ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για τρεξιμο και ειδα την πρωην μου! Δεν θελει ουτε να με βλεπει.Εχει τα δικια της δε λεω.Εξαφανιστηκα τοτε και δεν εδωσα ποτε μια εξηγηση.Ομως πιεζομουν,σκεφτομουν οτι αν συζητησουμε θα πιεστω ακομη πιο πολυ και εξαφανιστηκα.Εχω μετανιωσει,διοτι δεν ξερω τι σκατα σκεφτομουν τοτε.Της εστειλα μηνυμα να της ζητησω συγγνωμη.Μου εστειλε ενα μηνυμα, οτι δεν θελει να την ενοχλω και οτι ειμαι ανανδρος.Νευριασα

Δεν γίνονται μόνο στο φλερτ μερικοί άνθρωποι κουραστικοί και φορτικοί,συμβαίνει και ανάμεσα σε δυο στρειτ άτομα του ίδιου φύλου.Μερικοί άνθρωποι δεν το βάζουν κάτω όσες φορές και αν τους έχεις δείξει ότι δεν θέλεις να γνωριστείτε καλύτερα.Αντί να το πάρουν απόφαση ότι δεν θέλεις, επιμένουν κάνοντας διαρκώς φιλοφρονήσεις και στέλνοντας μηνύματα που μένουν αναπάντητα.Με απωθεί αυτή η επίμονη συμπεριφορά και αναρωτιέμαι αν με μερικούς ανθρώπους πρέπει να γίνεις προσβλητικός για να σταματήσουν να σου κολλάνε.Όταν ρε άνθρωπε δεν βλέπεις ανταπόκριση σταμάτα να γίνεσαι φορτικός δεν κάνουμε όλοι με όλους.Μερικοί δεν έχουν μάθει να σέβονται το όχι ούτε καν όταν επιδιώκουν φιλίες ή αποδοχή από τον καθένα, φαντάζομαι πόσο ενοχλητικοί γίνονται όταν τους αρέσει κάποιος ερωτικά.

Και δεν έχω καμια εμπειρία στο ερωτικό κομμάτι. Δεν εχω δωσει ακομα το 1ο μου φιλί. Όταν κατέβηκα στην Αθήνα για σπουδές νόμιζα ότι θα ανοιχτω λίγο παραπάνω.. μετά ξεκίνησα δουλειά ( δεν είχα επαφή με κόσμο στην δουλειά) και καπως ετσι εφτασα στο 3ο έτος πέρυσι και λεω.. σταματάω την δουλειά και θα το ζήσω. Μετά ήρθε ο covid. Γενικά δεν νοιώθω ότι έχω ζήσει τα φοιτητικά μου χρόνια.. και τώρα απλα θα τελειώσει ολο αυτό. Δεν εχω σταθερές παρέες, δεν έχω γνωρίσει κόσμο...νοιώθω πολυ μόνη μου γενικα. Απλα ήθελα κάπου να το πω.

Είμαι 26 χρόνων και νιώθω μεγάλη θλίψη στην ζωή μου έχω 3 μαθήματα και μια πτυχιακή για να πάρω το πτυχίο μου και νιώθω τεμπελα,ότι δεν κάνω τίποτα ουσιαστικό στην ζωή μου απλώς περνάνε οι ημέρες κι επιβιώνω δεν ήμουν έτσι πέρασα δύσκολα έπεσα και προσπαθώ να σηκωθώ εδώ και 2 χρόνια όμως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο είναι να ζει σε ένα κακοποιητικο και άσχημα ψυχολογικό οικογενειακό περιβάλλον.

σήμερα το βράδυ,Σαββατόβραδο γαρ,να έρθει η παρέα μου στο σπίτι,να φάμε,να πιούμε και να βάλουμε τη μουσική δυνατά!Τώρα μόνη λόγω της κατάστασης,κι ούτε τη μουσική δεν βάζω σε ένταση,γιατί φοβάμαι μήπως οι γύρω νομίσουν ότι κάνω κορωνοπάρτυ.Τέλος πάντων,κάνω όνειρα χειμερινής νυκτός.Να είμαστε όλοι καλά,και υπομονή!

