ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 24 και έχω σχέση εδώ και ένα χρόνο με ένα μεγαλύτερο μου άντρα (κατά 10 χρόνια). Να πω ότι κάνω το διδακτορικό μου και παράλληλα δουλεύω. Ο συγκεκριμένος λοιπόν δεν σέβεται καθόλου την κούραση μου και απαιτεί να κάνω δουλειές στο σπίτι του (ενώ δεν μένουμε καν μαζί, μένω μόνο 1 βράδυ κάθε τόσο όμως έχει αυτή την απαίτηση ακόμα κι όταν πάω για να τον δω). Προσβάλλει συνεχώς εμένα και την οικογένειά μου, δεν εκτιμά καν το παραμικρό που έχω κάνει για αυτόν (του έχω δανείσει πχ το κουτί μου του ίντερνετ εδώ και μήνες γιατί δεν πήγαινε να βάλει σύνδεση και αντί να πει ένα ευχαριστώ μου λέει ότι σιγά και τι έκανα), μου μιλάει άσχημα. Επίσης με έχει κλεισμένη μονίμως σπίτι, για βόλτα ουτε λόγος, για να βρεθούμε πάντα πάω εγώ με τα μέσα ενώ έχει αμάξι και δεν έχει προσφερθεί ποτέ να με πάρει/φέρει. Τελευταίο και κορυφαίο, μου είπε ότι θέλει να κάνει παιδί (δήθεν μαζί μου) και όλα τα υπόλοιπα και η ζωή μου δεν τον ενδιαφέρουν! Οπότε να παρατήσω εγώ τις σπουδές μου για να γίνει αυτό αλλιώς θα με στείλει.

Γαμωτο, γιατί να φοβάμαι τα πάντα. Μεγάλωσα σε ενα βίαιο οικογενειακό περιβάλλον με φωνές και φασαρίες. Τωρα είμαι 20 και φοβάμαι τους ανθρώπους. Πρέπει να βρω δουλειά και φοβάμαι, φοβάμαι οτι το αφεντικό μου θα μου φωνάξει η κάτι τέτοιο. Ο πατέρας μου με λεει τόσες φορές άχρηστη που νομίζω ότι αυτό είναι το όνομα μου πλέον. Φοβάμαι να βρω δουλειά γιατί με έχει πείσει οτι ειμαι άχρηστη και θα μου το πει και ο ανώτερος μου. Είμαι 20 και νιώθω σαν ενα φοβισμένο παιδί που κάθεται ολη μερα αμίλητο σε μια γωνιά γιατί αν πει κάτι σίγουρα θα είναι λάθος και σίγουρα θα πάρει μια κουβέντα που θα με πληγώσει για απάντηση. Πως θα ξεφύγω απο εδω αν δεν είμαι ικανή να πάρω τα πάνω μου; Εχω ευχηθεί πολλές φορές να ήμουν αναίσθητη, παγωμένη αλλα αντί αυτού είμαι πολύ ευαίσθητη. Κλαίω και μισώ τον εαυτό μου που είναι έτσι. Αισθάνομαι ότι χρειάζομαι κάποιον να με προστατέψει. Δεν ξέρω αν με έκανε έτσι το περιβάλλον που μεγάλωσα αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Πως θα πατήσω στα πόδια μου; δεν με στηρίζει κανένας.Ποσο ζηλεύω τις φίλες μου που έχουν οικογένειες κανονικές. Που βοηθούν τα παιδιά τους και δεν τους μιλάνε χυδαία. Ο πατέρας μου μου μιλάει πολύ χυδαία συνέχεια. Απορώ γιατί ο Θεός με έφερε στην ζωη; για να βασανιζομαι από μωρό; Πέφτω να κοιμηθώ το βράδυ και στο κεφάλι μου κάνουν πάρτυ βίαια σκηνικά που εχω ζήσει. Παίρνω κάτι ελαφριά ηρέμιστικα κρυφά για να μπορώ να κοιμάμαι. Κοιμόμουν μαξ 4 ώρες την ημέρα. Δεν ξέρω πως να ησυχάσω την σύγχυση που επικρατεί μέσα στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να με ακουμπάνε οι γονεις μου. Νιώθω άβολα. Δεν αντέχω να με αγκαλιάζει η μαμα μου. Δεν τους θέλω στην ζωή μου. Μου πήραν την ψυχική μου ηρεμία, την υγεία, την αθωότητα, την παιδικότητα ολα. Σχέσεις δεν μπορώ να κάνω γιατί θα πρέπει να τους εξηγήσω ολο συτο με την οικογένεια μου και τα θέματα μου, δεν θέλω να βρω κάποιον και να τον φλομώσω στο ψέμα οτι ειναι ολα καλά. Οπότε προτιμώ να μένω μόνη. Ντρέπομαι και εδώ που τα γράφω ολα αυτά. Δεν θέλω να με λυπάστε. Θέλω να προσέχετε τα παιδιά σας και να βάζετε την ευτυχία τους πάνω απο την δική σας. Μην τα πληγώνετε γιατι δεν θα το ξεχάσουν. Σας παρακαλώ! Μην διαλύσετε άλλες ψυχές. Να είστε όλοι καλά!

