Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι μυστικό

Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι μυστικό Facebook Twitter
32

__________________
1.

 

Γεια σου Αμπα
Καιρό ήθελα να σου στείλω και τελικά το κάνω με ένα τελείως διαφορετικό προβληματισμό . Είμαι 25 και έχω εδώ και 2 χρόνια septum σκουλαρίκι , όμως ήρθε η στιγμή να βγω στην αναζήτηση εργασίας. Αναρωτιόμουν λοιπόν αν έπρεπε να βγάλω η όχι το piercing μου σε πιθανή συνέντευξη (πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα με αυτό !!!! ) ώστε να μην με απορρίψου για κάποιο λόγο που βασίζεται στην εμφάνιση- Είμαι εμφανίσιμη και το στυλ στα ρούχα μου είναι ''κλασσικό'' . Όμως ταυτοχρόνως προβληματιζόμουν ότι αυτή η κίνηση προσβάλει εμένα και αν κάποιος είναι τόσο κομπλεξικός ας μη με προσλάβει εν τέλη . Λίγο πριν αρχίσω να ψάχνω όμως για δουλειά μια πρόταση από μια γνωστή μου ήρθε , για μερική απασχόληση γραμματική υποστήριξη σε φροντιστήριο .Το θεώρησα καλή αρχή για λίγους μήνες μέχρι να πάρω στο χέρι μου το πτυχίο . Σκέφτηκα ωραία ας αναβάλω την απόφαση για τη παρουσία μου στη συνέντευξη αφού θα αργήσει για λίγο καιρό και η κοπέλα με επέλεξε μόνη της γνωρίζοντας το στυλ μου από πριν. Παρόλα αυτά όμως μιάμιση εβδομάδα αφού ξεκίνησα μου είπε αν γίνεται να μη φαραώ το σκουλαρίκι στη δουλειά γιατί μπορεί οι γονείς να έχουν πρόβλημα ( είπα οκ ). Τι έπρεπε να πω όμως Α μπα μου ? Τι να κάνω στις μελλοντικές συνεντεύξεις , να το φορέσω η όχι? Υπάρχει σωστό και λάθος ? Δεν είναι έλλειψη σεβασμού προς εμένα όλα αυτά ?
Υ.Γ. Προφανώς και δεν θέλω να αφαιρέσω το piercing μου αλλά ούτε και λεφτά στην άκρη έχω για ενδεχόμενη απόρριψη
- where is our freedom


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έλλειψη σεβασμού είναι να μην ντύνεσαι ανάλογα με την περίσταση. Δεν λέω πως η συγκεκριμένη περίσταση απαιτεί απαραίτητα να βγάλεις το σκουλαρίκι. Για μένα είναι απολύτως εντός των ορίων, αλλά δεν είμαι εγώ η διευθύντρια. Θα είσαι υπάλληλος σε ιδιωτικό χώρο, και μπορεί να υπάρχει αυστηρό ή μη αυστηρό dress code. Αν δεν σου κάνει ο περιορισμός, μην πάρεις τη δουλειά. Δεν είναι προστατευμένο από το Σύνταγμα να δουλεύουν όλοι ντυμένοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις όπως τους αρέσει, δεν είναι αυτό η «ελευθερία». Υπάρχουν όρια και σε αυτά, αν θίγονται θρησκευτικά ή άλλα κοινωνικά συμβόλαια, αλλά το σκουλαρίκι μύτης δεν περιλαμβάνονται σε αυτά.


Τι θα μπορούσες να κάνεις – να το διεκδικήσεις με ευγένεια. Πες ότι κατά τα άλλα θα είσαι απολύτως ευπρεπής για την θέση αυτή, και ότι ζητάς να κάνετε κάποια δοκιμαστικά απογεύματα, με μικρό σκουλαρίκι. Αν παραπονεθεί κάποιος, θα το βγάλεις. Η ζωή χρειάζεται διαπραγματεύσεις, διεκδίκηση και συμβιβασμούς. Να μια ευκαιρία χαμηλού ρίσκου για να εξασκηθείς.

 

__________________
2.

 

Α μπα, καλημέρα.
Σε αρκετές ερωτήσεις που σου στέλνουν οι αναγνώστες και επικαλούνται προβλήματα φίλων τους μιλώντας στο γ΄ενικό, έχεις αντιληφθεί ότι συχνά κρύβεται η δική τους προσωπική ιστορία που δεν μπορούν καν να την γράψουν στο α΄ενικό, πόσο μάλλον να τη λύσουν;
- απορία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για να πω την αλήθεια, δεν το είχα σκεφτεί. Σίγουρα έχεις δίκιο για κάποιες περιπτώσεις. Η εντύπωση που έχω εγώ, και δεν μπορώ φυσικά να αποδείξω, είναι ότι έχουν το ίδιο (ή ακριβώς το αντίθετο) πρόβλημα με τους φίλους τους αλλά δεν το ξέρουν συνειδητά, μόνο σε βαθύτερο και κρυμμένο επίπεδο, και γι'αυτό τους προβληματίζει τόσο.

