ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν έχουν καταλάβει ότι όσα λένε έχουν κόστος. Ανοίγουν το στόμα τους πετάνε βατράχια και ξαφνιάζονται όταν έρχεται ο λογαριασμός. Κι εγώ ξαφνιάζομαι, αναρωτιέμαι πως ζήσανε μέχρι τώρα και πως επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους. Αναρωτιέμαι με τι ανθρώπους συναναστρέφονται και για την ποιότητα των μέχρι τώρα σχέσεων που είχαν. Λένε διάφοροι "μην ακούς τι λέει, τις πράξεις δες" σα να πρόκειται για προβληματικούς ανθρώπους που δεν έχουν μάθει τα βασικά και φέρονται αλλοπρόσαλλα. Δεν καταλαβαίνω ποιος θέλει τέτοιους ανθρώπους στη ζωή του και γιατί να συμβιβαζόμαστε με κάποιον που δεν ξέρει τι λέει, ακόμη και αν οι πράξεις του αποδειχτούν οι καλύτερες. Και αν δε συμβεί αυτό, αλλά αποδειχτεί... συνεπής σε όσα ακαταλαβίστικα λέει; Αν πάλι πάρουμε την καλύτερη εκδοχή, και οι πράξεις αποδειχτούν οι καλύτερες, πως συνεχίζουμε με κάποιον που έχουμε μάθει να μην παίρνουμε σοβαρά τα λόγια του; Κάθε φορά ό,τι και να λέει θα μπαίνει στο ένα αυτί και θα βγαίνει από το άλλο, και θα περιμένουμε αν το εννοεί ή όχι και αν τα λόγια γίνουν πράξεις; Και αν έρθει η στιγμή που εννοεί όσα λέει, πως θα το ξέρουμε; Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω σε τέτοια διαδικασία, απλά αναρωτιέμαι τι εννοούνε όσοι μας συμβουλεύουν να κωφεύουμε. Μου είπε πως δεν είναι "σε φάση", "δεν υπόσχεται τίποτε" και ότι "δεν εμπιστεύεται τις γυναίκες". Τρεις δηλώσεις που τα λένε όλα, κι έτσι τον αποχαιρέτησα και του ευχήθηκα τα καλύτερα, αν και πρέπει να τα δώσεις για να τα πάρεις. Παραξενεύτηκε, ίσως νόμιζε πως θα προσπαθήσω να του αποδείξω κάτι. Τον έχω τώρα να μου γράφει διάφορα και να μου λέει πως δεν εννοούσε το ένα και δεν εννοούσε το άλλο και τα κάνει χειρότερα με κάθε λέξη. 42 χρονών άντρας και δεν ντρέπεται να παραδέχεται ότι δεν ξέρει τι λέει. Πάμε για άλλα, δεν πρόκειται να του απαντήσω ποτέ ό,τι είχα να πω του το είπα.