Είμαστε μαζί 2 χρόνια και μένουμε μαζί από την αρχή σχεδόν. Είμαστε ερωτευμένοι και περνάμε πανεμορφα. Υπάρχει ένα θέμα που με ενοχλεί πολύ, το σκέφτομαι συνεχεια . Δεν πλενει τα δοντια του, ποτέ. Στις αρχές δεν το είχα καταλάβει γιατί δε φαίνονται βρώμικα ούτε έχει κακή οσμή η ανάσα του. Μετα από λίγο καιρό παρατήρησα να δω ποτε τα βουρτσιζει και δεν τον παίρνω χαμπάρι.. ε ποτέ.. Μετα από πολλη σκέψη τον ρώτησα γιατί. Η απάντηση του ήταν " ξέρω εγώ, δε χρειάζεται, βλέπεις κάποια διαφορά εσύ; ήταν μια ωριμη απόφαση που είχα πάρει " . Ε εντάξει έπεσα από τα σύννεφα και έκτοτε το σκέφτομαι καθημερινά κ ιδίως όταν φιλιομαστε.. δεν ξέρω πώς να του ξανακάνω συζήτηση, δε θέλω να τον κάνω να νιώσει άβολα κ να τον ντροπιασω Αλλά κ εγω δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό. Θα ήθελα τη γνώμη κ τη συμβουλή σας ( ειμαι 24 κ είναι 31)

Όπως λέει και ο τίτλος. Καταραμένα απωθημένα. Δεν έχω βρει ακόμα την δύναμη να τα ξεπεράσω. Και όσο είμαστε έγκλειστοι, ερχονται ακόμα πιο πολύ στην σκέψη μου.

...μία κοπέλα η οποία μίλαγε συχνά με τον πρώην της. Ήταν φίλοι από το σχολείο και όταν τα είχαμε ήταν γύρω στα 30. Είχαν χωρίσει πριν τέσσερα χρόνια, αλλά όπως είπα ακόμα μίλαγαν. Δεν μπορούσα να το χωνέψω, της το εξηγούσα και με ήρεμο τρόπο πολλές φορές ότι είχα πρόβλημα με αυτή την κατάσταση, αλλά υπήρχαν και κάποιες φορές που σηκωνόμουν και έφευγα από το σπίτι όταν έβλεπα ότι δεν άλλαζε τίποτα μπας και νιώσει λίγο. Συνέχιζε να του μιλάει λέγοντάς μου ότι είναι φίλος της και την αγαπάει φιλικά...στο μυαλό μου, το σεξ σκοτώνει την φιλία. Το γεγονός ότι παρ'όλο που της έλεγα ότι είχα πρόβλημα με αυτό, αυτή συνέχιζε ήταν κόκκινο φανάρι για εμένα έτσι κι αλλιώς. Αν γράφεις τον σύντροφό σου κατ'αυτό τον τρόπο σημαίνει πολλά. Πείτε μου όμως την γνώμη σας, για τους/ τις πρώην που ακόμα ενδεχομένως να υπάρχουν, είτε στην δική σας μεριά, είτε στην μεριά του/της συντρόφου σας. Είμαι περίεργος να μάθω τι άποψη επικρατεί εκεί έξω..

