ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ και να ξέρες πόσο δύσκολο ειναι να παλέυω τωρα μια βδομάδα σχεδόν με τον εαυτό μου για να μην σου μίλαω. Να μην μαθαίνω πως είσαι καλα. Δεν ξέρω πόσο πιο δύσκολο μπορεί να γίνει. Ίσως και να εξελιχθεί πολυ πιο ανώδυνα και να συνεχίσουμε τις ζωούλες μας και να πάμε παρακάτω. Μακάρι. Μόνο το καλό σου θέλω. Το δικό μου έρχεται σε δέυτερη μοίρα!

Φοιτώ ως υπότροφος σε ένα σχολείο μακριά από το σπίτι μου από την πρώτη γυμνασίου . Διαβάζω όλη μέρα. Έχω στερηθεί πολλά πράγματα που αγαπάω όπως το θέατρο, ο ελεύθερος χρόνος, ο ύπνος μου(κοιμάμαι μετά τις δύο για να παραδώσω εργασίες και ξυπνάω στις έξι και μισή για να προλάβω το σχολικό) κ.α.. Το μόνο πράγμα που δεν σταμάτησα με την φοίτηση στο γυμνάσιο είναι το βόλλεϋ. Παίζω βόλλεϋ από τεσσάρων ετών. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό. Παίζω σε αγωνιστικό επίπεδο και πλέον έχει γίνει για μένα κάτι παραπάνω από χόμπι.Ο πατέρας μου είναι γυμναστής με ειδικότητα στο στίβο το οποίο και λατρεύει. Χτες, μιας και ξεκίνησαν οι διακοπές του Πάσχα και είχα λίγο ελεύθερο χρόνο και αυτός είχε κενό στις προπονήσεις του, πήγα μαζί του στο γήπεδο για να με προπονήσει στο στίβο. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης μιλάγαμε για διάφορα θέματα. Στη συζήτηση ήρθε το θέμα πως βαριέμαι την διαδικασία πριν και μετά απ'την προπόνηση και πως είμαι το άτομο που αν δεν είχε κίνητρο να φτιάξει το σώμα του μπορεί και να μην αθλούταν καθόλου. Μετά από λίγη ώρα που λογομαχήσαμε αυτός νευρίασε πέταξε τα πράγματά μου στο πάτωμα και με έδιωξε λέγοντάς μου ότι δεν θα πάω αύριο στον αγώνα βόλλεϋ. Εγώ έφυγα τρέχοντας με δάκρυα στα μάτια. Όταν έφτασα σπίτι είπα τι συνέβη στην μητέρα μου η οποία με καθησύχασε και μου είπε να ετοιμαστώ γρήγορα για ύπνο και θα τα κανονίσει αυτή. Μετά από λίγη ώρα πριν προλάβω να κοιμηθώ έφτασε ο πατέρας μου ο οποίος της είπε ότι όσο μένει αυτός στο σπίτι εγώ δεν θα ξαναπάω βόλλεϋ! Αυτή προσποιούμενη την ανήξερη τον ρώτησε γιατί αλλά αυτός αρνούταν να της εξηγήσει και ήταν κάθετος στην απόφασή του.Σήμερα το πρωί είχαμε από καιρό κανονίσει να πάω να κάνω πελματογράφημα διότι έχω πρόβλημα στα πόδια μου και στο πάτημα ου εκ γενετής. Όμως ο πατέρας μου απαγόρευσε στην μητέρα μου να με ξυπνήσει και ακύρωσε το ραντεβού. Σε λίγη ώρα ξεκινάει ο αγώνας και εγώ θέλω τόσο πολύ να πάω. Η μητέρα μου προσπαθεί να τον πείσει να αλλάξει γνώμη αλλά αυτός είναι αγύριστο κεφάλι.Συνέχεια προσπαθώ και στερούμε πράγματα που αγαπάω και αυτός όχι μόνο δεν το εκτιμάει αλλά μου στερεί ό,τι μου έχει απομείνει!Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΣΕΙ!!

