ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ και παλεύω να αποβάλλω τα κόμπλεξ μου.. Επικοινωνιακός και φιλικός θέλω να είμαι αλλά δεν τα καταφέρνω. Δεν ξέρω τι σκ@τ@ έχω μέσα στο κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ.. π.χ δουλεύω σερβιτόρος σε ένα beach bar.. όπως καταλαβαίνετε έρχομαι καθημερινά σε επαφή με πολύ κόσμο αλλά πάντα ήμουν ένας σοβαροφανης τύπος το οποίο το απέκτησα από κάποια θέματα όπου είχα με μένα. Δεν είμαι τόσο σοβαροφανης αλλά αυτό εκπέμπω σίγουρα. Έρχεται μια κοπέλα με την παρέα της στο μαγαζί , μια από αυτές μου ψιλοαρεσει (αν και δεν είναι για τα κυβικά μου) , η οποία μου έκανε και αίτημα φιλιας (δεν είμαι των σοσιαλ γενικά), παρόλα αυτά στο μαγάζι που έρχεται , δεν με λέει με το όνομα μου αλλά με έναν συνάδελφο μου είναι πιο χαλαρή και τον λέει με το όνομα του. Χθες ήμουν με μια φίλη στο μαγαζί και έπινα ποτό , ήταν και αυτή εκεί και κοίταζε συνέχεια. Σήμερα που δούλευα ξανά ήρθε και με είχε χεσμενο, ούτε ματιές ούτε τίποτα. Ο συνάδελφος (είναι και ο κολλητός μου) , είναι πιο επικοινωνιακος και έπιανε κουβέντα γενικά με αυτές . Εγώ γιατί να μην μπορώ; Γιατί να κολλάω τόσο; Τον λένε με το όνομα του και εγώ είμαι στον κόσμο μου και κολλάω να μιλήσω! Γιατί γαμωτο μου; Να χέσω μες την αυτοπεποίθηση που έχω.. ΜΗΔΕΝ.. Για ποιον λόγο τα βλέπω και τα νιώθω όλα τόσο μαύρα;

Αν είναι αλήθεια ότι όλοι έχουμε βιώσει ρατσισμό σεξισμό ή μπούλινγκ, σημαίνει ότι και εμείς το έχουμε κάνει.

Κουράστηκα να προσπαθώ να μην είμαι μόνος μου. Αυτό

Σε μια εποχή που πάει το σεξτινγκ σύννεφο τα ons δίνουν και παίρνουν και ο καθένας καυλαντίζει με άλλους εκατό, υπάρχουν άνθρωποι που τους εμποδίζει η........ θρησκεία να κάνουν ελεύθερες σχέσεις. Ενώ όλα τα άλλα που κάνουμε τα έχει ευλογήσει η θρησκεία μας ξέρω γω.

είμαστε μαζί και όλα καλά... αλλα εδω και ένα μήνα βρήκα δουλειά και δουλεύω όλες τις ημέρες εκτος Κυριακής... αυτό σημαίνει πως δεν εχω πολύ προσωπικό χρόνο.... και επίσης δε θα μπορώ να επισκέπτομαι τη χώρα του πλέον συχνά.... θα μπορεί μόνο αυτός να έρχεται Ελλάδα... θα αντέξουμε????? έχω αγχωθεί πολύ!!!!!!! δεν έχουμε μαλώσει ούτε έχουμε πολλές διαφορές.... αλλά νιώθω πως αργότερα θα πρέπει καποιος να επιλέξει....π.χ .να αφήσω την δουλειά μου??? ετσι και αλλιώς τον βασικό μισθό παίρνω αλλά και πάλι ήταν τόσο δύσκολο να βρω δουλειά... απο την άλλη αυτός έχει καλή δουλειά στη χώρα του...και σίγουρα δε θα την άφηνε..... καμιά σχέση οι μισθοί μας...

21 χρόνων είμαι ... Καιρό τώρα περνάω τρελή μοναξιά ... φίλους έχω ...όρεξη καμία... Ένιωθα καιρό τώρα ότι μοθ λείπει ένα γκομενακι ... να νιώσω λίγη αδρεναλίνη .... και το βρήκα ... και το αγόρι αυτό μου αρέσει πολύ ΟΜΩΣ δεν απολαμβανω τίποτα ... όρεξη μηδέν .... δεν ξέρω καν αν με θέλει τόσο ... γιατί ρε φίλε να νιώθω τόσο ανεπαρκής ; Μια σχέση βρήκα να κάνω και ξαφνικά έχω γεμίσει ανασφάλειες και δεν απολαμβανω καν την ίδια τη ζωή Ούτε ο ψυχολόγος βοηθάει ούτε οι νέες συνήθειες Θα περάσω ένα βράδυ μόνη πάλι με τη γάτα μου ....

