ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαφωνώ με τον άντρα μου στον τρόπο που συμπεριφέρεται στα παιδιά μας. Διαφωνουμε σε όλα. Δε ξέρω τι να κάνω. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν μιλάω και κάνω υπομονή. Αλλά για τα παιδιά μου θα γίνω θηρίο. Ο άντρας μου είναι απότομος δεν έχει υπομονή. Φωνάζει με το παραμικρό. Εγώ θέλω ένα ήρεμο περιβάλλον για τα παιδιά μου. Θεωρει ότι πρέπει να τα τιμωρούνται να τους φωνάζουμε και γενικά να τους κάνουμε μπουλινγκ για να συνηθίζουν (και καλά) γιατί αυτά θα συναντήσουν έξω. Ένα πράγμα θα σας πω. Πριν παντρευτείτε και κάνετε παιδιά συζητήσετε με τον άνθρωπο σας πώς επιθυμεί ο καθένας να αναγράφουν τα παιδιά. Αν διαφέρουν οι απόψεις ΜΗΝ κάνετε παιδιά γιατί μετά η μόνη λύση είναι ο χωρισμός. Κι εγώ επιθυμώ όσο τίποτα να χωρίσω. Δε φταίνε σε τίποτα τα κοριτσάκια μου να φοβούνται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Μου αρεσει τρελά να ξερω πικάντικες λεπτομέρειες για τους διπλανούς μου. Ναι λοιπον, μου αρεσει για οσους μου τραβηξουν την προσοχη, να τους κατασκοπεύω. Μεχρι και μονοκυάλι αγορασα για να βλεπω καποιες λεπτομερειες καλυτερα Αν και πιστευω οτι με την τεχνολογια κανουμε καλυτερη δουλεια λολ Μικρη ηθελα να γινω ψυχολογος περισσοτερο γιατι μου αρεσει να μπαινω στο μυαλο του αλλου και να ξερω τα παντα. Εχω μια εμφυτη περιεργεια για την ανθρωπινη φυση. Τοσο κακο ειναι;; Επισης, δεν θελω να ειμαι κανενα χαμενο στον κόσμο του πλασμα και θελω να ξερω παντα τί συμβαινει στο περιβαλλον μου, ποιος κάνει τι. Με λεπτομέρειες. Ιδιως οταν μου αρεσει καποιος αντρας, μμμμμ φλερταρω ακομα και με το stalking. Άλλωστε, ποτέ δεν ξερεις πώς μπορεί μια πληροφορια να αποδειχτει χρησιμη ακομα και για το καλο των αλλων. Ο αδελφος μου με βριζει και με λεει κατινάρα και κουτσομπολα. Δεν καταλαβαινει οτι δεν εχω κακη προαιρεση επ´αυτου. Ειναι απλως μια αναγκη δική μου να ξερω για τους αλλους και τί λενε. Βεβαια, αυτη η περιεργεια περιοριζεται σε συγκεκριμενα ατομα που θα μου τραβηξουν την προσοχη και οχι για τον οποιονδηποτε. Δεν βλεπω πού ειναι το κακό. Οι κρατικές κουτσομπολες καλύτερες είναι;;

Ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος να προσεγγίσεις παλι μια κοπέλα όπου είχε παιχτεί κάτι παλαιότερα μεταξύ σας αλλά δεν προχώρησε από δική της επιλογή;;;; Να πω εδώ ότι έφταιξα και εγώ πολύ σε όλο αυτό.. Της λες όσα νιώθεις για αυτήν μετά από τόσο καιρό ή ξεκινάς μια προσέγγιση από την αρχή;;