Χτες βρέθηκα μετά από καιρό με μία φίλη, της είπα λοιπόν τα νέα μου και πως εδώ και 3 μήνες έχω αρχίσει μια καινούρια σχέση και ανακαλύψαμε ότι αυτή ήξερε το αγόρι μου και την πρώην του. Μου είπε λοιπόν πως η κοπέλα ήταν μοντέλο και μάλιστα πολύ έξυπνη και ενδιαφέρον και μου έδειξε φωτογραφίες, λέγοντας μου να προσέχω και τα συναφή. Ομολογώ ότι στην αρχή αισθάνθηκα πολύ μειονεκτικά γιατί ειλικρινά ήταν πανέμορφη. Μόνη μου δεν θα έμπαινα ποτέ στην διαδικασία να ψάξω γιατί ξέρω ότι ότι και να βρω δεν θα κάνει ουσιαστική αλλαγή και ότι μόνο περιττό άγχος θα δημιουργήσει, αλλά πραγματικά μπήκα σε σκέψεις. Όλο μας το περιβάλλον από γνωστούς, φίλους, μέσα κοινωνικης δικτύωσης, διαφημίσεις και ότι άλλο, μας βάζουν στο τρυπάκι της σύγκρισης και μάλιστα όχι μόνο συγκρισης όσον αφορά την εμφάνιση αλλά όσον αφορά τα πάντα. Από το ποια είναι πιο όμορφη, στο ποια είναι πιο επαγγελματικά επιτυχημένη, στο ποια είναι πιο ενδιαφέρων και ψαγμένη. Μας περνάνε το μήνυμα με καθε τρόπο ότι για να αξίζουμε αγαπη πρέπει να είμαστε τέλειες. Και η βλακεία είναι ότι όσο όμορφη και πετυχημένη αν είσαι, πάντα θα υπάρχει κάποια ακόμα πιο όμορφη και έξυπνη να σε αντικαταστήσει, επομένως ποτέ δεν θα επαρκείς. Μπορεί να είσαι μοντέλο και ο αντρας σου να σε παρατηρησει να σε απατήσει όπως θα συνέβαινε και σε μια γυναικα τέρμα μετρια εμφανισιακά. Θα ήταν λοιπόν κόλαση αν όλα αυτα ισχύαν, αλλά ευτυχώς το να είσαι η πιο όμορφη, αστεία και έξυπνη στο δωμάτιο, δεν σε καθιστά την πιο ελκυστική. Η έλξη και ο ερωτισμός είναι κάτι πολύ πιο πάνω από κάθε χειροπιαστό κριτήριο. Ο έρωτας δεν ερχεται όταν βάζεις τικ σε μια λιστα με προτερήματα, αλλά όταν κάποιος σου φέρεται με τέτοιο τρόπο που σε μαγνητίζει και οτι και αν είναι αυτο που κάνει θέλεις κι άλλο. Το να έχεις επιτυχία στους αντρες είναι πραγματικά κάτι άσχετο με κάθε επιφανειακό κριτήριο που μας πουλάνε κουτόχορτο ότι ισχύει και έιναι κάτι που μαθαίνεις οταν αφησεις τον εαυτό σου ελευθερο να αλληλεπιδράσει με τους άλλους ανθρωπους τοσο οσο να αποκτήσει συνείδηση του τι δημιουργει έλξη και τι όχι. Το νούμερο ένα κοπλιμέντο για μένα είναι αυτο... Δεν ξερω τι είναι αυτο που κάνεις και σε θέλω τοσο, ούτε μπορώ να καταλάβω το γιατι. Δειχνει ότι η έλξη είναι πάνω από την λογική. Όταν λοιπόν βλέπω το αγόρι μου να με κοιταέι και να λιώνει ενώ πρώτα χώρισε το έξυπνο μοντέλο γιατι δεν τον κάλυπτε, όχι μονο δεν νιώθω μειονεκτικά αλλά νιώθω απίστευτα καλά. Κορίτσια όσο πιο γρήγορα καταλαβετε αυτά που σας περιγράφω τόσο πιο γρήγορα θα ξενοιάσετε. Από μια μέτρια εμφανισιακά, όχι επιτυχημένη και πολύ basic κοπέλα, ή όπως το λένε στο χωριό μου από μια και καλα δευτεραντζα.

Ήμουν σε σχέση με ένα τοξικό άτομο, είχε πολλα αρνητικά, εγώ ήμουν τόσο κολλημένη μαζί του που δεν τα έβλεπα. Χωρισαμε, πέρασαν μήνες αλλά δεν τον ξεπέρασα ούτε λεπτό. Τα ξαναβρήκαμε μετά από πολυ συζήτηση και 2 μήνες μετά μπορώ να πω ολα κυλάνε νορμαλ, καμία σχέση με αυτό που ήταν, απορώ είναι η αλήθεια, γιατί φέρεται τελείως φυσιολογικά και σωστά χωρίς ζηλιες κτλ. Αλλά εγώ δεν νιώθω καλα, δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ καθόλου, μερικές κινήσεις του μου φαίνονται ύποπτες και το μυαλό μου, μου παίζει παιχνίδια. Νιώθω θα τα καταστρέψω ολα εγώ, αλλά έχω ακόμη ανοιχτές πληγές από τη προηγούμενη σχέση μαζί του. Τζάμπα προσπαθώ; Δεν θα αντεξω πάλι μακρια του, το ξέρω.

