Είναι αρκετός καιρός τώρα που το μάτι μου πέφτει συνεχώς πάνω στη μόδα. Υποθέτω αυτός είναι ο στόχος της, να πέφτεις πάνω της. Τι είναι μόδα όμως; Από πού κι ως πού σου λέει ο άλλος τι ρούχα πρέπει να φοράς για να θεωρείσαι μοδάτος; Tι είναι; Φυσικά, η μόδα δεν αφορά μόνο το ρουχισμό. Σχετίζεται και με συμπεριφορές. Με ό,τι κι αν σχετίζεται, εiτε υλικό είτε άυλο αγαθό, έχει να κάνει πολύ με τον καταναλωτισμό.
Αποφάσισα να γράψω για την τελευταία "μόδα" που είναι οι fashion bloggers. Για όσους δεν ξέρουν, αυτοί είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που διατηρούν ένα χώρο στο ίντερνετ μέσα από το οποίο παραθέτουν απόψεις και σχόλια πάνω στις τελευταίες τάσεις της ρούχινης μόδας. Κάποιες φορές κάποιοι από αυτούς ντύνονται και φωτογραφίζονται με τις ιδέες τους, ώστε να αποτελέσουν μια πρόταση για το "κοινό" τους, που ενδιαφέρεται να εκφραστεί ενδυματολογικά μέσα από νέες προσεγγίσεις. Τελευταίο τεχνολογικό βοήθημα για την εξέλιξη όλου αυτού του κύκλου είναι η εμφάνιση του Instagram, μιας εφαρμογής που βοηθάει το χρήστη να διατηρεί φωτογραφικά άλμπουμ με το υλικό που θέλει, σε αυτή την περίπτωση φωτογραφίες του εαυτού του ή άλλων μοντέλων, ηθοποιών και celebrities γενικώς που του αρέσουν όσα δείχνουν.
Προσωπικά σίγουρα απέχω κατά πολύ από την τελευταία μόδα, αφού είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που κατανοεί, αποδέχεται και εφαρμόζει οτιδήποτε δεν ήταν οικείο έως τώρα.
Ναι, γιατί έτσι τη θεωρώ. Κι έχω πολλά παραδείγματα που με πείθουν ότι όλο αυτό κάποτε θα σωπάσει. 'Η τουλάχιστον δεν θα υπάρχει στο βαθμό που υπάρχει σήμερα. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνο πως ό,τι φουσκώνει, ξεφουσκώνει, ό,τι πάει πάνω, πάει και κάτω. Κυρίως εάν σκεφτώ το γεγονός πως πολλοί ακολουθούν αυτή την τάση γιατί τους βγάζει το ναρκισσισμό. Την εγωκεντρικότητα.
Έχω ρίξει αρκετές ματιές πάνω στα θέματα που καλύπτουν ορισμένοι fashion bloggers. Θα σταθώ μόνο πάνω σε ένα νεαρό που προωθεί με λογική και εξήγηση κάποιες αντρικές προτάσεις. Ο ίδιος στο παρελθόν ασχολήθηκε και με το σχεδιασμό δικής του σειράς ρούχων (δεν ξέρω αν το συνεχίζει αυτό). Λέω λογική διότι δεν βλέπω περίεργα ή καρναβαλίστικα καπέλα να επισκιάζουν μια σοβαρή πρόταση που να μην μπορείς να υιοθετήσεις και να κυκλοφορήσεις με αυτήν. Και είναι και Κύπριος, όσο κι αν αυτό το νησί απέχει από τα φώτα του Παρισιού ή του Μιλάνου αμέτρητα χιλιόμετρα. Από την άλλη, έχω δει Κύπρια fashion blogger να χαρακτηρίζεται από μη λογική χρήση του ίντερνετ απλά και μόνο για να πείσει το κοινό της ότι οι απόψεις της έχουν απήχηση. Όταν θα μιλήσεις στον άλλο, πρέπει να τον κάνεις να σε εμπιστευτεί και να σε νιώσει σαν κάτι δικό του. Πώς μπορείς να το πετύχεις αυτό όταν αγοράζεις (;) ή βρίσκεις με oποιονδήποτε τρόπο ψεύτικους θαυμαστές από κάθε ασιατική χώρα να υποστηρίζουν τα χώρο σου, τη σελίδα σου, και σαν αποτέλεσμα έχεις 20 χιλιάδες θαυμαστές αλλά κάθε σου άρθρο έχει θετική απήχηση μόνο σε 30 άτομα του στενού σου κύκλου;
Η υπερβολική προσπάθεια αυτοπροβολής κουράζει τοv ίδιο τον άνθρωπο που το κάνει (νομίζω) αλλά και τους γύρω. Η όλη ύπαρξη του ίντερνετ μας έχει διδάξει κάθε τρόπο αυτοπροβολής: με ένα ice bucket challenge, με μία selfie και άλλα. Ο βαθμός και ο λόγος χρήσης όμως είναι που κρίνει την αυτοπροβολή, αλλιώς παραμένουν εργαλεία όπως ένα από βίντεο ενημέρωσης.
Πολλοί από τους fashion bloggers, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν γιατί μπόρεσαν να βρουν χορηγούς. Γι' αυτό και υπάρχει ολόκληρη επιχείρηση γύρω από αυτό. Σε αυτή την περίπτωση όμως, πώς θα μπορούσε ένας fashion blogger να μιλήσει αρνητικά για τα ρούχα ή την ίδια την εταιρεία που τον χορηγεί; Ίσως λοιπόν να μην είναι αντικειμενικές οι απόψεις του. Ίσως. 'Η εάν κερδίζει ποσοστό εκ των πωλήσεων κάποιου προϊόντος με τον τρόπο τον "affiliate marketing".
