ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα καταλάβει από καιρό ότι απομακρύνεται ο τύπος. Βγαίναμε κανά 4μηνο. Κάναμε πολλά λάθη και οι 2 στη συμπεριφορά μας. Πριν περίπου 3 εβδομάδες, μου λέει ‘μωρό μου θα τα πούμε μετά’. Το τηλεφώνημα ποτέ δεν ήρθε. Του έστειλα μετά από 3 μέρες μήνυμα να δω τι κάνει. Δεν απάντησε ποτέ. Λοιπόν,φίλοι μου, ξέρω ότι όταν ένας άντρας γουστάρει, απαντάει. Όταν εξαφανίζεται, υπάρχει πρόβλημα. Δεν τον ενόχλησα από τότε. Δεν έστειλα ούτε 2, ούτε 3 μήνυμα. Βλέπω στο fb ότι περνά μια χαρά. Πραγματικά βράζω στο ζουμί μου γιατί τον γουστάρω ακόμα, όμως δεν θα τον παρακαλέσω. Μου έκανε ξεκάθαρο ότι δε θέλει αλλά πάρε-δώσε μαζί μου. It’s ok baby.. θα σε ξεπεράσω!

Ευχαριστώ που σήμερα με έκανες να καταλάβω ποιο είναι το αληθινό σου πρόσωπο.Ευχαριστώ που με έκανες να πικραθω τόσο πολύ μαζί σου ώστε να ξενερώσω και να πιστεψω ότι δεν αξίζεις.Ευχαριστώ γιατί μέσα από αυτό τον γολγοθα που πέρασα για σένα γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και όλο αυτό με έκανε πιο δυνατή.Γιατί ξέρεις κατι; Σαγαπάω και αυτο το συναίσθημα ειμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα σταμάτησει πότε να υπάρχει. Αλλά δεν αξίζω τετοια αντιμετωπίσή. Πάω να βάλω ακουστικά και να κλαψω μέχρι να ξημερώσει. Σου υποσχομαι όμως διαολε δεν αφήσω τον εαυτό μου ξανά να σε σκεφτεί. Καληνύχτα,να σαι καλά . Κι εγώ θα είμαι από δω και πέρα

Βαριέμαι πολύ.

Καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες.Καταλαβαίνω πολλούς που γράφουν για μοναξιά, είμαι στην ίδια φάση κι εγώ αλλά μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να σταματήσω να εκφράζω αυτό το θέμα στις εξομολογήσεις, στη στήλη δηλαδή αλλά και γενικά.Κατανοώ ότι ο λόγος που το κάνουν κάποιοι και εκφράζουν αυτό το θλιμμένο παράπονο είναι γιατί πνίγονται, το έχω περάσει κι εγώ και μπορώ να πω πως δεν το καταπολέμησα πλήρως αλλά επέλεξα πλέον αντί να γράφω εδώ να κάνω άλλα πράγματα για να διώχνω αυτή τη θλίψη.Δεν δίνω συμβουλές, δεν μου αρέσει, απλά προτρέπω όποιον θέλει να κάνει το εξής εκείνη την ώρα που αισθάνεται πιεσμένος/η από παράπονο, θλίψη και στενοχώρια.Βάλτε και ακούστε ένα τραγούδι ή κάντε κάποια δραστηριότητα που σας ευχαριστεί. Ή βγείτε μια βόλτα. Ή αν δε μπορείτε βόλτα τη στιγμή που σας πιάνει, έστω βγείτε και μέχρι το μπαλκόνι σας.Κάντε κάτι που σας ευχαριστεί για να ξεχαστείτε.Αν πιστεύετε πως γράφοντας εδώ στη στήλη σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα, καμία αντίρρηση, κάντε κι αυτό.Απλά επειδή ξέρω πώς είναι, το 'χω περάσει, πιστεύω ότι όσοι κι όσες γράφουν εδώ για ζητήματα έντονης μοναξιάς κι εκφράζουν τη θλίψη τους, πιστεύουν με ένα μαγικό τρόπο ότι τα σχόλια και τα ψευδώνυμα ξαφνικά θα μεταμορφωθούν σε ανθρώπινες παρουσίες που θα σας κάνουν να ξεχάσετε τη μοναξιά σας.Δυστυχώς, αγαπητοί μοναχικοί και μοναχικές, αυτό δε γίνεται.Μόνοι και μόνες πρέπει να βρούμε τη λύση στη μοναξιά.Μόνοι και μόνες να προσπαθήσουμε να ενσωματωθούμε σε παρέες.Ή αν αυτό δε γίνεται, να προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε με τη μοναξιά μας, αξίζει κι αυτό.Δεν τα λέω αφ υψηλού στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι, απλά επέλεξα να μην παραπονιέμαι πλέον, δεν αξίζει.Όσες συμβουλές κι αν σου δώσει ο άγνωστος ή η άγνωστη, όσο κι αν σε αμφισβητήσει, όσο κι αν σε κράξει, τη λύση μόνο εμείς που έχουμε το πρόβλημα μπορούμε να τη δώσουμε.Αυτά.Καλή Ανάσταση.Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως, πολύ ωραίο το τριήμερο φεστιβάλ του τριανόν που έγινε το περασμένο κυριακοδευτερότριτο και σας είχα καλέσει την Κυριακή που είχα γράψει την εξομολόγηση με τίτλο ''τι ωραία, τι καλά'', αυτήν εδώ:http://www.lifo.gr/confessions/view/338172Να περνάτε όσο καλά γίνεται, γειά σας.

