ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα γράψει μια εξομολόγηση τις προάλλες για ένα αγόρι που είχα γνωρίσει και ταίριαζαμε όμως μας χωριζουν 500 χλμ. Εχουμε να μιλησουμε καποιες μερες αφού είπαμε πως δεν θα έχουμε προοπτική και πως στο μέλλον θα πονεσουμε εγώ όμως πήρα απόφαση να πάω να τον δω .. Και ας φάω τα μούτρα μου. Είναι μικρή η ζωή γαμωτο για να μην κυνηγήσεις αυτό που σε κάνει να χαμογελάς . Καλύτερα να μετανιώσω για κατι που θα κανω παρα για κατι που δεν θα κανω ...

19 χρονων αγορι με σιδερακιαειναι ακρως αντιαισθητικο?? Θα βλεπατε ποτε ερωτικα ενα ατομο με σιδερακια η οχι? Απαντηστε αν μπορειτε..!

Ο στόχος της ζωής μας τελικά ποιος είναι? Τι μας κινητοποιεί? Τα λεφτά? Τα αυτοκίνητα? Τα ρούχα? Η δόξα? Η κοινωνικά αποδοχή? Τι? Κι αν δεν έχεις βρει το λόγο να ξυπνάς κάθε πρωί τότε τί κάνεις..?

Πριν λιγο καιρο το αγορι μου με γνωρισε στους γονεις του.Είμαστε συμφοιτητες και μερικες φορες διαβαζουμε μαζι στο σπιτι του η απλα καθομαστε λιγο εκει πριν βγουμε με την παρεα μας.Συμπαθητικοι ανθρωποι.Η μαμα του ομως φιλαει το αγορι μου στο στομα.Καθε φορα που φευγουμε απο το σπιτι του το ιδιο σκηνικο στην εξωπορτα.Εγω αηδιαζω.Δε θελω να τον φιλησω μετα.Εχει παρατηρησει οτι τον αποφευγω αλλα δεν μπορω να του πω την αληθεια.Βρισκω συνεχεια δικαιολογιες.Κι εμενα οι γονεις μου με αγκαλιαζουν και με χαιδευουν στα μαλλια και με φιλανε καμια φορα στο μαγουλο η στο μετωπο αλλα οχι στα χειλη.Με αηδιαζει ρε παιδια αυτο το φιλι.Τι να κανω;Μερικες φορες το ξεχναω γρηγορα αλλα αλλες φορες με πλησιαζει το αγορι μου και δεν μπορει να φυγει αυτη η εικονα απο μπροστα μου.Δε θελω τα σαλια της μαμας του.Ιου...

που γραφετε οτι γνωρισατε καποιον/καποια που σας αρεσει και δειχνει επισης ενδιαφερον και σας λεει οτι θα χωρισει κτλ. Να ξερετε οτι καποια στιγμη θα κανει και σε σας το ιδιο. Τοσοι ελευθεροι ανθρωποι υπαρχουν εκει εξω... Once a cheater, always a cheater...

Νιώθω ότι έχωολυ μεγάλη ανάγκη από λίγη αγάπη!!! Μάλλον από πολύ αγάπη!!! Καπου να ξεκουρασω το κεφάλι μου στις φουρτούνες της ζωής. Όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο να σε στηρίζει και να σε αγαπά όπως φυσικά να κάνεις και εσύ το ίδιο. Αααααχχχχ θεέ μου...

Είναι στιγμές που το μόνο που θές είναι να είσαι στο χώρο σου, μόνος σου και να προσπαθήσεις ν α βάλεις τις σκέψεις σου σε μια σειρά.Να μη σε παίρνει κανείς τηλ, να μη σε αποζητά και να έχεις λιγάκι ποιοτικό χρόνο για τον εαυτό σου.Κουράστηκα να προσπαθώ να ικανοποιώ τους άλλους και να αφήνω στην απ'έξω τον εαυτό μου. Κουράστηκα να προσπαθώ σε ανόητες σχέσεις, ενώ ξέρω τι θέλω και λόγω εσφαλμένων χειρισμών να το χάσω (προσωρινά θέλω να πιστεύω τουλάχιστον), έχοντας για αντίπαλο μια μνησικακία που στο διάβα μου τόσο μεγάλη δεν έχω αντικρίσει άλλη.Πραγματικά κουράστηκα..Και κάθε φορά που σκέφτομαι και προσπαθώ να βρω λύση, καταλήγω να θέλω να κάνω "επαναφορά εργοστασιακών ρυθμίσεων", να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Κάνοντας μια νέα αρχή. Μήπως και καταφέρω έστω και λίγο να ευτυχίσω.Αλλά πως καταφέρνεις να ξεχάσεις;

Πως καταλαβαίνεις ότι ένας άντρας ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα και δεν σε κοροϊδεύει?

Εγώ τα έχω ξεγράψει από καιρό. Να τελειώνει το παιδί το Λύκειο κι εγώ να είμαι παππούς; Τι λέτε ρε πως τα βλέπετε μερικοί τόσο εγωιστικά θα είμαι σε θέση στα 65 να εργάζομαι πόσα χρόνια να συντηρώ τον εαυτό μου και να σπουδάζω παιδί; Μην τρελαθούμε τελείως το ζητούμενο είναι να μη μείνουμε μόνοι να βρούμε μια γυναίκα να μοιραστούμε τη ρημάδα τη ζωή. Ο άλλος 44 χρονών λέει να βρει μια για να κάνει ένα παιδί με το ζόρι, πότε θα τη βρει και πότε θα το κάνει; Θα είναι 60 και θα έχει παιδάκι 10 χρονών; Δεν χρειάζεται να κάνουμε όλοι παιδιά ηρεμήστε και σκεφτείτε σοβαρά, κάποτε πρέπει σε κάποια πράγματα να τραβάμε μια γραμμή και τέλος. Έχω γνωστούς στην ηλικία μου πάνω κάτω που τα παιδιά τους είναι ενήλικα και τα σπουδάζουν και κάνουν τον σταυρό τους που αντέχουν ακόμη και τα βοηθάνε με τη σημερινή κατάσταση, όχι άνθρωποι στην ηλικία μου τώρα να μπαίνουν σε τέτοια διαδικασία. Με τίποτε το σκέφτομαι και παθαίνω. Να ζήσω θέλω σαν άνθρωπος να βρω μια γυναίκα κοντά στην ηλικία μου να συνεννοούμαστε αλλά το βλέπω πολύ δύσκολο που στο διάολο πήγαν όλες.

ότι έχω χάσει ήδη τον ανταγωνισμό απο τις κοπέλες που υπάρχουν εκεί έξω και πως για όλους τους άνδρες είμαι αόρατη και δεν με προσέχει κανείς!υπάρχουν κάποιοι άνδρες που με προσέχουν αλλά δεν τους προσέχω εγω, δεν είναι του γούστου μου, αλλά οχι και αόρατη!! ή μήπως έχει δίκιο;