Ακόμη κι εγώ που δεν έχω σχέση με τη μόδα, όταν ενδιαφερθώ θα θέλω να μάθω κάτι νέο, όχι απλώς μια άποψη γενική και αόριστη. Οι ίδιοι οι fashion bloggers σκοτώνουν από μόνοι τους αυτό που κάνουν.
Επίσης υπάρχουν δύο είδη fashion bloggers. Αυτό κατάλαβα. Το ένα είναι αυτοί που μιμούνται ήδη υπάρχουσες τάσεις και το άλλο είναι αυτοί που καταθέτουν κάτι νέο. Όλο αυτό είναι μια εξέλιξη του fashion police που προϋπήρχε στα περιοδικά από τις προηγούμενες δεκαετίες. Το εύκολο ξεκίνημα και το χαμηλό κόστος, ορισμένες φορές ακόμα και μηδαμινό, είναι ορισμένοι παράγοντες που πολλαπλασιάζουν το φαινόμενο. Αλλά και το κίνητρο είναι επίσης ένα εργαλείο. Το κίνητρο της ομορφιάς, της αναγνώρισης, του συναισθήματος της ελεύθερης έκφρασης.
Δεν συμβουλεύω γιατί δεν ξέρω. Αλλά παρατηρώ σε κάποιους ότι αποτελούν "έναν από όλους". Δεν ξεχωρίζουν για κάτι, δεν ασχολούνται με μια πλευρά. Καταπιάνονται από παντού χωρίς να ξέρουν στο τέλος τι καλύπτουν ή τι πρέπει να καλύψουν. Εμένα δεν μου λέει τίποτα να δω μια φωτογραφία κάποιου ή κάποιας ντυμένου όπως ήθελε και τέλος. Εάν δεν μου εξηγήσεις τον λόγο που έκανες ό,τι έκανες, για να καταλάβω το σκεπτικό σου και να δω ότι ξέρεις τι κάνεις, τότε δεν κερδίζω τίποτα εγώ, πόσο μάλλον εσύ.
Είναι σαν να βγάζω εγώ εξώφυλλα βιβλίων και να λέω ότι μου αρέσουν χωρίς να λέω και τον λόγο. (Σημείωση: σπάνια διαβάζω βιβλία, μη σας ξεγελάει που γράφω). Εάν είσαι fashion blogger, σε προκαλώ την επόμενη φορά να εξηγήσεις την επιλογή σου χωρίς να κάνεις χρήση της λέξης "style", διότι, στην τελική, ποτέ σου δεν μου έδωσες να καταλάβω τί είναι στυλ.
Όπως είπα πριν, εγώ δεν κρίνω βιβλία γιατί δεν διαβάζω αρκετά. Για να κρίνω ένα βιβλίο θεωρώ πως πρέπει να ξέρω τον συγγραφέα, δεν εννοώ προσωπικά, αλλά το ύφος του, τη ζωή του ως ένα βαθμό, την κατηγορία του βιβλίου, ώστε να μπορώ να τον συγκρίνω με άλλο αντίστοιχο. Αλλιώς θα καταλήξω να συγκρίνω τον Μπαμπινιώτη με τον Αρκά. Σε ό,τι αφορά τη μόδα ρουχισμού και τα σχολιασμό σ' αυτήν, εγώ θα 'θελα να δω για παράδειγμα μια περιγραφή στην ιστορία μας αλυσίδας πριν από κάποια κριτική, για να δω και την στρατηγική της ή τις τακτικές της, ώστε να έχω την πολυτέλεια να κρίνω μόνος μου το αποτέλεσμα με αναφορά στις πληροφορίες που θα έχω συνολικά. Πώς μπορεί να κριθεί ένας σχεδιαστής από κάποιον που δεν γνωρίζει από πού εμπνέεται ή πώς έρχεται κόντρα μια συλλογή από μια προηγούμενη του; Φυσικά αναφέρομαι στο κομμάτι των fashion bloggers που καλύπτουν την πλευρά της κριτικής και παρουσίασης.
Ακόμη κι εγώ που δεν έχω σχέση με τη μόδα, όταν ενδιαφερθώ θα θέλω να μάθω κάτι νέο, όχι απλώς μια άποψη γενική και αόριστη. Οι ίδιοι οι fashion bloggers σκοτώνουν από μόνοι τους αυτό που κάνουν. Μιλώ γι' αυτούς που μόνο επαναλαμβάνουν υφιστάμενες προτάσεις "στα μέτρα τους". Με την επανάληψη τον ιδίου σεναρίου από πολλούς και διάφορους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν το σενάριο συνηθισμένο, να μην είναι πλέον κάτι καινούριο. Γιατί όλοι προσπαθούν απλώς να μεταφέρουν έναν τρόπο ένδυσης αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει υιοθετήσει τον δικό του που δύσκολα έως ποτέ δεν αλλάζει. Γι' αυτό και δεν αρκεί μόνο μια "πρόταση-εισήγησή".
Υπάρχει και ένα πλεονέκτημα όταν είσαι fashion blogger. Οτιδήποτε κι αν φορέσεις, καλό, άσχημο, γελοίο ή περίεργο, θα δικαιολογηθεί διότι έγινε κάτω από την ομπρέλα της "στυλιστικής άποψης".
σχόλια