__________________
3.

Α,μπα μου, κάθε φορά που πηγαίνω θέατρο ή βλέπω ταινία, δεν μπορώ εύκολα να συγκεντρωθώ και σκέφτομαι συνέχεια τις ερμηνείες, τις πρόβες, τους σκηνοθέτες, τις κάμερες, τα σκηνικά, όλο το making of. Δεν ξέρω πώς να το αποβάλω και ενώ απολαμβάνω το θέαμα, μου έχουν λείψει οι εποχές που μπορούσα να αφεθώ και να παρασυρθώ από το στόρι. Υπάρχει σωτηρία γιατρέ μου;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όσο περισσότερο ασχοληθεί κανείς με μια μορφή τέχνης, τόσο πιο δύσκολο είναι να παρασυρθεί από αυτή. Αυτή είναι η κατάρα της εμπειρίας. Από την άλλη, όταν παρασέρνεται έχοντας την τριβή, απολαμβάνει στο πολλαπλάσιο. Οπότε, μην στενοχωριέσαι. Θα συμβεί ξανά, και η πληρότητα που θα νιώσεις θα είναι ακόμη πιο έντονη.


__________________
4.

Αγαπητή μου Α, μπα

Χρειάζομαι την άμεση βοήθεια σου, καθώς σε θέματα φλερτ και σχέσεων είμαι αρκετά άπειρη. Πρόσφατα σε ένα διαμέρισμα μου που νοικιάζεται, χρειάστηκε να γίνουν κάποιες εργασίες και ήρθε ένας μηχανικός. Μόλις τον είδα, ένιωσα μια ζεστασιά μέσα μου, όπως όταν είναι χειμώνας κι εσύ είσαι μέσα στο σπίτι, μπροστά στο τζάκι με μια κούπα ζεστής σοκολάτας στο χέρι και από πάνω λιωμένα marshmallow.

Από το βλέμμα του, πιστεύω πως κι εγώ δεν του είμαι απαρατήρητη. Μου χαμογελάει, μου είπε ότι είναι μόνος, συζητάμε για διάφορα θέματα και έχουμε αρκετά κοινά. Ο χρόνος μας τελειώνει και δεν θα αντέξω να τον χάσω! Όταν τον βλέπω, απλά θέλω να παγώσει ο χρόνος! Τι να κάνω; Πώς να τον προσεγγίσω διακριτικά ώστε να καταλάβει πως θέλω κάτι παραπάνω; Είμαι 24 και είναι 32.

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΣΩ :(

Σ' ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!
- Μια ντροπαλή και άπειρη 24χρονη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ ελπίζω να μην άργησα, αν και νιώθω ότι πήγε καλά το πράγμα. Πες του να σου κάνει add στο φέις. Αν κάνει, ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ.


__________________
5.

Αγαπητή Αμπίτσα,

Αρχικά να σας ζήσει το μωράκι σας και να είστε όλοι ευτυχισμένοι και υγιείς.

Στο θέμα μας, ψάχνω να διαβάσω βιβλία που να καταγραφούν τη σχέση πατέρα - κόρης. Είμαι λίγο πριν τα 30 και προσπαθώ να ανασύρω από το ασυνείδητο μου αναμνήσεις με τον πατέρα μου και να αναδιαμορφώσω τη σχέση μου μαζί του, να τον πλησιάσω και να τον γνωρίσω καλύτερα.

Θα είχες κάποιο/α μυθιστόρημα/τα να προτείνεις; Ο,τι έχω διαβάσει από αυτά που έχεις προτείνει μου έχει αρέσει πολύ.

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και σου στέλνω αγάπη.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(Ευχαριστούμε!)


Αυτό που θέλεις να κάνεις γίνεται με θεραπεία. Δεν ξέρω πόσο πιθανό είναι να διαβάσεις το μυθιστόρημα που μιλάει για την δική σου σχέση με τον πατέρα σου. Δεν είναι μάλλον απίθανο; Δεν είναι πιο λογικό να θέλεις να διαβάσεις βιβλία ψυχολογίας αντί για λογοτεχνία; Εγώ είμαι αυτή που λέει ότι η λογοτεχνία έχει όλες τις απαντήσεις, αλλά για θέματα που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν. Δεν λειτουργεί εύκολα ως ευρετήριο.


Με έμπνευση την ερώτηση σου μολαταύτα, θυμήθηκα τρία πολύ κλασικά που θα μπορούσα να ταιριάζουν στην περιγραφή: το «Περηφάνια και Προκατάληψη» της Τζέιν Ώστεν, το «Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια» της Χάρπερ Λι, και το «Πλατεία Ουάσινγκτον» του Χένρι Τζέιμς.


__________________
6.

Αγαπητη Α,μπα
Θέλω να ρωτήσω κάτι αρκετά περίεργο. Τί κάνουμε στην περίπτωση που ένας άνδρας(αγνώστος προς εσενα) βγάζει φωτογραφία με το κινητό του μια ή περισσότερες κοπέλες (επίσης άγνωστες προς έσενα αλλά και προς τον ίδιο); Και εξηγούμε, μου έτυχε το ίδιο περιστατικό σε μικρό χρονικό διάστημα και αναρωτιέμαι τι θα ήταν πιο σωστο να πράξω αν μου ξανατυχει. Και στα δυο περιστατηκα, το ενα ηταν σε μία πισίνα και το αλλο σε ένα σταθμό λεωφορίων, ένας άντρας που καθότανε δίπλα μου, εβγάλε με το κινητό του φωτογραφιες καποιες κοπέλες που βρίσκοταν πιο εκει. Στην αρχη σοκαρήστικα και σκέφτηκα οτι δεν θα ήθελα να ειμαι εγω στην θέση τους,και κάποιος άγνωστος να ειχε την φωτογραφία μου στο κινητο του..Νομίζω είμαι παραβίαση της ιδιοτηκότητας αλλα γενικά δεν ειμαι ενημερωμένη για το τι λέει ο νομος για αυτο..Στο τέλος δυστηχώς απλά εκνευρήστικα και δεν έκανα τίποτα..Δεν ειπα τιποτα ούτε στον άνδρα,ούτε τις κοπέλες της φωτογραφίας. Στον άνδρας γιατί τον φοβήθηκα κάπως...και στις κόπελες γιατί πιθανων θα τις έκανα να νιώσουν άβολα με όλο αυτο..Πφφ, δεν ξέρω,τωρα που το σκέφτομαι ίσως θα έπρεπε να τις ενημ
ερώσω..Εσυ τι θα έκανες;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλώς φοβήθηκες, πιστεύω. Αν είχες ειδοποιήσει τις κοπέλες θα μπορούσατε να του τρίξετε τα δόντια όλες μαζί. Αν παραμερίσουμε την πιθανότητα να υπήρχε κάτι αθώο στην πράξη αυτή – που δε νομίζω – η απάντηση πρέπει να δοθεί από δικηγόρο, για να ξέρουμε ποια είναι τα δικαιώματα μας και πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά κάποιον που κάνει κάτι τέτοιο.


