωπη. Ούτε ψεύτρα. Ούτε δήθεν είναι. Κρατάει ακόμα στοιχεία από παλιά αθηναϊκή γειτονιά. Και δεν ντρέπεται γι’ αυτό. Το αντίθετο.
σχόλια