Τον έχω δει συνολικά 6 μέρες..ζει εξωτερικό και ήρθε τρεις φορές Ελλάδα και εδώ στην Ελλάδα δηλαδή σε αλλες πολεισ Ζούμε..την πρώτη φορά ήρθε με βρήκε στην πόλη μου να με γνωρίσει ηταν καλός ηρεμος μου άρεσε και μόνο με φίλησε..τη δεύτερη φορά ήρθε για ένα σοβαρό οικογενειακό του πρόβλημα όμως και πάλι έκανε χώρο για εμένα και μου είπε να πάω να τον δω πήγα για μια μέρα τελικ έμεινα δυο και ήταν πολύ καλός καο τρυφερός..την Τρίτη φορά ήρθε για να με δει..πήγα για τρεις μέρες μου έδειξε ότι με θέλει με κρατούσε αγκαλιά σφιχτά και από το χέρι..βέβαια με άφησε μόνη μου κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα αλλά έχει και μια πικογενεια ή φιλουσ..μου λέει ότι με θέλει..μου στέλνει ότι με σκέφτεται..και ότι δεν με βλέπει μόνο για να περναει καλά αλλά τπυ αρέσουν πολλά πράγματα σ εμένα γενικά..μου είπε ότι θα με καλέσει στη χώρα που ζει και ότι όταν μου πει να πάω θα είναι κάτι σημαντικό για εκείνον δεν είναι Απλά για να περάσει μαζί μου καλά..και έχω τώρα την απορία...μιλάμε κάθε μέρα με μηνύματα αλλά ουσιαστικά με έχει δει 6 μέρες από κοντά είναι λογικό να μην υπάρχει βιασύνη; Θα έπρεπε να μου έχει ήδη πει να πάω;Εννοώ εγβ τον θέλω για σχέση αλλά μήπως είμαι παράλογη εγώ;

Όλοι οι γιατροί μου λένε έχω άγχος.1. Πήγα σε έναν νευρολόγο-ψυχίατρο επειδή είχε μουδιάσει η γλώσσα μου. Με ρωτάει αν έχω άγχος και του λέω Ε, κάτι λίγο μπορεί να έχω όπως όλος ο κόσμος και μου λέει όχι και λίγο, έχεις πάρα πολύ αλλά δεν θα σου δώσω χάπια (Αυτό έλειπε, και να μου έδινε δεν θα τα έπαιρνα). 2. Πήγα να κάνω κάποια εξέταση και καθώς ο γιατρός με εξέταζε μου λέει καλά εσύ πρέπει να έχεις χ*** πάνω σου (Δεν το είπε έτσι αλλά αυτό εννοούσε) και γελούσε, του ρωτάω πως το βλέπει αυτό, και μου έδειχνε τους παλμούς στην οθόνη. 3. Το παραπάνω μούδιασμα της γλώσσας το ανέφερα και σε έναν άλλο γιατρό, η γλώσσα έκανε μία ώρα να ξεμουδιάσει και γελούσε και μου λέει ούτε αναισθητικό να μου είχαν ρίξει.Και όταν πηγαίνω να δώσω αίμα πάντα καθυστερώ γιατί δεν πέφτουν οι σφιγμοί. Οι γιατροί που γελούσαν δεν με κοροιδευαν ίσα ίσα, ούτε με ενόχλησε αλλά ίσως το έβρισκαν λιγάκι αστείο, εγώ από την αισθάνομαι ότι δεν έχω άγχος, έστω πολύ αλλά λίγο όπως όλος ο κόσμος.Πώς το διαχειρίζομαι αφού δεν αντιλαμβάνομαι το πόσο πολύ άγχος έχω;

Νιώθω τόσο πιεσμένη που θέλω να παρατήσω τα πάντα. Το άγχος με έχει τσακίσει και αδυνατώ να κάνω το παραμικρό. Ειδικά το Σαββατοκύριακο αγχώνομαι περισσότερο σε σημείο που να θέλω να εξαφανιστω, για να αποφύγω τις υποχρεώσεις και τους ανθρώπους.