_________________
7.

Καλησπέρα α μπα μου.τι πιστεύεις για τημ συνεχή νοσταλγια που μπορει να εχει καποιος ? Λογικα ολοι οι ανθρωποι τεινουν να αναπολουν καταστασεις ευτυχισμενες περιοδους της ζωης τους...
Τι γίνεται ομως με την μονιμη νοσταλγια μιας συγκεκριμένης εποχης ? Κατι προσπαθει να μου πει ο εαυτος μου ε?
Και.μια αλλη ερώτηση. Ξερω οτι θα μου πεις ότι το διαβασμα ειναι καθαρα προσωπικη υποθεση αλλα σε θερμοπαρακαλω τι θα προτεινες σε καποιον που θα ήθελε να εξοικοιωθει με τον ψυχικο του κόσμο και τα συναισθηματα... ?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κάτι προσπαθεί να σου πει ο εαυτός σου, ναι, και δε νομίζω ότι το κρύβει ιδιαίτερα. Εσύ τι πιστεύεις ότι θέλει να σου πει; Κάποια ιδέα θα έχεις. Για την δεύτερη ερώτηση, η απάντηση είναι: τα πάντα. Δεν ξέρω ποιος είναι ο ψυχικός σου κόσμος για να σου προτείνω το κατάλληλο βιβλίο. Θα τον ανακαλύψεις ΚΑΙ διαβάζοντας. Επίσης, ο ψυχικός σου κόσμος δεν είναι κάτι σταθερό, ούτε η ικανότητα σου να είσαι δεκτική σε νέες ιδέες. Ένα βιβλίο που φέτος δεν σου λέει τίποτα, του χρόνου μπορεί να σε ταρακουνήσει σε βάθος, επειδή εν τω μεταξύ θα έχεις καινούριες εμπειρίες. Για αξιόλογα βιβλία που μπορεί να σου μιλήσουν ξεκίνα από όσα έχουν πάρει βραβεία Μπούκερ. Όταν διαβάσεις κάποιο που σου μίλησε, ψάξε συνεντεύξεις του συγγραφέα μέχρι να μάθεις ποιοι είναι οι συγγραφείς που τον επηρέασαν. Και πάει λέγοντας.