Αφορμή για αυτό το "σεντονι" είναι τα δημοσιεύματα που γράψατε ότι είστε μόνοι αυτές τις ημέρες αυτές τις άγιες ημέρες. Τα τελευταία 5 χρόνια πηγαίνω στην εκκλησία μόνη μου.Δεν είναι τόσο ενοχλητικό όσο το βράδυ της ανάστασης. Έρχονται οι οικογένειες τα ζευγάρια, οι φίλοι και είμαι μόνη να τους κοιτάω με παράπονο ή με μια μικρή δόση ζήλιας. Παλαιότερα ερχόταν και η μητέρα μαζί αλλά τώρα όχι.Έχει κλειστεί στο σπίτι με τα προβλήματα υγείας της και δεν θέλει να βγαίνει έξω. Φίλοι κτλ το Πάσχα φεύγουν εκτός. Συγγενείς δεν υπάρχουν ,μάλλον υπάρχουν αλλά δεν θέλουν τέτοιες ημέρες να ασχοληθούν με εμάς. Η μητέρα είναι ένας άνθρωπος μόλις 57, που από τα 50 έχει σοβαρά προβλήματα καρδιάς, και βαριας μορφής κατάθλιψης. Έχω γίνει φροντιστής της.Εγώ πάλι είμαι 36 και θέλω να ζήσω.Αλλά δεν... Είμαι μόνη μου, όταν βγαίνω για κάποιο καφέ κτλ όλοι είναι στα κινητά. Λένε για τα δικά τους και κανένα ενδιαφέρον για εμένα. Τι να τους πω; για ιατρικά; ή για φάρμακα; Ακόμη και για την περιστασιακή εργασία που έχω, δεν ρωτάνε. Άρχισα να πηγαίνω σε διάφορα σεμινάρια, να αλλάξω παραστάσεις να γνωρίσω έναν άνθρωπο, έναν φίλο αλλά οι ηλικίες πολύ μικρές αλλά ενδιαφέροντα. Για αυτά και πολλά άλλα, αν δείτε κάποιον /καποια μόνη μην τον κοιτάτε με απαξίωση, δεν ξέρετε τι συμβαίνει και γιατί μπορεί να έχει δάκρυα στα μάτια. Πηγαίνετε κοντά και πείτε ένα χρόνια πολλά.

Και δεν πέρασα καλά

και να κλείσουν τα σύνορα να μη ξαναφύγουν ποτέ.

