LIFOLAND
YouSendIt! /

"Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι "

ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις. Aπό την Δημητρα

"Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι " Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
65

Η σχεση τους σε καμια περιπτωση δε λεγοταν συνηθισμενη,ουτε συμβατικη ισως ουτε καν σχεση απο καποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοι ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ενας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.


Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.


Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.


Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.


Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα.

65

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
Λαλού
Λαλού
Δεν πείστηκα ούτε στο ελάχιστο από το κείμενο.Χαριτωμένα γραμμένο, με μεγάλες κουβέντες περί έρωτος και άλλων δαιμονίων.Τους αληθινά μεγάλους έρωτες, τους ζουν άνθρωποι που έχουν το θάρρος να πουν "επιλέγω εσένα". Ξέρουν τι θέλουν και ξέρουν να παλεύουν γι' αυτό που θέλουν, όπως και για την ευτυχία τους. Τη δική τους και του συντρόφου τους.Σαφώς και υπάρχουν περιπτώσεις που για κάποιο λόγο υπάρχει η πιθανότητα δυο άνθρωποι που βιώνουν κάτι δυνατό, να μην μπορούν να είναι μαζί. Να δανειστώ απο το θέατρο την Ντορις και τον Τζορτζ, από το "Κάθε χρόνο, ίδια μέρα" του Μπέρναρντ Σλέιντ, και απο τη λογοτεχνία την Φραντσέσκα και τον Ρομπερτ, απο τις "Γέφυρες του Μάντισον" του Γουόλερ. Δύο ζευγάρια που βιώσαν μεγάλους έρωτες αλλά επέλεξαν να μην είναι μαζί. Για να μην πληγώσουν τους τρίτους, τους συζύγους τους.Στο άρθρο σου λες οτι υπήρχαν πάντα τρίτοι. Όχι πάντα οι ίδιοι όμως. Εφόσον λοιπόν οι τρίτοι άλλαζαν, και παρ' όλα αυτά οι πρωταγωνιστές του άρθρου επέλεγαν να μην είναι μαζί, συμπεραίνω πως είναι μάλλον εξαιρετικά δειλοί και οι δυο τους, κι επιλέγουν να καλύπτουν τη δειλία τους με "επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει". Και με άλλα ανάλογα μεγάλα λόγια, χωρίς κανένα περιεχόμενο.Κάπου εκεί έξω υπάρχουν ζευγάρια που απαρτίζονται απο δύο ανθρώπους που δεν κώλωσαν. Δεν μάσησαν απο την προοπτική να τους τρελάνει το πάθος τους αν επέλεγαν ο ένας τον άλλον. Δεν ψάρωσαν στην ιδέα να καταστραφεί το πάθος τους κι ο έρωτάς τους με "συμβατότητες" όπως πχ. παιδιά, καθημερινότητα, μια μακροχρόνια σχέση. Στην οποία θα έχουν μόνο ο ένας τον άλλον.Υπάρχουν ζευγάρια που άρπαξαν θαρραλέα ο ένας το χέρι του άλλου, έβγαλαν με θράσος τη γλώσσα στους κινδύνους, βούτηξαν με το κεφάλι στα βαθιά της ζωής, και δεν άφησαν ο ένας το χέρι του άλλου μέχρι την Τελευταία στιγμή.Αυτά τα ζευγάρια αξίζουν το θαυμασμό μας.
Thanas_4
Thanas_4
Σε ευχαριστώ πολύ που έκατσες να γράψεις αυτό το κείμενο. Πολλές φορές βαριόμαστε να γράψουμε τον αντίλογο σε κάτι αλλά ειλικρινά εδώ χρειαζόταν κάτι τέτοιο για όλους εμάς που έχουμε μια ελπίδα ότι το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να λάμψει και να μην παρασύρεται από τις "τάσεις" των καιρών. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, τόσο που δεν έφτανε να πατήσω απλά ΝΑΙ αλλά έκανα το comment κοινοποίηση στον τοίχο μου. Να είσαι καλά! ;)
