ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΪΟΥ

Τον κορόιδευαν για το πάχος του. Τώρα, επιτέλους, τους απαντά

Τον κορόιδευαν για το πάχος του. Τώρα, επιτέλους, τους απαντά Facebook Twitter
25

O Shane Koyczan είχε συνέχεια μπλεξίματα με τους νταήδες όταν ήταν παιδί - τον κορόιδευαν συνεχώς. Τώρα που μεγάλωσε, αποφάσισε να κάνει κάτι θετικό με τον πόνο του, και έφτιαξε αυτό το βιντεάκι με την ιστορία του. 

Είναι δυνατό, έξυπνο και εμψυχωτικό. Και έχει και χάπι εντ :)

Το μοιραζόμαστε, με την ελπίδα να καταλάβουν όλοι πόσο πονούν τα λόγια που μπορεί απερίσκεπτα να λένε στους ανθρώπους που διαφέρουν απ' αυτούς. 

25

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΪΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
Το bullying δεν σταματάει ποτέ!!Το κοίτα εναν/μια χοντρό/ή πω πω πως είναι έτσι κλπ κλπ....!!!Όσο για εμένα ήμουν το ποντίκι της τάξης. Μπορεί τώρα να ακούγεται λιγάκι αστείο αλλά τότε δεν ήταν. Το ύψος μου και τα στραβά μου τότε δόντια ήταν ένας λόγος για χλεαυσμούς και άπειρα σχόλια..Ας μάθουμε λοιπόν στα παιδιά μας πως να είναι καλύτεροι άνθρωποι!
Η αλήθεια είναι ότι μου θύμισε λίγο Charlie Chaplin στο The Great Dictator(Final speech στο youtube για όποιον δεν ξέρει).Από εκεί και πέρα, όταν ήμουν μικρός, είχα μεγαλώσει με την οδηγία να μην χτυπάω παιδιά ότι και να γίνει οπότε ότι και να μου έκαναν (που δεν ήταν πολλά) δεν αντιδρούσα (Μεγάλο λάθος) αλλά δόξα το θεό, είχα τον αδερφό μου να πηγαίνει να καθαρίζει για μένα οπότε ποτέ δεν ένιωσα τίποτα, ήξερα ότι θα έρθει ο αδερφός μου να με σώσει ή κάποιος άλλος από την οικογένεια μου :P Δυστυχώς όμως έχω κάνει παθητικό bullying, γελώντας κι εγώ μαζί τους άλλους. Κάτι το οποίο το μετανιώνω ακόμη και τώρα και επανορθώνω με το να προστατεύω όποιον ξέρω από τέτοια περιστατικά. Να ξέρετε ότι το bullying δεν σταματάει στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο ή στο λύκειο. Μπορείς να το βιώσεις παντού και πάντα, γι αυτό να βοηθάτε!
τρομερη η ιστορια σου..θα επρεπε να επιμεινεις λιγο παραπανω στο γεγονος οτι καποιος σου σφυριξε οτι ο Α εριξε κατι στη τσαντα σου...και μονο απο αυτο το γεγονος αποδεικνυτεται οτι ειχες συμμαχους και ανθρωπους που σε υπαοστηριζαν..ίσως ησουν πολυ απελεπισμεμνη και απομονωμενη για να το αντιληφθεις...να ξερεις οτι δεν εισαι μονη σου!!! παντα υπαρχουν ανθρωποι να συνδραμουν, παντα, παντα παντα!! αρκει να ανοιχτεις για να τους εντοπισεις...εσυ πλεον το χεις κανει ηδη..μακαρι να το κανες και πιο νωρις..