32

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι δεν έγινε τίποτα, ο τύπος τελείωσε τη δουλειά, πληρώθηκε κ εξαφανίστηκε;Αν ήθελε κοπέλα μου δεν θα χρειαζόταν να στιβεις το κεφάλι σου πως να του πεις να βγείτε. Θα στο είχε ήδη προτείνει αυτός από μόνος του! Αν δεν το έκανε τότε ή δεν του άρεσες πολύ, ή δεν ψάχνει γκόμενα (ναι, επειδή ήδη έχει μία. Μία??)
#6 Δεν καταλαβα ακριβως πώς εννοει η κοπελα στην ερωτηση τη φωτογραφιση απο τον αγνωστο τυπο προς τις κοπελες,γιατι ο τροπος που το εκφραζει μου θυμισε κατι που ειδα εγω κ με εφερε πραγματικα σε δυσκολη θεση και μαλιστα ψιλοαηδιασα.Σε μαγαζι με δωρα,τυπος πολυ μουλωχτα και διακριτικα κρατωντας χαμηλα το κινητο του,το γυρνα προς το μερος κοριτσιων που φορουσαν σορτς.Τον καταλαβα και ειμαι 100% σιγουρη πως φωτογραφιζε τα ποδια τους ή και πιο πανω,εχοντας μαζι και τη γυναικα του που χαζευε τα μπιχλιμπιδια.Αηδια..
#5: Δεν προκύπτει από την ερώτησή σου πως ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο. Μου άρεσαν πολύ οι προτάσεις της Λένας (ξέρω πως δεν ρωτάς εμάς, αλλά είπα να δώσω κι εγώ μια ιδέα). Θα θελα, λοιπόν, να προτείνω δύο βιβλία που σκιαγραφούν αριστοτεχνικά τη σχέση πατέρα-κόρης υπό ένα ζοφερότατο, ωστόσο, πρίσμα. Ισως βέβαια να τα έχεις διαβάσει ήδη: "Ο Τύραννος" του Κρόνιν και το "Εγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι (στο κομμάτι της Σόνιας, που εξωθείται στην εκπόρνευση για να συντηρεί τον μέθυσο πατέρα της). Τα παραθέτω εδώ γιατί όταν τα πρωτοδιάβασα (πριν πολλά-πολλά χρόνια), εκτίμησα τα μέγιστα τον γλυκό μου πατέρα, παρά τις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες του (κανείς δεν είναι τέλειος, άλλωστε), σε αντίθεση με τους πατέρες-τέρατα των συγκεκριμένων μυθιστορημάτων :)
@1Είναι προς τιμήν σου που αναρωτιέσαι και απευθύνεσαι κι εδώ, δείχνει ότι θέλεις να μάθεις το *γιατί* και αυτό θα σε πάει μπροστά :)Επιλέγεις. Καθημερινά, ακόμα και για ασήμαντα πράγματα δίνεις ένα κομμάτι της ελευθερίας σου για να πάρεις κάτι που σου χρειάζεται. Εσύ θα κρίνεις πόση από την ελευθερία σου θα θυσιάζεις. Ούτε κι εγώ θα κοιτούσα το σκουλαρίκι, το τατουάζ, το οτιδήποτε, προκειμένου να προσλάβω κάποιον. Θα προτιμούσα όμως να προσλάβω κάποιον που θα μου έλεγε ότι κανονικά φοράει σκουλαρίκι, αλλά το έβγαλε γιατί δεν ήξερε τους περιορισμούς του χώρου, γιατί αυτό θα μου έδειχνε ότι έχει την ωριμότητα ν'αναγνωρίζει ότι ένας χώρος που δεν διοικεί εκείνος, ναι, μπορεί να έχει περιορισμούς που δεν τον βολεύουν.
Πόντια, μου αρέσει πολύ ο τρόπος που το προσεγγίζεις και μακάρι εργοδότες και υποψήφιοι εργαζόμενοι να το έβλεπαν έτσι.Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε λίγο κολλημένοι στον καθωσπρεπισμό αλλά σταδιακά αλλάζει αυτό. Επειδή δουλεύω εδώ και 10 χρόνια σε ultra συντηρητικά περιβάλλοντα ένα από τα θέματα που έχω καταπιεστεί αρκετά είναι η εξωτερική μου εμφάνιση. Προσπαθούσα πάντα να βάζω δικές μου πινελιές αλλά πολλές φορές ένιωθα λίγο Τζέκυλ και Χάιντ. Το πρωί με ταγέρ και το βράδυ punk. Αν συνυπολογίσεις ότι (α)μικροδείχνω (β)είμαι γυναίκα,αυτό ανεβάζει το βαθμό δυσκολίας στο να με πάρουν σοβαρά, οπότε αν εμφανιζόμουν με πράσινο μαλλί θα είχα μεγάλο πρόβλημα.
Αγαπητό #7, θα πρότεινα τη Συναισθηματική Νοημοσύνη του Daniel Goleman.Πάντως, μην περιμένεις ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο θα λύσεις όλα τα ψυχολογικά σου. Έχοντας όμως βασικές γνώσεις σχετικά με το πως λειτουργούν οι συναισθηματικές διεργασίες μέσα μας (όπως εξηγεί ωραία ο Goleman) ο δρόμος σου θα ειναι πιο εύκολος. Και ειναι και πολυ ενδιαφέρον θέμα γενικά!
#4 Go for it! Τώρα που τελειώνουν οι εργασίες ζήτα του να βρεθείτε για να συνεχίσετε να τα λέτε. Ετσι θα καταλάβει οτι ενδιαφέρεσαι κι αν αισθάνεται το ίδιο τοτε θα βρεθείτε. Το φβ δεν το θεωρώ πολλή σωστή επιλογή γιατί μπορεί απλά να θεωρήσει οτι θέλετε να μείνετε σε επαφή ή να αρχίσετε να μιλάτε και να μην βρεθείτε ποτέ.
