ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λάθος άνθρωπος σε λάθος καιρόΔυστυχως θα μείνω με το αποθημενο ότι έδινα πανελλήνιες και δεν έπρεπε να κάνω σχεση,και αν περάσω εκεί που θέλω ίσως την χάσω για πάντα.Ισως έκανα την σωστή επιλογή

Είμαι 40, και σας εξομολογουμαι πως περναω μια βάρβαρη mid-life crisis. Έχω σπίτι, δουλειά, άντρα. Σπούδασα αυτό που ήθελαν οι γονείς, βρήκα δουλειά εκεί που ήθελαν εκείνοι, παντρεύτηκα το πρότυπο άντρα που είναι αποδεκτό. Στην διάρκεια όλων αυτών των χρονων, πίστευα λίγο ως πολύ, ότι ήταν δικα μου κατορθώματα και χαιρομουν. Εκρυβα κάτω από το χαλί ότι ήταν εντολές άνωθεν. Τώρα τα μαλλιά ασπρίζουν, παιδί (η τελευταία ανομολογητη επιθυμία των γονιών) δεν θέλω να κάνω, ο σύζυγος απαθής, ο εαυτός μου ως άγριο ζωάκι σε κλουβί, ανάπηρο και ανημπορο να κάνει την (προς τα πού;) αλλαγή.

Παιδιά χτες μου επιτέθηκε ο σκύλος μιας φίλης κ με δάγκωσε στο πρόσωπο κ στο χέρι..Πήγα αμέσως στο νοσοκομείο κ μου παν ότι τα τραύματα είναι πιο πολύ επιφανειακά παρόλο που έχω πληγή βαθιά κ ότι δεν μπορούν να μου το ραψουν λογο μικροβίων.. μου το καθάρισαν μου έδωσαν αντιβίωση κ έκανα κ αντιτετανικο.Εχει πρηστει βέβαια κ στο χέρι και στο πρόσωπο Όχι τρελά αλλά κ πάλι..Στο χέρι έχει γίνει σαν τρύπα έχει βγει το δέρμα έξω αλλά μου παν να μην ανησυχώ..Περνώ την αντιβίωση μου Αλλά έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ..Το πρόσωπο μου είναι μέσα στις γρατζουνιές κατακοκκινες κπληγές άλλες πιο βαθιες ελαχιστα κ αλλες λιγο πιο πολυ..Μου είπαν ότι σημάδι δεν θα μ αφήσουν αλλά θέλω 2 βδομάδες σίγουρα.. Το σκυλί αυτό έχει ξαναδαγκωσει αλλά δύο άτομα είναι πολύ επιθετικό κ εγώ γενικά τα φοβάμαι..Δε ξέρω πως έγινε κ έφυγε από το δωμάτιο γτ το είχαν κλεισμένο κ μ το που με είδε ήρθε αμέσως κ μου επιτέθηκε..Η στεναχώρια μου δε λέγεται έπαθα σοκ όταν είδα τα αίματα..μακάρι να επουλωθεί γρήγορα γτ θα πάθω κατάθλιψη...Πήγα αμέσως στο νοσοκομείο κ το πρόλαβα αλλά όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να χα πάθει τπτ χειρότερο τρέμω..Περνω την αντιβίωση μου το καθαρίζω κ περιμένω..Πόσο έχω στεναχωρηθεί ρε παιδιά

Διπλα-διπλα σε φανάρι. Έκανα ένα έξυπνο ελιγμό και ξεμπλοκαραμε από την κίνηση. Μετά από αυτό άρχιζε να με κοιτά, κι εγω επίσης. Ήταν εντυπωσιακός άντρας, είναι η αλήθεια. Κατεβάζει το παράθυρο και μου λεει: " θα σε ξαναδω;" κουνάω ψιλοσυγκαταβατικα το κεφάλι μου και μου δίνει το κινητό του. Σκέφτηκα ότι δεν είμαστε μικρά παιδιά γύρω στα 40 και χτυπάω ακόμα το κεφάλι μου με τέτοιες ευκαιρίες που έχω χάσει.Στο επόμενο φανάρι του στέλνω μνμ με το όνομα μου. Έχει περάσει ένα 24ωρο και φωνή βοώντος...Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτο;

Προσωπικών σχέσεων, όπως και στα μοντέλα προσωπικών σχέσεων. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αυτά. Με τις υγείες σας.

Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με φυσικές μεθόδους,πίνω κάθε βράδυ χαμομήλι ή τίλιο,αλλά δέν...Δεν θέλω να πάρω φαρμακευτική αγωγή για να μήν μπώ σ'ένα φαύλο κύκλο.Δεν θέλω κάτι παράλογο,το πολύ 5 ώρες να μπορέσω να κοιμηθώ με ένα ήσυχο ύπνο.Η βαλεριάνα ή τα σκευάσματα μελατονίνης είναι αποτελεσματικά;Ευχαριστώ.

Ακόμη κι αν ήξερα οτι τα ζάρια ήταν πειραγμένα γιατί επίσης ήξερα οτι μαζί θα μπορούσαμε. Εσύ ήσουν στον κόσμο σου. Έγινες χειρότερος με τον καιρό. Και τελείωσε αυτή η ιστορία. Σε παρακαλώ μην ενοχλείς άλλο αρκετά προβλήματα έχουμε.

Χωρις να θελω να μετατρεψω τη λιφο σε ονειροκριτη,θελω να σας πω για ενα ονειρο που ειδα και οσο και αν το εψαξα δεν εβγαζα ακρη.Η γιαγια μου εφυγε πρπσφατα απο τη ζωη. Και την ειδα σς ονειρο. Ημασταν σε οικογενειακο τραπεζι και φορουσε μαυρα..εμενα αρχισε να ποναει πολυ η κοιλια μου και αρχισα να διπλωνομαι απο τον πονο μπροστα της και εκεινη αρχισε να με ρωταει με εντονη αγωνια αν χρειαζομαι κατι,αν θελω νερο κ.α. Και γω τοτε συνειδητοποιησα στο ονειρο μου οτι εκεινη δεν ζει και αρχισα να κλαιω με λυγμους μπροστα της και μετα ξυπνησα. Δεκτα τα τρολλ αλλα και μια σοβαρη απαντηση θα με ικανοποιουσε.

θελω να απαντησω στους σχολιαστες τους οποιους ευχαριστω πολυ.αρχικα με μισει οσο βαρια και αν ειναι η κουβεντα. δεν της εχω κανει το οτιδηποτε απλα υπαρχουν αλλα πραγματα στη μεση. πραγματα για τα οποια δυστυχως δεν μπορω να κανω τιποτα. πρεπει να λυσει τα ζητηματα που την απασχολουν πρωτα και μετα αν θελει μπορουμε να τα βρουμε σε ανθρωπινο επιπεδο. αλλα το να την προσεγγισω δεν ειναι στο χερι μου γιατι σεβομαι τι νιωθει για μενα.ο φοβος αυτος ειναι το δικο μου προβλημα. ειναι προιον του οτι δεν ξερω πως να διαχειριστω ενα τοσο δυνατο συναισθημα σαν το μισος απο εναν ανθρωπο που εζησα πραγματα μαζι. δεν με ενδιαφερει αν θα της δωσω δυναμη η' οχι. δεν παιζουμε παιχνιδια εξουσιας και το οτι εχει επιρροη πανω μου το επιτρεπω εγω ο ιδιος γιατι ακομα την νοιαζομαι.και για αυτο πιστευω οτι δεν ειναι σωστο να βρισκομαστε σε κοινες παρεες. για το καλο ολων των πλευρων. οχι μονο το δικο μου και το δικο της αλλα και της παρεας. ειναι αδικο για τους 3ους να υπαρχει αυτη η αμηχανια. με τρομαζει επισης το οτι δεν ξερω αν αυτος ειναι ο σωστος τροπος να χειριστεις αυτο το ζητημα.

Όταν νοιώθεις τόσο άσχημα και χρειάζεσαι ένα φίλο, πώς το κάνεις αυτό; Πώς μπορεί να σε αγαπήσει από την αρχή ένας άνθρωπος, να νοιαστεί για σένα, να σε ακούσει, όταν κουβαλάς τόση θλίψη και αυτό φαίνεται; Γιατί να ενδιαφερθεί να σε γνωρίσει;