Είμαι με τον δικό μου σε σχέση και συγκατοίκηση εδώ και 4 χρόνια. Εγώ είμαι ακόμα και φουλ ερωτευμένη και τον αγαπάω και τον σέβομαι σαν άνθρωπο. Τον τελευταίο χρόνο όμως υπάρχει ένα πρόβλημα που το έχω συζητήσει χίλιες φορές μαζί του και άκρη δεν βγάζω.... Είναι αδιάφορος ερωτικά απέναντι μου. Και εντάξει δεν λέω να έχει τον ενθουσιασμό του πρώτου καιρού, αλλά αυτός δεν θέλει πια να κάνουμε τίποτα μαζί! Τι προσπάθησα να βρούμε νέα κοινά χόμπι, τι προσπάθησα να προσέχουμε περισσότερο τους εαυτούς μας και να εμπλουτίσουμε με φαντασία και διαφορα την κρεβατοκάμαρα μας, τι προσπάθησα να τον συγκινήσω, εκείνος παρέμεινε βράχος. Δεν μπορώ να κάνω κάτι, δεν τον πιάνω ούτε στο sexy, ούτε στο ρομαντικό, ούτε στο δημιουργικό... Έχω άρχισει και νιώθω πως σε αυτή την σχέση είμαι τελείως μόνη μου και με κρατάει μαζί του από συνήθεια. Όποτε του έχω μιλήσει γι'αυτό το θέμα, μου λέει πως με αγαπάει και πως δεν θέλει να χωρίσουμε και αν δεν με αγαπούσε και δεν νοιαζόταν δεν θα μέναμε μαζί... Εγώ όμως δεν μπορώ να αρκεστώ μόνο σε αυτά βρε παιδιά... Είμαι παράλογη? Ούτε ένα φιλί δεν ανταλλάσσουμε πια σαν ζευγάρι... Έχουμε καταντήσει "αδερφάκια"!!!

Θέλω να της πώ ότι μου αρέσει και θέλω όσο τίποτα να είμαστε μαζί,αλλά δεν αποφασίζω άν θα της το πώ από κοντά ή απ'το τηλέφωνο.Θέλω να της το πώ από κοντά,αλλά πιστέψτε με το λέω ειλικρινά,πρώτη φορά κομπλάρω τόσο πολύ με μιά κοπέλα.Δέν ξέρω τί μου έχει συμβεί μαζί της.Έχω τσαντιστεί με τον ίδιο μου τον εαυτό που αυτή τη συγκεκριμένη φορά δέν βρίσκω θάρρος.

Εχω σχέση με το αγόρι μου πολλά χρόνια, τον αγαπώ και με αγαπάει πολύ. Είμαστε ο ένας το στήριγμα του άλλου, αλλά στο σεξ τα πράγματα ποτέ δεν ήταν 'τέλεια'. Μια - δυο φορές την εβδομάδα και αν...Τις περισσότερες φορές δε θέλω εγώ, γιατί νιώθω ότι θα δω πάλι το ίδιο έργο. Τον παρακινώ να δοκιμάσουμε πιο kinky / σκληρά πράγματα, όμως το πάει πολύ μαλακά και στο τέλος φαίνομαι εγώ η ανώμαλη, ξενερώνω.Θέλω να ζήσω λίγη φλόγα ξανά είτε αυτό λέγεται φλερτ είτε σεξ με κάποιον που μπορεί να γνωρίσω στο insta ίσως, όμως δε θέλω να κερατώσω ρε γαμώτο! Είναι φάσεις που σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να προτείνω μια πιο ελεύθερη σχέση...

Δεν θέλω ούτε να τον βλέπω.. Πάλι καλά η πεθερά μου είναι καλή αλλά δεν τολμάει να σηκώσει κεφάλι..Πάλι καλά μένουν μακριά. Τέσσερις ώρες από εδω.. Κλασικός τύπος που και καλά ι άντρας έχει το πάνω χέρι, ξερόλας και εννοείται η γνώμη του για όλες τις παρενοχλησεις που ακούγονται φυσικά φταίνε οι γυναίκες που προκαλούν.. Μου ανεβάζει το αίμα σγο κεφαλι και εχω πρόβλημα που πιέζομαι να μην τον βρισω. Στο άντρα μου για να μην τον στενοχωρησω του λεω απλώς οτι δεν ταιριαζω με τον πατέρα του σαν χαρακτήρες. Αυτο και μονο. Και ανακατευεται και με τον τρόπο του και απο μακριά... Τι θα κάνω;;; Εχω φτάσει στο σημείο να λεω μακάρι το Πάσχα να μην επιτρέπεται απο νομο σε νόμο η μετακίνηση για να μην πάμε. Πραγματικά.. Και οχι τίποτα άλλο θέλει να αφησω και την δυο χρονων κόρη μου για διακοπές λίγες μέρες εκεί. Πείτε με υπερβολική αλλα άνθρωπος που δεν σέβεται τις γυναίκες δεν θα σεβαστεί ούτε τα παιδιά. Οπότε ούτε καν..

Είμαι στο παρά πέντε να μαζέψω τα πράγματα μου και να σηκωθώ να φύγω από μια σχέση που έχω βαρεθεί και ας μείνω μόνος μου