Angel_angel
Angel_angel
Έχεις δίκιο.. πολύ δίκιο! Με το φόβο ότι ο ιδανικός έρωτας και το πάθος θα χαθούν με τις συμβατικότητες δειλιάζουμε να ζήσουμε. Προτιμάμε το εικονικό από μία πιθανή απόρριψη! Δειλία.. Το έχω ζήσει. Δεν μου λείπει.
Με ξέρεις...
Καταναλώστε...Καταναλώστε με το στόμα...Καταναλώστε με τα χέρια...Καταναλώστε με τα πόδια...Καταναλώστε με τα ρούχα, με τα παπούτσια, χωρίς αυτά, γυμνοί, ακέραιοι ή ανάπηροι...Καταναλώστε τα ζουμιά σας...Καταναλώστε τα σάλια σας...Καταναλώστε την ενέργεια σας - κάθε είδους...Καταναλωθείτε!Ένα ζουμί η ζωή σας...Δε χρειάζεται κρεβάτι το ζουμί- κι η τουαλέτα φτάνει......τουλάχιστον αφήστε στην ησυχία τους τις λέξεις - θέλω να είναι καθαρές για να ερωτοτροπήσω μαζί τους αύριο ξανά!(με πολύ αγάπη στα δυναμικά - ανεξάρτητα - λούμπεν - κοινωνικοποιημένα - ψαγμένα - γουατέβερ άτομα της πόλης)
saxa
Ο/η συγγραφέας του κειμένου, τα χει μπέρδεψει πολύ στο μυαλό του/της. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να επιλέγει κανείς, τον ελάχιστο χρόνο που έχει στη διάθεσή του για να ζήσει, άτομα που δεν το γεμίζουν. Τους γονείς , τα αδέλφια δεν μπορούμε να τους επιλέξουμε και τους δεχόμαστε . Όμως τη σχέση την επιλέγουμε , είναι στο χέρι μας να βρούμε κάποια/ον που αγαπάμε και μας αγαπά .
mastam
"Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα." Σε πρόλαβε η Πολυδούρη, στο ημερολόγιό της. Είχε γράψει το ίδιο, πιο λογοτεχνικά.
Η Νεφελίμ
Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο εξιδανικεύονται πράγματα που δεν είναι Ιδανικά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λες "ΟΧΙ στις συμβατικές σχέσεις", δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο πόνος της ψυχής ανάγεται σε φιλοσοφία της ζωής. Μάλλον είσαι ακόμη μικρή ή βλέπεις τον έρωτα σαν ένα ρομαντικό και δραματικό ταυτόχρονα μυθιστόρημα, αυτό που θα σου έλεγα σαν συμβουλή είναι ότι ο μεγαλύτερος συμβιβασμός που μπορείς να κάνεις είναι να πονάς για κάποιον και τον έχει 2-3 μέρες τον χρόνο. Ο έρωτας, το πάθος, η φλόγα μπορεί να κρατάνε για λίγο σε αυτό που ονομάζεις συμβατικές σχέσεις, αλλά το στιγμιαίο πάθος, ο πόθος που σε κυριεύει όταν βλέπεις τον άλλο σπάνια, η λαγνεία και η αίσθηση ότι τρέμεις ολόκληρος, ότι χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου, κι αυτά κρατάνε ελάχιστα σε αυτό που περιγράφεις. Κρατάνε ελάχιστα και μετά μετατρέπονται σε αναμονή, φρικτή και απαίσια. Ο αληθινός έρωτας δεν κολλάει σε εμπόδια, ούτε σε σκοτώνει ή σε τρελαίνει. Αντίθετα, σε απογειώνει. Γιατί βλέπεις ότι ο άλλος εξακολουθεί και σε θέλει όσος καιρός κι αν περάσει,όσο κι αν και οι δυο σας έχετε "ρουτινιάσει" ότι δεν αντέχει να μην είναι μαζί σου. Ο αληθινός έρωτας είναι που μετατρέπεται σε αγάπη. Κι η αγάπη για κάποιον άνθρωπο όσο μεγάλη κι αν είναι ποτέ δεν σε σκοτώνει, ποτέ δεν σε τρελαίνει. Αγαπάτε ο ένας τον άλλον υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και αυτό είναι ό,τι πιο ασυμβίβαστο. Όπως είπε και πιο πάνω ένας φίλος " Οι μεγάλοι έρωτες είναι αυτοί που βλέπουν ρυτίδες και τις ερωτεύονται", ό,τι πιο σωστό έχω διαβάσει.Από καρδιάς εύχομαι όλοι να έβρισκαν τον έρωτα αυτό. Γιατί ο πραγματικός έρωτας είναι εξ ορισμού ασυμβιβαστος. Δεν επιδέχεται όρια, ούτε διαπραγματεύσεις, δεν είναι συμβατικός, είναι το ακριβώς αντίθετο, να μην υποχωρείς σε κανένα από τα θέλω σου, να δίνεις τα πάντα χωρίς να περιμένεις τίποτα και να λαμβάνεις από τον άλλο επίσης τα πάντα χωρίς καμία απαίτηση ανταμοιβής...Μην το μπερδεύεις αυτό με 2-3 ώρες πάθους ανά 2μηνό...... δεν του ταιριάζει......Φιλικά πάντα