@5Πριν διαβάσω την απάντηση σκέφτηκα να σου πω:Δεν ξέρω τι βιβλίο υπάρχει αλλά θα σου στείλω το δικό μου, όταν το γράψω, όμως μπορεί να είναι αργά γι'αυτό ως τότε, αν θες στ'αλήθεια να γνωρίσεις καλύτερα οποιονδήποτε άνθρωπο της ζωής σου και να απολαύσεις τη σχέση σου μαζί του, μόνο ο ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει να το κάνεις σχετικά σύντομα και σχετικά ξεκούραστα. Σχετικά με τη φιλοσοφία δηλαδή, που θέλει χρόνο, κόπο, προσφέρει σαφώς πολλά ακόμα, τα οποία θα είναι πάντα εκεί περιμένοντας να τα ανακαλύψεις, αν το θελήσεις.Αν τελικά το γράψω το βιβλίο, θα είναι επειδή μπορώ πια να πω με διάφορους τρόπους αυτό που νιώθω, και αυτό οφείλεται στην ψυχοθεραπεία. Γι'αυτό νομίζω πως ένα λογοτέχνημα γεννιέται από την ανάγκη του συγγραφέα και αγγίζει τον αναγνώστη μόνο όταν αυτός το κατανοεί σε βάθος. Αυτό προϋποθέτει να του είναι γνώριμο αυτό που διαβάζει, να μιλάει ήδη, σ'ένα βαθμό, τη γλώσσα του συγγραφέα. Αν θέλει κανείς να μάθει για κάτι που του είναι άγνωστο, αν θελήσει ν'ανακαλύψει κάτι νέο, η λογοτεχνία απλώς θα τον φέρει σε μια πρώτη επαφή, μέσα από την προσωπική οπτική του συγγραφέα. Εγγυημένη γνώση θ'αποκτήσει ή με εξειδικευμένο διάβασμα ή με συζητήσεις με ειδικούς στον τομέα που τον ενδιαφέρει.Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου, αξίζει.Διάβασα και την απάντηση και σ'αγαπάω κοίτα, μπροστά σου λιώνω σαν χιόνι.
#6δεν νομίζω οτι μπορείς να σταματήσεις κάποιον να φωτογραφίζει ό'τι θέλει σε δημόσιο χώρο, αν δεν αντιδράσεις δυναμικά.το αν θα τα χρησιμοποιήσει κάπου, να τα δημοσιεύσει πχ, και πάλι εκ των υστέρων μόνο μπορείς να το κάνεις.
μπορεις αν θες, να κανεις μια μπασκετικη κινηση να του κρυψεις την θεα, χωρις να τον ακουμπησεις πουθενα, φυσικα :)))τι θα σου πει? οτι εισαι στην πορεια της φωτογραφιας του?
#4"Μου χαμογελάει, μου είπε ότι είναι μόνος, συζητάμε για διάφορα θέματα και έχουμε αρκετά κοινά. Ο χρόνος μας τελειώνει και δεν θα αντέξω να τον χάσω! Όταν τον βλέπω, απλά θέλω να παγώσει ο χρόνος! Τι να κάνω; "γιατί καλέ τελειώνει ο χρόνος?η άμαξά σου θα γίνει κολοκύθα?άσε με τρόπο το δεξί σου γοβάκι στον χώρο.αν σε αγαπά θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα να έρθει να στον φορέσει...
#1"Αναρωτιόμουν λοιπόν αν έπρεπε να βγάλω η όχι το piercing μου σε πιθανή συνέντευξη (πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα με αυτό !!!! ) ώστε να μην με απορρίψου για κάποιο λόγο που βασίζεται στην εμφάνιση- Είμαι εμφανίσιμη και το στυλ στα ρούχα μου είναι ''κλασσικό'' . Όμως ταυτοχρόνως προβληματιζόμουν ότι αυτή η κίνηση προσβάλει εμένα και αν κάποιος είναι τόσο κομπλεξικός ας μη με προσλάβει εν τέλη .."στα "τέλη" του μήνα, εν τέλει...απο την μιά μας λες ότι φοβάσαι μην απορριφθείς για λόγους εμφάνισης, αλλά είσαι εμφανίσιμη, άρα παραδέχεσαι σαν κριτήριο την καλή εμφάνιση, κι απο την άλλη αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να βγάλεις το μοσχαροσκουλαρίκι για λόγους εμφάνισης...γιατί το να θέλουν να είσαι εμφανίσιμη δεν σε προσβάλει, ενώ σε προσβάλει το να θεωρούν το πιρσινγκ προβλημα εμφανισης????τα έχεις μπερδεμένα μέσα σου, ενώ είναι απλά.εφόσον δέχεσαι επιλογές με κριτήριο την εμφάνιση, κι αυτή είναι μία απο αυτές.ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης μπορεί να θεωρεί οτι χαλάει το ιματζ της σχολής του αυτή η εμφάνιση. άλλοι θα σου ζητούσαν να φορέσεις στολή. εδώ έχουν λόγο στο τι φοράς και το δέχεσαι, γιατί να μην έχουν λόγο για το αν θέλουν τέτοιου είδους σκουλαρίκι?είναι θέμα γούστου και όχι ηθικών αρχών το να θεωρούν άσχημο το σκουλαρίκι κι εσύ όμορφο, δεν θιγει τις αρχες σου, το γουστο σου θίγει.αν έχεις ανάγκη την δουλειά, θα πρεπει να διαλεξεις μεταξύ του αν προτιμάς να στηρίξεις το στυλ σου, η την τσέπη σου.αν δεν μπορεί να βρει αλλη υπαλληλο, θα πρέπει να διαλεξει αν θα υποστει μια που δεν του αρεσει το στυλ της η να βρει αλλη..μαντεψε ποιος θα δυσκολευτει περισσοτερο να βρει αυτο που θελει..