ως γονιος πλεον ενος παιδιου, με απασχολει παρα πολυ ο εκφοβσιμος στο σχολειο στις παιδικες χαρες...οπουδηποτε συμβαινει...πιστευω οτι τα εφοδια για να "αντισταθεις" ξεφυτρωνουν απο το σπιτι και απο το ποσο πολυ σε δυναμωνουν οι γονεις σου, χαριζοντας σου απλετη αγαπη, στοργή για να σταθεις στα ποδια σου προετοιμαζομενος για τη εισοδο σου στη "ζουγκλα" της ζωής...οσο πιο πολυ χτισμενος ειναι ο χαρκατηρας σου και η προσωπικοτητα σου τοσο πιο ανωδυνα θα περασεις αυτη τη διαδικασια..πολυ λιγο ως πολυ ολοι εχουν περασει...προσωπικα οταν με προκαλουσαν...αντιδρουσα και μαλιστα με ενταση τετοια ωστε να θεωρηθω "δυσκολος" στοχος...τρομερο το animation...βρηκα καπως υπερβολικο το κειμενο και την εκφορα του λογου...παρολ' αυτα το θεμα ειναι σοβαρο και καιρο στη σημερινη εποχη..
Υπήρξα και εγώ θύμα bullying. Από το δημοτικό ακόμα με είχαν στο περιθώριο γιατί δεν ήμουν σαν και αυτούς. Ήμουν παιδί μεταναστών και με έβλεπαν σαν μολυσμένη, ούτε λόγος για παρέα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν στο γυμνάσιο η καλύτερη "φίλη" μου έστρεψε όλη την τάξη εναντίον μου, με ένα περιστατικό σωματικής βίας. Μέχρι σήμερα δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έμεινε άπραγη..δεν αντέδρασα και δεν προσπάθησα να προστατέψω τον εαυτό μου. Γιά όλους εσάς που έχετε πέσει θύμα bullying..γιά όλους εσάς που σας χλευάσανε επειδή ήσασταν διαφορετικοί..είστε όλοι υπέροχα ξεχωριστοί.Δεν σας νικήσανε, νικήσατε..Όσο γι αυτούς που προσπάθησαν να σας καταβάλλουν..αφήστε τους να ερπονται, δεν τους αξίζει τίποτα καλύτερο.
Καταπληκτικό το animationΣυγκλονιστική η φωνή του με τα ανεβοκατεβασματα της εντασης κ του τονου, χωρίς υπερβολές κ φανφάρες..σκάλωσα,με κερδισε..το είδα κ δευτερη φορα..τοσο αληθινο,τόσο όμορφα δεμένο.
Έβλεπα το βίντεο και βούρκωσα. Μάλλον είμαι από τους "τυχερούς" ανθρώπους που, ενώ είχα αρκετά κιλά παραπάνω, όλος ο κοινωνικός μου περίγυρος (συμμαθητές, φίλοι και γνωστοί) ποτέ μα ΠΟΤΕ δε με έκανε να νιώσω παρείσακτη και διαφορετική. Υπήρχαν κάποιοι άγνωστοι που είχαν προσπαθήσει να το καταφέρουν αλλά χαίρομαι που είχα τέτοιους ανθρώπους κοντά μου που με προστάτευσαν και με υπερασπίστηκαν σαν να ήταν εκείνοι στη θέση μου.Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, κανένας δεν είναι ίδιος με κανέναν, είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά. Αν ήμασταν ίδιοι δε θα είχε κανένα ενδιαφέρον... Θα βγαίναμε έξω να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, θα κάναμε παρέα και θα βγαίναμε ραντεβού μαζί του, κτλ.