Περνάει συνεχώς ο χρόνος με υποχρεώσεις και καθήκοντα και επιπλέον υποχρεώσεις επειδή υπάρχουν ένα σορό ασάφειες και διοικητικές αυθαιρεσίες.Και αναγκάζομαι να κάνω webex, να παραδίδω έξτρα υλικό που κανονικά δεν είμαι υποχρεωμένος και παράλληλα να ασχολούμαι με διοικητικά ζητήματα τα οποία δεν εχω αρμοδιότητα να κάνω, ωστόσο τα φορτωθηκα αναγκαστικά γιατί μετά δε θα μπορέσω να πληρωθώ.Όλα αυτά χώρια απο τις καθημερινές υποχρεώσεις που τρέχουν και δε σταματάνε.Και τα βράδια με πιάνει ενα σφίξιμο που η μέρα φεύγει και χανω εναν άνθρωπο που με μεγάλωσε και μερα με τη μέρα μαραζώνει.Σιγά σιγά σταμάτησε να περπατάει, οι εξετάσεις χειροτερεύουν και αντι να περάσω χρόνο μαζί της, κάθομαι μπροστά απο εναν υπολογιστή να κάνω ολα αυτά για τα οποία θα πληρωθώ λιγότερο και κανείς δεν θα αναγνωρίσει τον κόπο μου να μου πει έστω ενα μπράβο.Πραγματικά θέλω να παραιτηθώ και να πίνω τον καφέ μαζι σου κάθε απόγευμα.Μου λείπεις παρα πολυ και δε μπορώ να διανοηθω οτι θα σε χάσω.Δεν μπορώ και μονο που σκέφτομαι ότι δε θα μπορώ να σου μιλήσω και όταν γυρνάω απο τη δουλειά το φως σου πλέον θα είναι πάντα σβηστό.Πραγματικά όλοι εσείς που παίρνετε αποφάσεις για εμάς και σπαταλάτε τον χρόνο απο την προσωπική μας ζωή ενώ ούτε μας πληρώνετε καλά ενώ παράλληλα μας θεωρείτε και πιόνια, σας εύχομαι τα χειρότερα.Τρώμε την ψυχή μας και χάνουμε την ηρεμία μας εξαιτίας σας.Μακάρι να αντέξεις.Δεν θέλω να σε χάσω.

Εντάξει πρόκειται και λίγο για τον Θεό του εμπορίου αλλά συγκινούμαι που είναι του αγ Βαλεντίνου... Συγκινούμαι γιατι ξέρω ότι θα έρθει η ώρα που θα ερωτευτω δυνατά και αληθινά, που θα με ερωτευτούν με τον ίδιο τρόπο, που η καρδιά μου θα αισθανθεί το υπέρτατο αυτό συναίσθημα και πάλι, που θα αισθάνομαι σημαντική μόνο και μόνο λόγω της ύπαρξης κάποιου συγκεκριμένου ανθρώπου...ενός ανθρώπου που θα αναπνέω για κείνον, που θα κλαίω από αγάπη και χαρά που είμαι ερωτευμένη μαζί του...και θα τρέχω τέτοια μέρα να πάρω ένα γλυκουλι και χαζό αρκουδάκι για να γελάσουμε και να ερωτευτούμε απ' την αρχή...

Συζητούσα με την μάνα μου για την επικαιρότητα με τις παρενοχλήσεις κτλ. Μου είπε ότι στα χωριά παλιά ό,τι και να συνέβαινε οι οικογένειες από φόβο να μην φάνε μπουλινκ από τους συγχωριανούς κουκουλωναν τα πάντα!!!!Και πραγματικά, μπορεί εμείς να είμαστε τυχεροί που άντε να πέσει κάνα κρυφό κουτσομπολιό στη γειτονιά αλλά παλαιότερα οι καταστάσεις μπορεί να ήταν ανυπόφορες. Δεν είναι τυχαίο που μερικοί γονείς είναι τόσο αυστηροί σε κάποια πραγματα. Η ίδια η κοινωνία τους έκανε έτσι. Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για αυτό. Ούτε πληροφορηση είχαν ούτε τίποτα. Τουλάχιστον εμείς ας μην κρίνουμε τους άλλους και να βοηθάμε κάποιον που θέλει να μιλήσει να ακούμε τι έχει να πει χωρίς να κρίνουμε.

Ένα καληνύχτα δεν μπορεί να πει;; θα του πέσει ο κ...ς; Ωραία σχέση έχουμε, τι να πω..εδω και πόσες μέρες κανει το Ιδιο. Εκεί που στέλνουμε,έχοντας στείλει εγώ το τελευταίο μήνυμα, μετά από κάμποση ώρα βγαίνει και το διαβάζει το πρωί. Τι να πω τόσο δύσκολο του είναι;; Αν του πω τίποτα, θα με πει γκρινιάρα και είμαστε στην αρχή της σχέσης. Δηλαδή που να φτάσουμε, αν φτάσουμε πιο πέρα,θα κάνει πως δεν με ξέρει;; Μου φαίνεται θα πρέπει να τον αφήσω κ γω 1-2 ίσως και 3 φορές ή στο διαβάστηκε ή στο να μην το διαβάσω καθόλου, μπας και το πάρει χαμπάρι, όχι πως θα τον πειράξει αλλά λέμε.Καληνύχτα παιδιά!!

Αν οι σχέσεις εκεί έξω είναι σαν το 99.9 % που γράφουν σε αυτή την στήλη, τότε ευχαρίστως θα πεθάνω μόνη. Αναφέρομαι ειδικά στα κορίτσια: διαβάζω για συμπεριφορές που ειλικρινά αναρωτιέμαι τι κάθονται και κάνουν σε αυτές τις σχέσεις. Κοπέλες μου γλυκές! ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ. ΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΣΕΒΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΙΟΛΑΣ ΜΕΡΑ, Φ - Υ - Γ - Ε!ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!