#3συνήθως αυτό συμβαίνει όταν ασχολείσαι επαγγελματικά η σπουδάζεις κάποιο ανάλογο αντικείμενο.νομίζω οτι ξεπερνιέται όταν δεις το έργο περισσσότερες φορές.όταν "λύσεις" μέσα σου τα τεχνικά θέματα, θα αφεθείς να απολαύσεις και το θέαμα.
#1 Μόνο αν έχεις την δική σου επιχείρηση μπορεις να δουλέψεις όπως ακριβώς θες. Σε μια ιδιωτική ή δημόσια επιχείρηση υπάρχει πολλές φορές ένα dress code που αν θες να είσαι σε αυτόν τον χώρο πρέπει να σεβαστείς. Πχ στις τράπεζες οι άντρες υπάλληλοι φοράνε κουστούμι και γραβάτα, κι αυτό μπορεί να καταπατά την προσωπική τους ελευθερία και στυλ όμως πρέπει να το σεβαστούν. Αλλο παράδειγμα, οι αεροσυνοδοί σε κάποιες αεροπορικές εταρείες δεν μπορούν να έχουν τατουάζ σε εμφανές μέρος. Καταπάτηση προσωπικής ελευθερίας; Οχι γιατί δουλεύουν σε έναν χώρο που έχει κάποιους κανόνες. Επομένως δεν είναι έλλειψη σεβασμού προς εσένα γιατί εφαρμόζεται σε όλους του υπαλλήλους, δεν είναι προσωπικό. Αν στο φροντηστήριο κάποιοι γονείς το θεωρούν ακραιο (προσωπικά δεν το θεωρώ) τότε το φροντηστήριο θα σεβαστεί τον πελάτη που το θεωρεί ακραίο. Εξάλλου το τι ενοχλεί είναι υποκειμενικό. Αν πχ εγώ θέλω να πάω στη δουλειά με τις πυτζάμες και μου κανουν παρατήρηση θα έπρεπε να προσβληθώ γιατί αυτό ειναι το προσωπικό μου στυλ; Φυσικά και όχι.Επομένως αν θεωρείς οτι δεν μπορεις να δουλέψεις σε μια επιχείρηση που δεν σου επιτρέπει το piercing μην το κάνεις. Αν θες να το βγάλεις για να έχεις περισσότερες πιθανότητες στις συνεντεύεξεις κάντο όμως να υπάρχει η πιθανότητα να σου ζητήσουν να το βγάλεις, ιδιαίτερα αν έχεις επαφή με πελάτες.
#1 Έχω διάφορα τατουάζ μικρά και μεγάλα σε εμφανή σημεία του σώματος καθώς και piercings στα αυτιά και δεν είμαι πιτσιρίκα! Έχω σταθεί τυχερή αναφορικά με την εργασία καθώς δεν έχει προκύψει μέχρι τώρα να ειπωθεί το οτιδήποτε από κάποιον ανώτερο σε θέση.Σχετικά τρόσφατα ξεκίνησα να εργάζομαι σε ιδιωτικό σχολείο (διοικητική θέση) κι αυτό που μου είπε ο προϊστάμενος μου την πρώτη μέρα ήταν ότι αν έμπαινα σε τάξη να διδάξω ενδεχομένως και να μου ζητούνταν με κάποιο τρόπο να τα καλύψω.Θέλω να πω ότι τα πάντα εξαρτώνται από τον τύπο εργασίας, το χώρο κι εννοείται και το αφεντικό. Ακούς πολλά και διάφορα...Κατά τη γνώμη μου το septum δεν είναι και κάτι το φοβερό και τρομερό και πραγματικά μπορεί να γίνει αυτό που σου απάντησε η Λένα: test drive και βλέπεις αν θα υπάρξουν αντιδράσεις.θα σου έλεγα να μην βγάζεις το σκουλαρίκι στα interviews γιατί απλούστατα αυτή είσαι, παρόλ' αυτά κρίνεις κάθε φορά από καταστάσεις.
#5.Διαβάζοντας λογοτεχνία βρίσκουμε πολλά κομμάτια του εαυτού μας.Μπορεί κάποιος να έχει βρει τα λόγια,να μιλήσει για πράγματα,που μας αγγίζουν.Και να το έχει κάνει με έναν τρόπο,που να μας αποκαλύπτει πτυχές που είτε δεν τολμάμε να προσεγγίσουμε είτε δεν ξέρουμε το δρόμο ή κι ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει,ότι ήταν εκεί.Μπορεί να μας δείξει και καταστάσεις,συναισθήματα,σκέψεις,που να ανοίξουν την οπτική μας και την ψυχή μας.Όμως όλα αυτά είναι μέσα από το πρίσμα ενός τρίτου.Ο οποίος μάλιστα για την ψυχούλα του γράφει κι όχι για τη δική μας και σίγουρα όχι σαν συνταγή.Τα βιβλία ψυχολογίας δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάνε.Εγώ τα βαριέμαι και νομίζω,ότι μπορούν να σε μπερδέψουν και παραπάνω,αν δεν είναι κάτι συγκεκριμένο,το οποίο να στο έχει προτείνει κάποιος ειδικός.Κάποιοι άλλοι σχολιαστές εδώ ίσως έχουν ασχοληθεί περισσότερο κι έχουν να δώσουν πιο χρήσιμες πληροφορίες.Επειδή όμως σε απασχολεί κάτι πολύ προσωπικό και δε θέλεις απλά να μάθεις δυο-τρία πράγματα σχετικά με το θέμα,αλλά αναζητάς λύσεις,τότε και η εμβάθυνση σ'αυτό και οι όποιες λύσεις πρέπει και πάλι να είναι σε ατομικό επίπεδο.Αυτό μπορεί να γίνει με έναν ψυχολόγο.