Είμαι φοιτήτρια, στα τελειώματα αλλά πλέον με την κατάσταση που επικρατεί έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για το πεδίο αυτό. Νομίζω βέβαια πως πάντα δεν με ενδιέφερε πραγματικά αλλά κάπως με "ξεγελουσα" και τώρα βγήκε από μεσα μου. Γενικότερα δεν έχω βρει τι μου αρεσει, σε τι είμαι καλή και θα ήθελα να ασχοληθώ και για αυτό αφού εχασα το ενδιαφέρον μου για την σχολή χάθηκε και για τη ζωή μου από την άποψη ότι δεν μπορώ να με φανταστώ στο μέλλον, αλλά ζω μόνο για το τώρα, κάτι που όμως με στεναχωρεί καθώς οι μέρες περνάνε και εγώ δεν εχω ορεξη για τίποτα για το μέλλον μου. Μοναδικος μου στόχος θα ήταν να έχω κάτι να ασχολούμαι και να μου προσφέρει οικονομική ανεξαρτησία. Προχθές πέρασα μια δύσκολη μέρα καθώς δεν έβρισκα κάποιο νόημα να διαβάσω και ήμουν πλήρως απεγνωσμένη (ήμουν και στην 2η μέρα του κύκλου :p). Την περισσότερη μέρα την πέρασα σε μια γωνιά της φοιτητικής μου γκαρσονιέρας να κλαίω. Νομίζω ότι ακόμα και μια αγκαλιά θα με έκανε καλύτερα. Συγκράτησα το κλάμα και πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου. Προσπαθησα να της εξηγήσω οτι δεν μπορώ να διαβάσω και να τα βγάλω πέρα γιατί δεν είμαι καλά αλλά δεν με κατάλαβε. Αυτή είναι "βράχος" θα έλεγα (κάποιος μπορεί να την έλεγε και "πέρα βρέχει") σε πολλά μέρη της ζωής της και έτσι ήθελα και καταλάβαινα ότι πρέπει να είμαι και εγώ. Δυστυχώς όμως διαφέρουμε. Όμως αυτή η επαγγελματική επιτυχία που της πρόσφερε οικονομική ανεξαρτησία από νωρίς είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Όσον αφορά και την απόγνωση μου για την ζωή ξέρω και νιώθω ότι χρειάζομαι βοήθεια, από ψυχολόγο το καλύτερο αλλά φοβάμαι να πάω, δεν έχω το θάρρος ίσως.

Μου έχουν συμβεί τόσα πράγματα μαζεμένα τα τελευταία χρόνια που νιώθω πως θέλω να πέσω κάτω στο πάτωμα και να κοιμηθώ μέχρι όσο πάει. Δεν έχω όρεξη για τίποτα, μέσα μου νιώθω πως βασανίζομαι. Όμως δεν μπορώ να το αφήσω να με κυριεύσει. Αν το κάνω την ξέρω ήδη την κατάληξη. Θα κάνω να βγω απ' αυτό το τούνελ χρόνια και η ζωή θα εξακολουθήσει να με προσπερνάει αλύπητα. Για αυτό προσπαθώ να χαμογελάω, να λέω αστεία, να κάνω πως δεν συμβαίνει τίποτα για να ξεγελάω τον εαυτό μου και να προχωρά. Κι η αλήθεια είναι πως πιάνει. Αυτό πιάνει. Δεν μπορώ να πω ότι έχω τη διάθεση για πολλά πολλά αλλά μπορώ τουλάχιστον να προσπαθήσω κάποια μέχρι να τελειώσει αυτή η κατάσταση ή αν δεν έχει σκοπό να τελειώσει, μέχρι να μπορώ να την αντιμετωπίζω κατάλληλα χωρίς να με πληγώνει τόσο. Αυτή είναι η εξομολόγηση μου.

Με απασχολει κάτι. Λόγω διαφόρων αυξομειώσεων στο βάρος (+-5 κιλά) το στήθος που γενικά είναι ωραίο σαν σχήμα και τόσο όσο σε μέγεθος, έχω αποκτήσει ραγαδες αλλά και χαρωση στο στήθος. Δνε μου έχει κάνει κάποιο σχόλιο πότε κανείς σύντροφος ή κάτι τέτοιο. Ωστόσο με απασχολεί το πώς φαίνεται και τι σκέφτεται κάποιος όταν το δει.

Ο πρώην μου, μου έστειλε και καλά γιατί θυμήθηκε τα γενέθλιά μου (ενώ δεν ισχύει) και άρχισε να μου πιάνει την κουβέντα για το που βρίσκομαι και τι κάνω...