Είναι ασύλληπτο το πόση κοροϊδία και κοινωνικό αποκλεισμό μπορείς να φας στο σχολείο ακόμη και για τις πιο ασήμαντες αφορμές. Αυτές οι ροζ καταστάσεις που περιγράφονται π.χ. στο "Τα μαθητικά τα χρόνια" ισχύουν μόνο για όσα παιδιά έχουν τον "κατάλληλο" σωματότυπο, τόνο δέρματος, σεξουαλικό προσανατολισμό, μουσικές προτιμήσεις, υφάκι και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό έχει να κάνει με το πώς μεγαλώνει ο καθένας, αλλά εν τέλει τα περισσότερα παιδιά μπορούν να είναι εξαιρετικά σκληρά, προσπαθόντας να επιβάλουν την ανωτερώτητά τους ή να νιώσουν πως ανήκουν σε μια ομάδα "ισχυρών", να νιώσουν αποδεκτοί και όχι απόκληροι. Παρά τα διάφορα ρομαντικά που λέμε για τις αθώες παιδικές ψυχές, έχω καταλήξει ότι μάλλον η συμπόνια και ο σεβασμός στο διαφορετικό είναι από τις τελευταίες αρετές που αναπτύσσει ο άνθρωπος μεγαλώνοντας. Η βασική λύση που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πρέπει κάθε γονιός να εξηγεί στο παιδί του από μικρό τις επιπτώσεις που τα λόγια και οι πράξεις του έχουν στους άλλους, να το μάθει να σέβεται τη διαφορετικότητα - σε βαθμό πλύσεως εγκεφάλου. Και να του τονίσει πως αν το ίδιο πέσει θύμα τέτοιων διακρίσεων, δεν πρέπει να το δεχθεί στωικά, αλλά να μιλήσει.
Πόσο χαίρομαι που κάποιοι τρώνε τη σκόνη μου. Ο ένας 200 κιλά, ο άλλος αποτυχημένος και άχρηστος, η τρίτη στην πορνεία και στα ναρκωτικά από τα 17 και η τελευταία να γυρνάει από τα 20 με τα κουτσούβελα στους δρόμους. Ευτυχως είχα το θάρρος να τους αντιμετωπίσω τότε και για καλή μου τύχη και ένας καθηγητής στο φροντιστήριο δεν τους επέτρεψε να συνεχίσουν τις λεκτικές και σωματικές επιθέσεις. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το έκαναν αυτό. 17 χρόνια μετά τους βλέπω και τους λυπάμαι
20 χρονια πριν..Πρωτη γυμνασιου προσπαθω να εγκλιματιστω σε καινουριο περιβαλλον.Ολοι και ολα μου ειναι αγνωστα καθως ολες οι φιλες μου πηγαν σε αλλο γυμνασιο.Πρωτη μερα κανω μια καινουρια φιλη και εναν "εχθρο",τον Α.Ξεχωριζα απο τους υπολοιπους γιατι ειχα παραπανω κιλα και αυτο ηταν αρκετο για να μου ξεκινησει "πολεμο".Καθε μερα κοροίδιες,χλευασματα για τα κιλα μου μπροστα σε ολους.Δυστυχως ημουν ενα απο τα πολλα θυματα του,το καθενα για δικους του διαφορετικους λογους.Ηταν ο νταης του σχολειου και παρολες τις αποβολες που επαιρνε συνεχιζε την ιδια συμπεριφορα.Καθε ημερα ενα μαρτυριο απλα και μονο γιατι διεφερα σωματικα.Κανεις απο τους δικους μου δεν ηξερε τι περνουσα.Το αποκορυφωμα ηταν οταν μια μερα και μετα απο ενα διαλειμα οπου μολις ειχε ξεκινησει το μαθημα, ενας συμμαθητης μου μου λεει οτι ο Α εριξε κατι στην τσαντα μου.Ψαχνω και βρισκω ενα χαρτακι το οποιο ειχε ζωγραφισμενο εναν αγκυλωτο σταυρο και απο κατω εγραφε οτι γουρουνια σαν κι εμενα τους αξιζει ο θανατος.