#1Δεν είναι κομπλεξικός όποιος δεν σε προσλάβει λόγω septum. Ούτε είναι προσβολή αν χρειαστεί να το βγάλεις. Στους εργασιακούς χώρους υπάρχουν κανόνες. Εσύ επιλέγεις αν θέλεις να προσαρμοστείς ή όχι αλλά και ο εργοδότης έχει δικαίωμα να θέτει τους κανόνες που θέλει. Άλλο είναι να δουλεύεις σε κομμωτήριο και άλλο σε νηπιαγωγείο. Στη δουλειά μου δεν επιτρέπονται πχ τα κοντά σορτς. Δεν είναι θέμα κόμπλεξ ή ότι θέλουν να μας προσβάλλουν και να ακυρώσουν το προσωπικό μας στυλ. Είναι που είναι δύσκολα τα πράγματα στον εργασιακό τομέα, μην τα δυσκολεύεις και άλλο από μόνη σου. Μπορείς να πηγαίνεις χωρίς το σκουλαρίκι στις συνεντεύξεις και μετά αν σε πάρουν, να ρωτάς αν μπορείς να το φοράς. Κατά πάσα πιθανότητα ναι.
Γρήγορο σχόλιο στο #6: Αν αυτός ο άνδρας ήταν φωτογράφος, και αντί για το κινητό σήκωνε την ΕOS του για παράδειγμα, τότε αυτό μπορεί να ήταν art, φωτογραφία δρόμου, κλπ. Αν θυμάστε στην αρχή της κρίσης κάνανε θράυση οι φωτό "δρόμου" με άστεγους, εξαθλιωμένους ανθρώπους προς τέρψιν του άμαθου τότε σε αυτές τις εικόνες κοινού, αλλά και προς ευαισθητοποίηση. Και όχι για προσωπική χρήση αφού βγαίναν στα media. Αμφιβάλλω αν αυτοί οι άνθρωποι ρωτήθηκαν ποτέ. Αμφιβάλλω αν οι φωτογράφοι δρόμου ρώτησαν ποτέ κανέναν. Εχω δει φωτό μου στη Lifo που κάθομαι στη μπάρα ενός μπαρ σε αφιέρωμα σε μια περιοχή. Κανείς δε με ρώτησε αν θέλω να φωτογραφηθώ, δεν το πήρα καν χαμπάρι. Μπορεί να ήμουν με κρυφό δεσμό πχ και να το έβλεπε ο νόμιμος. Το θέμα χωράει πολύ συζήτηση, αλλά καλό είναι να το βλέπουμε με πιο ευρεία οπτική. Και για να μην παρεξηγηθώ, εννοείται ότι θεωρώ την εν αγνοία του "θυματος" φωτογράφηση σε όλες τις περιπτώσεις (εκτός από τα εβέντς προς φωτογράφηση, τις φυσικές καταστροφές και τις εμπόλεμες καταστάσεις) λάθος.
Συμφωνώ. Πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο στο design you trust (αν δεν κάνω λάθος), στο οποίο παρουσίαζε το πρότζεκτ ενός φωτογράφου, ο οποίος φωτογράφισε περαστικούς στο δρόμο. Μετά από ένα χρόνο τους βρήκε ξανά (τυχαία;;;) και φωτογράφισε την αλλαγή που επήλθε με το χρόνο, τις έννοιες και το άγχος κλπ. Αν δεχτούμε οτι δεν ήταν στημένο,το θεωρώ καταπάτηση της ιδιωτικότητας των ατόμων αυτών. Το να με φωτογραφίσει κάποιος χωρίς να με ρωτήσει - σημειωτέον, οι άνθρωποι δεν πόζαραν, περπατούσαν στο δρόμο όπως όλοι- το θεωρώ λάθος. Δεν πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους συγκατάθεση; Αυτός ο καλλιτέχνης θα εκθέσει τη δουλειά του, θα την προωθήσει, θα πληρωθεί..δεν θα ήθελα να γίνω αντικείμενο του πρότζεκτ οποιουδήποτε -από καλλιτέχνη, δημοσιογράφο, φωτογράφο δρόμου ή νυχτερινών μαγαζιών, χωρίς έστω και την προφορική μου άδεια.
Αυτο ήταν ενας παλιος προβληματισμος για την φωτογραφία δρομου το οποιο λύθηκε ατυπα με τον πιο περιεργο τρόπο, κυριολεκτικα το 99% του δυτικου πληθυσμου εχουμε πλεον φωτογραφικες μηχανες μαζι μας (στα κινητα), πλεον περισσότεροι κυκλοφορουν με φωτογραφικες απο ότι με τσιγαρο στο χερι (για να καταλαβουμε το μεγεθος).Δυστυχως αυτου του είδους η παραβίαση της ιδιωτικοτητας της ανωνυμιας στο δημοσιο χωρο εχει καταργηθει και δεν μπορει να μπει σε καποιον αυστηρο κανονα όπως παλια. Ανηκει στα αρνητικα των αλλαγων. Πλεον η ιδιωτικοτητα εχει περιοριστει παρα πολυ κοντα στα ντουβαρια των σπιτιων που ακομα και εκει πολλοι πολυ ευχαριστως τα δημοσιοποιουν.Ενα αλλο προβλημα να υπάρξει καποιος περιορισμος είναι η αυτονοητη πλεον ταση να φωτογραφίζομαστε οπουδηποτε, καθε ωρα, βλ. instalifo, χωρις καποιον "ανωτερο" σκοπο, δηλαδη η δημοσιευση του ιδιωτικου βιου εχει αποποινικοποιηθει σε επιπεδο κουλτουρας.Και τωρα εχομαστε το ψητο "αφου ΕΓΩ είμαι ενταξει με το να εκθετομε, σιγα το επιληψιμο να εκτεθουν απο ΕΜΕΝΑ οι αλλοι" στην συνεχεια "αυτοι που δεν είναι ενταξει/γκρινιαζουν με το να εκτειθονται, είναι κολλημενοι" και τελος "δεν είναι ότι δεν τους σεβομαι αλλα αυτοι είναι υπερβολικοι", καπως ετσι υποσυνειδητα οι ανθρωποι εφαρμοζουμε πανω στους αλλους αυτα που εμεις αποδεχομαστε και μαλιστα δικαιολογουμε τους εαυτους μας που περνουμε αποφασεις για τους αλλους χωρις τους αλλους.Υ.Γ. Θυμαμαι ποσο κολλημενο με θεωρουσαν στη φωτογραφικη ομαδα που δεν εκανα "δρομο", "σιγα μωρε, τι θα παθουν αμα τους τραβήξεις φωτο"