Είχα τον κολλητό να δουλεύει σε γνωστό και μεγάλο καφέ-μπαρ της επαρχίας.Πολύ καλά λεφτάκια,με το αμάξι του,τη σχέση του,το σπίτι του.Τον τελευταίο καιρό του είχε καρφωθεί να ρίξει μαύρη πέτρα και να πάει Αθήνα για δουλειά.Είχε κάτι γνωστούς στο χώρο του καφέ και θα δούλευε κατευθείαν.Έλεγε ότι αισθάνεται σαν να ξέμεινε στην επαρχία,ότι βαρέθηκα τα ίδια πρόσωπα,τις ίδιες καταστάσεις,ήθελε περισσότερα λεφτά.Στο μεταξύ ο τύπος στην Αθήνα σπούδασε τόσα χρόνια και ήξερε το μαύρο χάλι που επικρατεί εκεί κάτω.Εγώ του έλεγα όχι,αλλά δεν θα τον κρατούσα κιόλας.Χωρίζει την κοπέλα του,νοικιάζει το σπίτι,φορτώνει το αυτοκίνητο και φεύγει.Είχα συχνή επικοινωνία μαζί του και στην αρχή την πάλευε μια χαρά και χαιρόμουν γι'αυτό.Τελικά μετά από έξι μήνες σκάει ένα τηλέφωνο και να μην τα πολυλογώ με δάκρυα στα μάτια μου εξιστόρισε την τραγική εξέλιξη που πήρε ο ζωή του.Τα χρήματα ίσα ίσα του φτάνανε να νοικιάσει ανθρώπινο σπίτι στην Αθήνα,του έλειπε η πρώην κοπέλα του και η τωρινή του σχέση τον έπνιγε,τράκαρε το αυτοκίνητο και άλλα χίλια δυο καταθλιπτικά.Σε μία βδομάδα πίναμε καπουτσινάκι στο καφέ που ξανάπιασε δουλειά στην επαρχία και του έλεγα:τι την ήθελες την Αθήνα καημένε;

Αυτοί που λενε ότι το να ζεις μόνος σου είναι ο,τι καλύτεροΑυτοί που πιστεύουν ότι το εξωτερικό είναι καλύτερο σε όποια πόλη και αν βρίσκεσαι και όλες οι συνθήκες είναι άψογες (ναι δεν έχουν προβλήματα οι υπόλοιποι λαοί,εμείς μόνο είμαστε τα μαύρα πρόβατα!)Αυτοί που δίνουν συμβουλές χωρίς να τους ζητηθεί λέγοντας σου κάνε πράγματα ακόμα και αν είσαι μόνος/η και θα βρείς φίλους εκεί που είσαιΑυτοί που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα πως είναι όχι απλά να νιώθεις αλλά να είσαι μόνος σε μια ξένη πόλη και χώραΌλοι αυτοί που το νομίζουν..Ε λοιπόν δεν είναι έτσι.Δεν είναι εύκολο να μετακομίζεις σε μια ξένη χώρα και να αφήνεις πίσω σου τα πάντα.Ούτε για την καλύτερη δουλειά, ούτε για τα καλύτερα λεφτά. Τι νόημα έχει να ζεις σε μια όμορφη πόλη του εξωτερικού αλλά να μη μπορείς να χαρείς τις ομορφιές της όταν είσαι μόνος; Και πόσο κουραστικό καταντάει από ένα σημείο και μετά να κάνεις συνεχώς πράγματα μόνος και να προσπαθείς όχι να γνωρίσεις κόσμο, γιατί αυτό είναι το εύκολο, αλλά να χτίσεις μια φιλία με αυτό τον κόσμο ή έστω μια παρέα για να περνάς όμορφα τον ελεύθερο σου χρόνο.Πίστευα ότι φεύγοντας από την Αθήνα θα έκανα μια καινούρια αρχή σε μια νέα πόλη με φρέσκο κόσμο και καινούριες ευκαιρίες για σχέσεις αλλά τελικά μόνο έτσι δεν είναι..

άσχημο πράγμα η προδοσία

Πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν έφηβη, θυμάμαι ότι ήταν της μόδας το ρέψιμο! Το ρέψιμο! Κυρίως το έκαναν αγόρια, αλλά και κάποια κορίτσια. Μπορεί να είναι ακόμη της μόδας, δε γνωρίζω. Πόσο αηδιαστικό κι αγενές! Τι στο καλό; Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Ότι σπάω τους κοινωνικούς κανόνες (που λένε, εν προκειμένω, ότι δε ρευμόστε δημοσίως) και καλά;

Καλλιο του σοφου εχθρός παρά του βλάκα φίλος.Πιστευω ότι ειναι καλυτερα το να εισαι μονος εσύ και ο εαυτός σου παρα με φίλους που σε τραβάνε προς τα κάτω. Και ότα λέω προς τα κάτω εννοω ότι μαζί τους καταστρεφεσαι. Το να βρεις καλους φίλους ειναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας οπότε είναι προτιμότερο να είσαι καλος φίλος του εαυτου σου.