Παιχνίδι επιβίωσης και αυτές με αντίπαλο το εκπαιδευτικό σύστημα σε έναν αγώνα όπου δεν υφίσταται το ιδανικό του fair play. Ο διαιτητής σφύριξε όμως και εσύ ξεκινάς την κούρσα σου. Και έρχεσαι αντιμέτωπος με δύσκολα εμπόδια που όσο προχωράς εξελίσσουν το βαθμό δυσκολίας τους αλλά ο στόχος που έχεις βάλει παραμένει σταθερός και σε περιμένει.
Συνήθως, μεταθέτεις την ευθύνη για οποιαδήποτε αστοχία σου στην κούρσα, στον αντίπαλο, καθώς ο τελευταίος αγνοεί το ιδεώδες του εὖ ἀγωνίζεσθαι. Εντοπίζεις ότι ο αγώνας δεν είναι αντικειμενικός διότι ενώ θα έπρεπε η κόπωση να είναι μόνο πνευματική είναι μάλλον περισσότερο ψυχική. Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζεις να παραιτείσαι κοιτάζοντας παράλληλα τον προπονητή (ή αλλιώς καθηγητή) στα μάτια περιμένοντας να σε απενοχοποιήσει από την αδυναμία που σε οδηγεί στην παραίτηση. Ο προπονητής όμως δε λέει τίποτα. Και εσύ αντιδράς για όλες τις βουβές σκηνές που παρατηρείς τόσα χρόνια στην εκπαίδευση, για όλες τις φορές που υπήρξες πειραματόζωο ενός τρελού αλλά μη ιδιοφυούς επιστήμονα (ίσως και ούτε καν επιστήμονα), για όλες τις φορές που αγχώθηκες παραπάνω απ'ότι ξέγνοιασες. Και στην τελική τι σου έμεινε;
Τίποτα με μπόλικη φθορά; Λάθος απάντηση.
Σου έμεινε το ουσιαστικότερο μάθημα της ζωής σου. Η επιβίωση όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν. Η αντιμετώπιση και οριστική λύση των εύκολων προβλημάτων στη ζωή μας είναι αν μη τι άλλο ευχάριστη και αναζωογονητική. Η αντιμετώπιση, ωστόσο, δύσκολων καταστάσεων με ενδογενείς (φόβος, έλλειψη κουράγιου, έλλειψη στόχων) ή εξωγενείς (έλλειψη υποστήριξης από τον περίγυρο) παράγοντες είναι επιπρόσθετα και λυτρωτική. Και η λύτρωση είναι η μεγαλύτερη πηγή επιβεβαίωσης και αυτοπεποίθησης. Είναι από τα πιο σπάνια αλλά και ισχυρά κίνητρα στην καθημερινότητα μας. Και η απόκτηση της σε κάνει και εσένα σπάνιο και ισχυρό και άρα ακλόνητο από κάθε σύστημα.
Αντί να κρατήσεις την κόπωση κράτα το ότι δοκίμασες τα όρια της θέλησης σου (και εύχομαι να συνειδητοποίησες ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν). Αντί να κρατήσεις την ψυχική φθορά κράτα την συναισθηματική ωρίμανση που απέκτησες μέσα από αυτή. Αντί να κρατήσεις το αίσθημα αδικίας και θυμού στους αρμόδιους του συστήματος καλό είναι να αντιληφθείς ότι η παραίτηση σε καθιστά χειρότερο γρανάζι του από το να ανταπεξέλθεις σε αυτό που σε υποβάλλουν. Και αυτό γιατί αφού ανταπεξήλθες σημαίνει ότι πέτυχες το στόχο σου και αυτός είναι καθαρά μία δική σου επιλογή που δεν καθορίζεται και δεν περιορίζεται από τίποτα και κανέναν. Κοινώς, συ σου χάραξες πορεία!
Τέλος, αντί να νιώθεις ότι το σχολείο σου παρέχει μία μονοδιάστατη και περιφρουρημένη στους δικούς του και μόνο κόλπους γνώση και εξειδίκευση ανακάλεσε το λατινικό ρητό: «non scola et scolae sed vita discimus», που σημαίνει «Δε διδασκόμαστε για τη σχολή αλλά για τη ζωή».
Ας προσπαθήσουμε όλοι να μετατρέψουμε τη συσσωρευμένη πίεση σε ενέργεια και ας την χαρίσουμε στους δικούς μας ανθρώπους. Ας δούμε από άλλη οπτική τις δύσκολες καταστάσεις. Ειδικότερα, ας αντιμετωπίσουμε τα επίπεδα στρες, αποφεύγοντας αυτή τη φορά την εκτόνωση τους σε κλάμα ή φυγή στην μοναξιά. Αυτός ο αγώνας επιβίωσης είναι ομαδικός και του πρέπει να βλέπει μάτια ευτυχισμένα και όχι βουρκωμένα.
Αφιερωμένο σε όλους τους survivors εκεί έξω που βλέπουν τον στόχο τους στις εξετάσεις με αποφασισμένα και ενθουσιασμένα μάτια, όπως τον είδα και εγώ πριν ένα χρόνο.
σχόλια