#4Προσωπικά θεωρώ το FB χάσιμο χρόνου και το να σε κάνει add κάποιος πολλές φορές δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Γιατί να πρέπει να μιλήσετε άλλες 50 φορές μέσω FB μέχρι να βγείτε; Τώρα που τελειώνουν οι εργασίες μπορείς να του πεις " Έλα να σε κεράσω μια μπύρα απόψε για να γιορτάσουμε το τέλος εργασιών" ή " Τι ωραίο που έγινε το σπίτι! Κερνάω μπύρες για το αποτέλεσμα" κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αν δεχτεί καλώς. Αν όχι δεν έγινε και τίποτα. Αφού έχεις σημείο επαφής, μια βαθιά ανάσα χρειάζεται για να το προτείνεις (αν δεν το έχει ήδη προτείνει αυτός)
Συμφωνώ! Άλλωστε υπάρχουν από τη μία άνθρωποι που επιλέγουν να μη έχουν bf, είτε να μην ασχολούνται με αυτό και από την άλλη , κάποιοι που κάνουν add πραγματικά τους πάντες χωρίς να σημαίνει τίποτα. Η κλασική "παραδοσιακή" πρόταση του καφέ/μπύρας θεωρώ οτι είναι η πιο απλή και παράλληλα άμεση προσέγγιση και δίνει και σχετικά άμεση απάντηση και συμπεράσματα λόγω του οτι η πρόταση θα γίνει κατά πρόσωπο, άρα μπορείς να δεις και τις εκφράσεις/ αντιδράσεις του άλλου. Δε λέω,καλό και το fb όταν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με άλλον τρόπο, αλλά όταν έχεις τον άλλον μπροστά σου για πιό λόγο να του μιλήσεις μέσω Λαμίας; Λίγο θάρρος θέλει, τίποτα παραπάνω. Στην τελική ποιό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Και να απορρίψει την πρόταση, τουλάχιστον θα έχεις πάρει απάντηση. Στο φβ μπορεί να περιμένεις και εβδομάδες και να μηνπάρεις το μήνυμα και μετά να διαβάζουμε στο α,μπα ερώτηση τύπου "Αφού υπήρχε χημεία μεταξύ μας, γιατί δεν επικοινώνησε;" ...
Εμένα δε μου φαίνεται κακή ιδέα το αίτημα φιλίας για αρχή... Διότι δείχνεις αρχικά στον άλλον ότι θες να κρατήσεις μια επαφή πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι, χωρίς ταυτόχρονα να τον φέρεις σε δύσκολη θέση. Μην ξεχνάμε άτι γνωρίστηκαν για δουλειά κ όχι σε πάρτυ κοινού φίλου πχ.Αν μετά από αυτό μιλήσεις 2-3 φορές κ είναι ευχάριστη η κουβέντα, είναι πιο άνετο (κατά την άποψη μου) να ρίξει κάποιος πρόταση για καφέ, μπύρα, σινεμά κτλ κτλ
Αν θέλεις, μπορείς να εξηγήσεις, γιατί θεωρείς την απάντηση ειρωνική (πολύ φοβάμαι πως είναι) και ταυτόχρονα καλή; Πώς θα σού φαινόταν αν βρισκόσουν στη θέση της ερωτώσας; Η οποία μάλιστα στην επόμενη σελίδα γίνεται και στόχος ψιλοειρωνικών σχολίων; Πώς συμβαδίζει αυτό το ύφος με το pc που διαπνέει υποτίθεται αυτή τη στήλη; Αισθάνομαι σφόδρα ενοχλημένη και προκειμένου να μην αισθανθώ και συνένοχη αποχωρώ. Όχι ότι θα ιδρώσει το αυτί της συντάκτριας. Έχει αρκετούς οπαδούς να την αποθεώνουν. Για την απειροελάχιστη περίπτωση που κάτι παρεξήγησα, ζητώ ειλικρινώς συγγνώμη προκαταβολικά.
Το fb δεν ειναι αναγκαστικά χάσιμο χρόνου. Όπως και τα περισσότερα πράγματα σ'αυτή τη ζωή εξαρτάται από τον τρόπο που το χρησιμοποιείς.Εγώ για παράδειγμα έχω συγκεντρωμένα εκεί όλα τα sites που θέλω να ακολουθώ και έτσι το fb έχει γίνει η απίστευτα χρηστική διαδικτυακή μου εφημερίδα.Ως προς την ερώτηση #4,σίγουρα αν την κάνει add ο μηχανικός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι την γουσταρει κι αυτός αλλά θα τους δώσει την δυνατότητα να μην κόψουν απότομα την επικοινωνία με το τέλος των εργασιών.Αν όντως του αρέσει η κοπέλα μπορεί κάτι να γίνει.Και εφόσον και η ίδια δηλώνει ντροπαλή ίσως αυτό της είναι πιο εύκολο από το να κάνει μια πιο άμεση κίνηση.
#1# Μία φίλη μου δασκάλα, με piercing στη μύτη, το έβγαλε όταν προσλήφθηκε σε ιδιωτικό σχολείο γιατί την παρακάλεσε η διευθύντρια. Επί ένα χρόνο έκανε υπέροχη δουλειά, είναι φοβερή εκπαιδευτικός, οργάνωσε πολλές θαυμάσιες εκδηλώσεις με τα παιδιά, την λάτρεψαν παιδιά και γονείς! Τον δεύτερο χρόνο που ξεκίνησε η σχολική χρονιά, έβαλε ξανά το piercing στη μύτη της! Ήταν σαν να μην το έβλεπε κανείς, ούτε η διευθύντρια, ούτε τα παιδιά, ούτε οι γονείς, κανένα θέμα απολύτως, είχε πλέον κερδίσει με το σπαθί της την αγάπη και την εμπιστοσύνη όλων, δεν της έκανε έκτοτε ποτέ κανείς καμία παρατήρηση!