Με τον σύντροφο μου έχουμε μία υπέροχη σχέση,δέν θα γράψω περισσότερα,νομίζω αυτές οι δύο λέξεις τα λένε όλα,και αρχές Σεπτεμβρίου παντρευόμαστε.Εντελώς ξαφνικά εδώ και ένα μήνα περίπου,άρχισα να σκέφτομαι τον πρώτο μου έρωτα,την πρώτη μου αγάπη.Ήμασταν 23 όταν χωρίσαμε,τώρα είμαστε 29,και πραγματικά δέν μπορώ να καταλάβω πώς μου συμβαίνει αυτό ξαφνικά,από το πουθενά.Έρχεται σάν σκέψη στο μυαλό μου αρκετές φορές την ημέρα,και σχεδόν κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου.Με προβλημάτισε τόσο πολύ αυτό,που μπήκα στον πειρασμό να ρωτήσω έναν παλιό γνωστό μας για εκείνον.Μου είπε ότι είναι καλά,ότι είναι 2 χρόνια μόνος,και ότι ακόμα και μετά από τόσα χρόνια,αναφαίρεται πολύ συχνά σε εμένα.Στο μυαλό μου στριφογυρίζει η σκέψη να επικοινωνήσω μαζί του,και να τον δώ για μία τελευταία φορά.Καταλαβαίνω πως θα με κρίνετε σκληρά,αλλά έτσι νιώθω ειλικρινά.Όλο αυτό που μου συμβαίνει,με έχει επηρεάσει τόσο πολύ,σε σημείο να μήν μπορώ να ανταποκριθώ ούτε στις τελευταίες απαιτήσεις της προετοιμασίας του γάμου μου.Όλα ήταν τόσο ωραία,και ξαφνικά ήρθε σάν σύννεφο αυτό,και τα σκέπασε όλα.Το μόνο που θέλω και ελπίζω,είναι να περάσει,γιατί ειλικρινά δέν αντέχω.

που ειχαμε τους καλυτερους ανθρωπους κοντα μας, και τους χασαμε λογω των τραυματων που δεν γιατρεψαμε εγκαιρως. Τους πληγωσαμε..καναμε ανθρωπους που θα πεθαιναν για εμας να αναγκαστουν να μας αφησουν. Κι ακομα κι αν δεν το εκαναν ποτε εκδικητικα, αυτη ειναι η πιο βασανιστικη και καλυτερη ''τιμωρια'' για εμας,τους τοξικους,που αφησαμε τις παλιες μας πληγες,να ανοιξουν καινουριες,βαθυτερες. Δεν ελπιζω να το ξεπερασω,ελπιζω μοναχα να καταφερω να συγχωρεσω τον εαυτο μου για ολο αυτο

Κάθε μέρα εδώ και πααααρα πολύ καιρό τι κάνει , πώς είναι αν είναι καλά , αν είναι ευτυχισμένη , πώς περνάει την μέρα της.. Πόσο μα πόσο πολύ θα ήθελα μια συζήτηση , μια κουβέντα , ένα γεια σου τι κάνεις ρε παιδάκι μου.. Έχω πέσει σε πάρα πολύ βαθιά κατάθλιψη.. Και δεν είναι μόνο για αυτήν , σαφώς και κουβαλάω και εγώ πολλά κατάλοιπα μέσα μου. Δεν είμαι εγωιστής και δεν είναι εγωισμός όλο αυτό , αλλά κάτι το πραγματικό. Έχω ήδη απορριφθεί μια φορά και τρέμω να δοκιμάσω πάλι παρόλο που έχω κάποιες διαφορετικες σκέψεις και έχω φτιάξει κάποια πράγματα.. Είμαι σε πολύ βαθιά απόγνωση. Χθες γύρισα όλα τα μαγαζιά που συχνάζει μήπως και την δω.. Στο τέλος πήγα στο μαγαζί που σαν χθες πέρυσι βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού και πήγα και κάθισα στο ίδιο τραπέζι , μόνος μου.. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ένιωσα , δεν το έχω ξανά βιωσει. Μια τεράστια θλίψη και μια νοσταλγία άλλο πράγμα.. Με κοίταζαν οι πελάτες του μαγαζιού λες και ήμουν κανένας κακομοίρης.. Αλλά δεν με νοιάζει αυτό , ήμουν χάλια και δεν ντρεπόμουν να το δείξω.. Ήθελα με κάποιο τρόπο να νιώσω ότι είμαι μαζί της.. Όλοι μου λένε ότι αυτή χάνει. Ειν;ι οι κλασσικές δικαιολογίες που σου λένε για να σου ανεβάσουν το ηθικό.. Θα συμφωνήσω εν μέρει ότι αυτή χάνει , αλλά δεν το βλέπω έτσι.. Νομίζω κ;ι οι δύο χάνουμε κάτι υπέροχο και όμορφο όπου υπάρχει. Δεν πίστευα ποτέ στο "άλλο μισό" , αλλά νιώθω ότι το βρήκα και το έχασα και αυτό πονά περισσότερο.. Μόνο σε ένα θαύμα ελπίζω πλέον...