Jungian
Οι άνθρωποι δεν κατανοούν ποσο μικρή ειναι η ζωή και πόση μικρή είναι "απόσταση" από τον θάνατο.. αντί να εκφράσουν τα συναισθήματα τους την στιγμή/περίοδο πού τα.. "έxoυν/νιώθουν", επιτρέπουν τον εγωισμό, την δειλία και τον φόβο να τους κυριεύσουν, ετσί ώστε κάποτε στο μέλλον να μετανιώνουν που δεν τα εξέφρασαν...
ksispa
Λιγα χρονια και πολλα τηλεφωνηματα με αποκρυψη αργοτερα....Τα πραγματα γινονται τρομακτικα οταν ενας ανθρωπος σε κανει να μην μπορεις να ελεγξεις τα συναισθηματα σου και περιεργα οταν νιωθεις σχεδον αντιθετα συναισθηματα: εκεινη δεν θελει να τον φιλησει αλλα θελει να τον δει τυχαια εκεινος δε θελει να της δειξει το τραγουδι του αλλα θελει να παει σπιτι του..Αλλα ας μη γελιομαστε εκεινη ημουν εγω και εκεινος παντα εσυ.. εγω που μαλλον ποτε δε χωνεψα 100% οτι ηταν τοσο ευκολο να προχωρησεις και εσυ που ποτε δεν ησουν σιγουρος για τα αισθηματα σου..εγω που ποτε δεν ημουν η πρωτη σου επιλογη και εσυ που ησουν το μονιμο θεμα.. Και ετσι λοιπον καθομαι κ σκεφτομαι πως εχουν περασει τοσα χρονια και δεν εχω ζησει την καθημερηνοτητα σου, ξερω τις ιστοριες σου, και μερικα απτα ελατωματα σου αλλα οχι τις συνηθειες και τα μικρα καθημερινα..αντιστοιχα και εσυ..Σκεφτομαι οτι οταν γνωριστηκαμε ειμασταν αλλοι ανθρωποι και ειναι τουλαχιστονν χαζο να πιστευουμε οτι ειμαστε οι ιδιοι ακομα..οτι μαλλον κατι δεν παει καλα που οταν ενας απτους 2 δεν ειναι καλα γυριζει σε αυτην τ υποθεση.. Υπηρξαν πολλες ευκαιριες και καμμια δεν οδηγησε σε εμας χαρουμενους και μαζι.. Μηπως σημαινει κατι αυτο?
westlander
απλά εφηβικά εύκολο... είναι από αυτά τα κείμενα που δημιουργούν προσδοκίες και βάζουν τα θεμέλια για μετέπειτα καταρρεύσεις και ψυχασθένειες σε όσα παιδάκια τα πιστεύουν... η πριγκήπισσα και το βασιλόπουλο και η barbie κ ο ken... σήμερα έτυχε και ξαναδίαβαζα proust:"le plaisir que donne l'amour ne vaut vraiment pas le bonheur qu'il detruit"....... αλλά πρέπει να χεις περάσει τα 15 για να το καταλάβεις! ;-)κ η μαλβινα δεν ελεγε οτι το σκηνικο του ερωτα το στηνουμε μονοι μας και απλα ψαχνουμε πρωταγωνιστη για να ανεβασουμε το εργο...;αλλωστε για να μην ειναι μαζι, ενας απο τους δυο μαλλον δε γουσταρε κ τοσο τον αλλον (περαν της φασης κερατωμα στην εκαστοτε σχεση)... 'he's not that into you' SATC :-P
κος Τεπενδρής
κος Τεπενδρής
Δυστυχώς από τους περισσότερους ξέφυγε το νόημα του κειμένου. Το πνεύμα του.Δεν μπόρεσαν να αφεθούν και αναλώθηκαν σε μιζέριες και μάλλον μέχρι εκεί έχουν γνωρίσει.Κι όμως εμένα μου άρεσε. Ναι ήταν υπερβολικό, ναι ήταν υπερ-ρομαντικό. Ομως όποιος δεν έχει αναζητήσει Ο ΙΔΙΟΣ μία αντισυμβατική σχέση (διότι πρέπει να ξέρεις τι ζητάς γιά να το βρεις) ίσως να μην ξέφυγε ποτέ από στερεότυπα και τα βλέπει όλα μέσα από ό,τι γνώρισε (δηλαδή τη μετριότητα και την ανάλωση μέσα σε ρόλους).