Η ειρωνια ηταν οτι με απειλουσε ενας ανθρωπος ο οποιος μολις λιγα χρονια πριν ειχε ερθει απο χωρα της πρωην Σοβιετικης Ενωσης.Αυτο ηταν..εσπασα.Αρχισα να κλαιω και η καθηγητρια μου καταλαβε τι εγινε.Πηρε το χαρτακι και τον εστειλε στον διευθυντη.Ειδοποιησαν την μητερα μου να ερθει να με παρει γιατι ημουν σε αθλια κατασταση.Πηγα στο σπιτι και το μονο που θυμαμαι ειναι να κανω εμετο και να πεφτω στο κρεββατι για να ηρεμησω.Ερχεται ο πατερας μου το βραδυ απο την δουλεια και ηρεμα μου λεει να μην ανησυχω γιατι δεν προκειται να με πειραξει ξανα κανεις.Την επομενη μερα μολις φτανω στο σχολειο μαθαινω τι εγινε αφοτου εφυγα .Πηγε ο πατερας μου και τον βρηκε και του ειπε οτι ετσι και τολμησει οχι μονο να με αγγιξει αλλα και να με κοιταξει θα τον στειλει απο εκει που ηρθε.Αυτο ηταν..πραγματικα ουτε το βλεμα του δεν τολμησε ποτε ξανα να μου σηκωσει.Ενας φιλος του μονο πηγε μια φορα να με βρισει χωρις λογο και τον σταματησε ενα αλλο παιδι επισης φιλος του Α που ηταν παρων οταν ηρθε ο πατερας μου και ειχε δει ολο το σκηνικο.Τελικα καποιες φορες και ο Αγιος φοβερα θελει οπως λεει ο σοφος λαος..Μετα απο εκεινο το περιστατικο μας εφυγες πολυ γρηγορα μπαμπα και δεν μπορεσα να σου πω ουτε ενα ευχαριστω..Σε ευχαριστω μπαμπα!Το ξερω οτι ακομη και απο εκει ψηλα εσυ με προστατευεις...(παω να ηρεμησω το χοντρο εκεινο κοριτσι απο τα παλια που ξυπνησε παλι σημερα)
Λυπαμαι που σε εκανα να νοιωσεις ετσι..μεχρι σημερα πιστευα οτι το ειχα θαψει καλα μεσα μου.Τελικα αποδεικνυεται οτι καποιες πληγες δεν κλεινουν ποτε αλλα εξακολουθουν να υπαρχουν καλα κρυμμενες.Ο λογος που διηγηθηκα την ιστορια μου ειναι διοτι πλεον εχω συνειδητοποιησει ποσο τυχερη υπηρξα που βρηκα το χαρτακι εκεινη την ωρα και επιτελους αποκαλυφθηκε τι περνουσα.Γιάυτο ΜΙΛΗΣΤΕ!Για εμενα ηταν κατι συνηθισμενο τα χλευασματα,γιατι οχι μονο ηξερα οτι τα παιδια μπορουν να γινουν πολυ σκληρα αλλα το ζουσα κιολας.Ομως ποτε δεν πιστευα οτι θα μπορουσαν να γινουν και επικινδυνα..μεχρι εκεινη την ημερα.
Ως θύμα bullying τόσα χρόνια περισσότερο τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που δεν αντέδρασα , δεν μίλησα σε κανέναν και δεν απάντησα...όχι οτι θα κέρδιζα κάτι αλλά τουλάχιστον δεν θα ξοδευόμουν για 3 χρόνια σε ψυχολόγο όταν τελείωσα το Λύκειο...Πραγματικά με συγκίνησε πολύ η εμπειρία σου silia...To βίντεο από την άλλη απλά μου θύμησε εκείνο το φοβισμένο παιδί που ήμουν και για το οποίο κατέβαλα πολλές μα πάρα πολλές προσπάθειες για να το αποδεχτώ...
Τουλαχιστον δεν το καταπιεσες μεσα σου αυτο το συναισθημα και προσπαθησες να βρεις λυση.Αποδεχτηκες το φοβισμενο παιδι μεσα σου και αυτο δειχνει δυναμη.Για εμενα εισαι ηδη νικητης..Να εισαι καλα :)