Αυτό ήταν. Χωρίσαμε. Η απόφαση δική του. Ο λόγος: μου είπε ότι του έστελνα υπερβολικά πολλά μηνύματα στο κινητό, με αποτέλεσμα να νιώθει πιεσμένος. Μου είπε ότι τον έπρηζα, και δεν το άντεχε άλλο αυτό. Και σας ρωτάω ρε παιδιά, σχέση είχαμε, λογικό δεν ήταν να του στέλνω μηνύματα; πώς γίνεται να είναι πρήξιμο; Εγώ κάθε φορά που μου έστελνε μήνυμα ήμουν με ένα χαμόγελο πάνω από την οθόνη. Έτσι δεν συμβαίνει όταν θες κάποιον; μήπως ο πραγματικός λόγος χωρισμού ήταν ότι έχασε τον ενθουσιασμό του και σταμάτησε να με αγαπάει όπως παλιότερα; να σημειώσω εδώ και τα εξής: παλιά, δηλαδή στις αρχές της σχέσης μας ανταλλάζαμε πάρα πολλά μηνύματα και γι'αυτό όταν σταμάτησε να ανταποκρίνεται (πχ να απαντάει πολύ πιο αραιά ή καθόλου) είδα τη διαφορά σε σχέση με παλιότερα και μου ξίνισε λίγο όλο αυτό . Είπα κάτι δεν πάει καλά . Αν από την αρχή δεν ήταν τύπος των μηνυμάτων και γενικά της διαδικτυακής επικοινωνίας, δεν θα με παραξένευε το γεγονός ότι τον κουράζουν όλα αυτά τα μηνύματα ...Δεύτερον, δεν βρισκόμασταν τόσο συχνά όσο θα ήθελα λόγω της δουλειάς του, με αποτέλεσμα να καταφεύγω στα υπερβολικά μηνύματα προκειμένου να έχω μια επικοινωνία μαζί του , αλλιώς τι σχέση θα ήταν αυτή; είχα καταντήσει ανασφαλής, πάνω από ένα κινητό όλη την ώρα να δω πότε και αν θα απαντήσει. Ξαναλέω όμως, θεωρώ ότι ο πραγματικός λόγος που έγινα έτσι ήταν ότι ήμουν δυσαρεστημένη με το γεγονός ότι δεν τον έβλεπα τόσο συχνά . Επίσης βρε παιδιά, θα μπορούσε να μου πει ότι τον ενοχλούν τα πολλά μηνύματα που του έστελνα,έτσι ώστε να αλλάξω συμπεριφορά και αν δεν αλλαζα να με χώριζε τότε . Αυτός το τελείωσε κατευθείαν χωρίς καν να μου δώσει μια ευκαιρία. Χωρίς καν να μου πει εξαρχής αυτό που τον ενοχλούσε. Τόσο εύκολα τελειώνεις μια σχέση 3 χρόνων; τόσο εύκολα τα πετάς ολα; και πως γίνεται να το θεωρείς "πρήξιμο " ;;; ίσως απλά δεν ήταν αμοιβαίο όλο αυτό που είχαμε....θεωρείτε ότι είμαι υπερβολική στο θέμα των μηνυμάτων ; κάθε συμβουλή δεκτή, ευχαριστώ

Καλησπέρα σας, είμαι παντρεμένη και όλα κυλούν όμορφα στο γάμο μου όμως στον ερωτικό τομέα έχουμε θεματακια με τον άντρα μου,δεν είναι πολύ ανοιχτός σε όλα τα θέματα Και έχω ανάγκη να είναι. Έχω μιλήσει ,τα έχουμε συζητήσει όμως δεν κάνει κάτι για να το αλλάξει, ενώ λέει ότι θα το κάνει. Έτσι ξεκίνησα να μιλάω σε τσατ ρουμ για να ξεφύγω λίγο Χωρίς να χαλάω τη σχέση μου μαζί του, έχω τύψεις όμως κ ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου κ να διαβάσω τις δικές σας.

Έχω πρόβλημα ζήλιας, δεν περιγράφεται με λογια η ζήλια που νιώθω για εκείνον, όπου κι αν πάει αισθάνομαι ενα βαρος στην καρδιά μου οτι θα μιλάει με αλλες οτι θα βλέπει αλλες καο εγώ είμαι η κύρια δεδομένη. Μου έχει δημιουργήσει τεραστια ψυχολογικά κόμπλεξ. Γενικά μένουμε μαζι, κάποιες φορες είναι δύσκολα , αλλά τις περισότερες περναω πολύ καλά μαζί του, και τον χαίρομαι, αλλά όταν βλέπει δύο συγκεκριμένες κοπέλες τα χάνει, ε ω φτάσει σε σημείο να μην μου βγαίνουν απ το κεφαλι μου, να της σκέφτομαι συνεχεια μαζί του, να σκεφτομαι οτι ίσως τις σκέφτεται. Το κυριότερα απ όλα είναι οτι αισθάνομαι οτι θέλει να με χωρίσει, ότι κοιτάει αλλου, πως μπορώ αν ξέρω αν θέλει να με παρατήσει καο ψάχνεται για αλλου; έχω και εγώ τις παρανοϊκές μου υποψίες, γιατί έτσι μου λέει πως είναι, βλέπω ζευγάρια γύρω μου και λέω μακάρι να ημασταν έτσι, τώρα έφυγε, πήγαμαι και οι δύο στις πολης μας, αλλά δεν μπορω μακρια του, δεν μπορω να κοιτάει αλλες, δεν μπορω να ζηλεύω άλλο θα πνιγω απ την ζήλια μου, τι να κάνω;