Σήμερα θα βγω πρώτο ραντεβού..μακαρι να παν ολα καλα..το έχω ανάγκη για μια φορα στην ζωη μου...

να ενδιδουμε σε κατι που μας σκοτωνει μακροχρονια; γιατι συνεχιζουμε να συναστρεφομαστε με τοξικα ατομα και δεν ξεκοβουμε καθε τετοια σχεση αμεσα ενω ξερουμε τις συνεπειες;

εγώ είμαι πάλι.. από Erasmus...όταν νιώθω μόνη και είμαι μακριά από τα αγαπημένα μ πρόσωπα έχω τάσεις φυγής δλδ θέλω να παω σπίτι μου.. τώρα όμως αυτό δεν αλλάζει πρέπει να κάτσω εδώ και να παλέψω με τους φόβους και τις ανησυχίες μου... παρόλα αυτά δεν ειμαι και πολυ ανοιχτη στο να κάνω παρεες ειμαι αρκετά εσωστρεφής... εχω γνωρίσει παιδιά εδώ αλλά δεν νιώθω και πολύ οικεία.. τι να κάνω βασικά για να μην σκέφτομαι τόσο πολύ? γιατί αυτό πιστεύω είναι που με εγκλωβίζει περισσότερο.. οι σκέψεις μ.. δοκιμαζω να βγω βόλτα να παω για τρέξιμο να διαβάσω αλλά τίποτα δε γίνεται αρκετές φορές..εκεί παραμένω στις σκέψεις..σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι με τους δικούς μ με τους φιλους μου.. εσείς τι κάνετε Όταν εγκλωβίζεστε στις σκέψεις σας?

Γερνώ ανήμπορος και τίποτα δεν κατέχω, όλα ξεθωριάζουν γλυκά και μ' εγκαταλείπουν, όλα αδυνατίζουν και χάνονται στο βάθος μιας μνήμης ισχνής που δεν αναλύει, ούτε συναρμόζει. Ζητώ τα θρύμματα κι έχω το ακέραιο· ποθώ τα χιλιάδες κομμάτια κι έχω το όλο· ανιχνεύω το πολλαπλό κι έχω το ένα

Ποολυ μόνη :/

Ζώ σε επαρχία οπότε πάνω κάτω καθημερινώς βλέπω τα ίδια άτομα.Αν όχι κάθε μέρα συχνά. Τον τελευταίο καιρό έιναι 55-60 ετών άνδρας ο οποίος δε ξέρω το έχει ο νταής της πόλης , ο μάγκας των δρόμων.Φωνάζει από το μηχανάκι που οδηγάει σε περαστικούς , παραβιάζει δρόμους κλπ..Παράδειγμα που περιμένω να περάσω απέναντι εχει διαστάυρωση , πάω να περάσω τον βλέπω έρχεται με μεγάλη ταχύτητα λέω δε θα σταματήσει , κάνω βήμα πίσω μου λέει με νεύρα άντε μωρή μαλακισμένη πέρνα.Του πετάω και ένα σύρε και γαμήσου πρωϊνιάτικο και γκάζωσε και έφυγε..Τι φάση ;

Με πήρες τηλέφωνο.Πάμε μου λες φύγαμε. Εξωτερικό.Για πόσο; Για όσο.Κανεις δε ξέρει.Μονο να φύγουμε μαζί ,να είμαστε μαζί κάπου που κανείς δε θα μας βρει. Να ζήσουμε έναν έρωτα μεγάλο χωρίς να μας νοιάζει τίποτα. Εγώ και συ. Μόνοι μας μαζι με τη καψούρα μας. Να πραγματοποιούμε τα θέλω μας και να καίμε ολα τα πρέπει. Και μετά ξύπνησα