Κάποτε πίστευα οτι τα μεγάλα πράγματα ποτέ δεν τελειώνουν. Τουλάχιστον όχι έτσι. "Περάσαν σχεδόν 2 χρονιά" που λέει κι αυτό το παλιοτράγουδο, που κάθε φορά που το ακούω, λες και βγαίνει από μέσα μου μια δύναμη, να εκφράσω όσα πότε δεν σου εξέφρασα.. καρδιά μου...
Τον γνώρισα στα 19 μου.. κοριτσάκι, χαζοχαρούμενο ξανθό κοριτσάκι με τόσες, μα τόσες ανασφάλειες. Αυτός 32, ώριμος, και ενώ όλοι έβλεπαν το όμορφο ξανθό κοριτσάκι, αυτός είδε μέσα μου. Πρώτη φορά ένιωσα ότι κάποιος με αγάπησε ειλικρινά γι αυτό που είμαι και δεν έμεινε στην εμφάνιση μιας όμορφης κοπέλας. Πίστευε σε έμενα και σε ο,τι προσπαθούσα να κάνω. Με μάγεψε με τα λογία του, όμως ανώριμη όπως ήμουν του φέρθηκα απαίσια. Ίσως ήταν ένας τρόπος να τεστάρω τις αντοχές του κι ότι θα μείνει εκεί και δεν θα φύγει. Πόσο βλακώδες, ανώριμο, εγωιστικό;
Έπειτα από δυο χρονιά ακατάπαυστου κυνηγητού από την πλευρά του, έδωσα μια ευκαιρία σε αυτή τη σχέση. Ατελείωτες ώρες στα τηλέφωνα να μου μιλάει μέχρι να με πάρει ο ύπνος και εγώ ένιωθα για πρώτη φορά ότι βρίσκομαι πέρα από κάθε μου ανασφάλεια.
Πότε μου όμως δεν μπόρεσα να του εκφράσω όσα ένιωθα, όσα είχα μέσα μου, για εκείνο τον μοναδικό άνθρωπο. Δεν του είπα ποτέ σ' αγαπω. Δεν είχα την δύναμη να μπορέσω να εκφράσω συναισθήματα. Προφανώς κι εκείνος δεν άντεξε δυο χρονια να υπομένει αυτή την κατάσταση και μια μέρα του καλοκαιριού χωρίσαμε. Έτσι άπλα. Με ένα ''γεια σου, να προσέχεις..''
Από τότε έχουν περάσει 2 χρόνια, με πολλές προσπάθειες από την μεριά μου που φυσικό ποτέ δεν καρποφόρησαν.
Δεν τον κατηγορώ σε καμία περίπτωση, ίσως και να τον κατανοώ κατά βάθος. Αν ήμουν στη θέση του δεν ξέρω πως θα συμπεριφερόμουν. Κατηγορώ τον εαυτό μου που απλά δεν μπόρεσε. Δεν μπόρεσε να κρατήσει έναν άνθρωπο τόσο σημαντικό. Που είμαι τόσο ανίκανη να εκφράσω τα συναισθήματα μου. Με κατηγορώ γιατί δεν ήμουν εκείνη που του άξιζε και όταν το κατάλαβα ήταν πολύ αργά.
Θέλω τόσο πολύ να του πω όσα αισθάνομαι, ότι τον αγαπάω ακόμα, ότι κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ τον σκέφτομαι και μόνο έτσι με παίρνει ο ύπνος, ότι σε κάθε άντρα, βλέπω το πρόσωπο του.. ότι.. ότι.. ότι... Ίσως να μην μου δοθεί πότε αυτή η ευκαιρία και ενδεχομένως να είναι αυτός ο λόγος που γράφω τώρα εδώ.Που ξέρεις, μπορεί και να το διαβάσει...
Όπου κι αν είσαι, με όποια κι αν είσαι, να θυμάσαι ότι σε αγάπησα πολύ.
Μην αμφιβάλλει ποτέ γιαυτό...