Έχω 2 χρονια σχέση.Αντιμετωπιζουμε ενα πολυ σοβαρό πρόβλημα στην σχέση μας.Το αγορι μου δεν μπορει να λειτουργήσει εδω και 2 χρονια ειναι το ίδιο πράγμα! Η ψυχολογία μου ειναι στο μηδέν απο όλο αυτό.Εχουμε επισκεφθεί γιατρό.Αλλα παλι τα ιδια επειδη δεν είχε πάρει την αγωγή που του έδωσε ο γιατρός.Γνωριζοντας το πρόβλημα δεν ήθελα να τον αφήσω λεπτό επειδη τον αγαπαω.Ομως μεσα σε αυτό το χρονικό διάστημα είχαμε προβλήματα με τον αδερφο του.Δεν μας αφήνει σε ησυχία! Οπου κι αν πάμε θα τον περναει τηλέφωνο να μας χαλάει την βραδιά για δικες του δουλειες.Αυτο εχει γινει στα γεννέθλια μου,στην πρώτη επέτειο,όταν βγαίνουμε για βραδινό,όταν είμαστε σε διακοπές.Με πειραζει παρα πολυ αυτό επειδη το γνωρίζει ότι είναι μαζί μου.Το τελευταίο περιστατικο ομως με εχει στενοχωριέσαι παρα πολυ.Ενω είμασταν μαζί βόλτα τον πήρε τηλέφωνο και του λέει ελα να σε πάρω να φύγουμε για δουλειά.Του είπε πως είναι μαζί μου και να περιμένει μεχρι να με πάει σπίτι εφόσον είναι ερημικό μέρος η γειτονιά μου.Του είπε δεν με ενδιαφέρει εχω ξεκινήσει.Εφυγα μονη μου. Αυτό με πείραξε παρα πολυ ένιωσα μεγάλη ανασφάλεια.Κλαιω συνέχεια.Νιωθω πολυ χάλια γιατι βλέπω και το αγορι μου δεν τον βάζει στην θέση του.Με πληγώνει παρα πολυ για το εχω σταθεί σε καθε δυσκολια του.Τωρα εχω φτάσει σε σημείο να θέλω να χωρίσω.Αλλα δεν θέλω τον αγαπαω.Ομως πνίγομαι!!! Τι μπορω να κανω;

βρίσκομαι σε μια φαση της ζωης μου που μετα απο ενα διαζυγιο ,σκεφτομαι να αλλαξω ριζικα τη ζωη μου.. Να αφησω τη βολεμενη δουλεια των 600 ευρω και να φυγω στο εξωτερικο,με σκοπο να κανω κατι δικο μου...να ανεβασω την οικονομικη μου κατασταση ,αφου δεν μπορω να ελεγξω την ψυχολογικη..Υπαρχει καποιος απο χωρες εξω που μπορει να πει για τις συνθηκες ,διαβιωσης,εργασιας,τους μισθους γενικα τη ποιοτητα ζωης;

Χωρίζουμε (αμοιβαία) εξακολουθώ να το θέλω σαν τρελή...δείχνει αδιαφορία...βάζω μπροστά τον εγωισμό μου ...6 μήνες μετά έχω προχωρήσει...έχω βρει έναν υπέροχο άνθρωπο που είναι φουλ ερωτευμένος μαζί μου ...και σκάει μύνημα....μου λείπεις...τον στόλισα με το γάντι....αλλά του είπα ότι νοιάζομαι για αυτόν.....στην πραγματικότητα θέλω σαν τρελή να γυρίσω ,πονάω αφάνταστα τώρα που ξέρω ότι και αυτός με θέλει ακόμη ....τον θέλω σαν τρελή....πεθαίνω για πάρτυ του .....πλέον όμως είμαι αλλου... Δεν το έχω παίξει ποτέ διπλό ταμπλό ούτε έχω σκοπό να το κάνω... Δώστε καμία λύση έσεις γτ το τσίπουρο δεν κάνει δουλίτσα πλέον..

Θέλω να με ερωτευθεί κάποια πραγματικά, αλλά και εγώ να κάνω το ίδιο...δεν μπορώ άλλο έτσι...θέλω να αγαπηθώ.