ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η Μαρία Αντουανέτα προτείνει: «Πεινασμένος αλλά μοδάτος»

Η Μαρία Αντουανέτα προτείνει: «Πεινασμένος αλλά μοδάτος» Facebook Twitter
16

 

Στην αρχή δεν το πιστεύεις. Ξανακοιτάζεις τις φωτογραφίες στο timeline, να βεβαιωθείς ότι ναι, είναι δυνατόν. Κάποιος δηλαδή, βρίσκει ωραία ιδέα το να χρησιμοποιήσει την πείνα των γύρω του σε μια πρόταση με στόχο να προσελκύσει αγοραστές για ρούχα. 

Όμως, δεν υπάρχει κανένα κρυμμένο μήνυμα. Ούτε δεύτερο επίπεδο. Η βιτρίνα σου λέει ψυχρά ότι «μπορεί να μην έχεις χρήματα, αλλά τουλάχιστον έλα να ψωνίσεις σε εμάς για να είσαι μοντέρνος». Γιατί; Μα γιατί μόνο έτσι ξέρει να επικοινωνεί. Με άλλα λόγια, πίσω από τη φράση κρύβεται ένα τελευταίο ξέφτι της εποχής που γέννησε τις λεζάντες με κατάχρηση στις λέξεις «κομψή» και«λαμπερη».

16

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
Γι αυτό λοιπόν να υποστηρίξουμε όλοι τα μαγαζιά της γειτονιάς μας για τα δώρα φέτος και ας είναι κάτι μικρό και συμβολικό. Είναι ευκαιρία να συμπαρασταθούμε στους μικρούς καταστηματάρχες.
Η ανάγνωση του διαφημιστικού σλόγκαν από τους περισσότερους είναι λάθος. Το σλόγκαν προτείνει ένα συγκεκριμένο καταναλωτικό προσανατολισμό σε εκείνους που θέλουν να ξοδέψουν τα χρήματά τους. Τους προτρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην chic ένδυση και όχι στο φαγητό, έστω και αν πεινάσουν. Κάτι που έμπρακτα το έκαναν και το κάνουν πάρα πολλοί, όχι μόνο για τα ρούχα, αλλά και για άλλα καταναλωτικά προϊόντα. Και το έχουμε κάνει λίγο πολύ όλοι μας, προτιμώντας να ξοδέψουμε για κάτι “άχρηστο”, παρά για κάτι χρήσιμο, όπως ένα ζευγάρι αρβύλες, ή ένα κοτόπουλο.Όσο κι αν δεν συμμερίζομαι αυτή την εκδοχή life style, δεν μπορώ να μην αποστρέφομαι αυτήν την εκχείλιση “ευαισθησίας” μερικών που μυρίζει υποκρισία από μίλια μακριά. Αλήθεια τώρα ανακαλύψαμε την πείνα εδώ στην Ελλάδα, όταν τέλειωσε το πάρτυ της μεταπολίτευσης; Ή μήπως όλα αυτά υποκρύπτουν την ιερή αγανάκτηση εκείνων που συνήθισαν να είναι, και σκασμένοι στο φαγητό, και chic, αλλά τώρα πρέπει να διαλέξουν ένα από τα δύο; ΥΓ. .... και η Μαρία Αντουανέτα δεν είπε ποτέ στην πραγματικότητα την φράση που της αποδίδεται.
μην σας κανει εντυπωση φιρμες σαν την παραπανω δεν εχουν βασιστει στα καλα ρουχα, στην πρωτοτυπια ή στην ανταγωνιστικοτητα της στο εξωτερικο ως φιρμα ρουχων ....απλως στο οτι και να γινει οι πελατες θελουν να λενε οτι ντυνονατι στο fokas ως ενδειξη οτι το φυσανε....δυολου απιθανο σου λενε αφου οι πελατες μας ειναι οι Ελληνες ψωνια αυτους πρεπει να προσεγγισουμε ή τουλαχιστον να τοθς κολακευσουμε....οτι καποιος θα πειναγε αλλα θα αγοραζε τα fokas ...ειναι ενα παραδειγμα της προβληματικοτητα των ελληνικων επιχειρησεων ρουχισμου
Το hungry but chic δεν υπήρχε ήδη με την προώθηση του ανορεξικού προτύπου χρόνια τώρα?Χρόνια τώρα επίσης, παίρναμε δανεικά μέχρι και για τριήμερο χριστουγέννων..Το επόμενο στάδιο είναι αυτό. Το πράγμα απλά έφτασε σε ανώτερο level... άντε να δούμε τι άλλο θα προκύψει, πόσο χαμηλά θα φτάσουμε.
είναι απο καμπάνια της kookai η οποία σου λέει δεν πειράζει να πεινάς και να έχεις διατροφικές διαταραχές αρκεί να είσαι στυλάτη.στην Ελλάδα πάλι πρέπει να είσαι στυλάτη ακόμα και αν πεινάς από φτώχεια. εμένα δεν με ενοχλεί πάντως γιατί είναι δική μου επιλογή αν θα ψωνίσω απο αυτό το κατάστημα ή όχι, οπότε έχω την δύναμη να δείξω έμπρακτα την διαφωνία μου.http://runninginheels.co.uk/articles/hungry-chic/
Άλλο να γράφεις ότι το κατάστημα χλευάζει τους πεινασμένους κατοίκους της Αθήνας και άλλο να είναι το σλόγκαν από μια εταιρεία ρούχων.Το ότι δημιουργεί λάθος εντυπώσεις ναι, αλλά υπάρχει διαφορά...
Ας είναι καλά κάποιοι που το γουστάρουν αυτό...Οι καταστηματάρχες (τέτοιου είδους) ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν..Δυστυχώς για τους περισσότερους από εμας, υπάρχουν κάποιοι που ΟΝΤΩΣ κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα. Ψωνίζουν ακριβά ρούχα, γιατί τα παλιά δεν είναι στη μόδα και μετά λένε ότι πεινάνε.Δικαίωμά τους είναι αυτό. Δεν πρέπει να κρίνουμε τη τσέπη ή το πως βλέπει τη ζωή του ο καθένας.ΟΜΩΣ... παρ' όλο που ισχύει κάτι τέτοιο, αναρτήσεις τέτοιου είδους σε βιτρίνα στο κέντρο περισσότερο μου βγαίνει το άγριο ζώο από μέσα μου, παρά να ψωνίσω!!!Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, σταματάει εκεί που προσβάλει τα ήθη της πλειονότητας.