I am my own wife
Φεβ15
 

I am my own wife

Bios, Δευτέρα 13/02/2012

«Ωραία όλα αυτά τα παιχνίδια με τα φουστάνια, αλλά πότε θα παντρευτείς;». «Ποτέ, μαμά, είμαι η γυναίκα του εαυτού μου (I am my own wife)», απαντάει η Σαρλότε βον Μάλσντορφ στη μητέρα της. Οποία αντίθεση, όταν και οι δύο κουβέντες βγαίνουν από το στόμα του Χάρη Αττώνη, που υποδύεται τους δύο ρόλους συγχρόνως, ντυμένος μ’ ένα μαύρο, παλιομοδίτικο φουστανάκι, με μια σειρά μεγάλες πέρλες να κοσμούν τον λαιμό, κάτω από το πυκνό του μούσι. Και δεν είναι οι μόνοι ρόλοι που ερμηνεύει (περί τους σαράντα) σ’ αυτό το πολυβραβευμένο θεατρικό έργο που έγραψε ο Αμερικανός Νταγκ Ράιτ, έχοντας στη διάθεσή του ατέλειωτες ώρες μαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων με την πιο διάσημη ίσως περσόνα του πρώην Aνατολικού Βερολίνου, τον κατά κόσμο Λόταρ Μπερφέλντε, που έζησε ολόκληρη τη ζωή του ντυμένος γυναίκα κι έχοντας επιβιώσει από τις πιο σκοτεινές στιγμές που έζησε η χώρα του τον 20ό αιώνα: ναζιστική νεολαία, χιτλερικό καθεστώς, πόλεμος, σοβιετικού τύπου κομμουνισμός. Εκείνη, μες στην τρελή χαρά και με μια παράφωνη σχεδόν αθωότητα ή αφέλεια, να μαζεύει κομματάκι κομματάκι τ’ απομεινάρια του τέλους του 19ου αιώνα, την εποχή του Κάιζερ Βίλχελμ Β’: σεκρετέρ, ντουλάπες, τραπέζια, ρούχα, καθρέφτες, γραμμόφωνα, φωνόγραφοι, μουσικά κουτιά, αλλά κυρίως ρολόγια. Του τοίχου, με κούκο, με εκκρεμές, παραστάσεις, αρ ντεκό, τα πάντα. Η ανταλλαγή ρολογιών με Αμερικανούς στρατιώτες από το Δυτικό Βερολίνο ήταν που κόστισε στον φίλο της Άλφρεντ Κίρσνερ την φυλάκισή του, αφού η ίδια η Σαρλότ τον κατέδωσε στη Στάζι, με την οποία ένα διάστημα συνεργάστηκε, έχοντας τον κωδικό «Πακ». Συγχρόνως, το μουσείο που έστησε μ’ αυτή την πελώρια προσωπική συλλογή είχε γίνει το μέρος συνάντησης των γκέι της πόλης.

Αυτή την πολυτάραχη ζωή μάς αφηγείται η ίδια -«μουσείο, έπιπλα, άντρες, μ’ αυτήν τη σειρά έζησα τη ζωή μου»-, με τη βοήθεια του συγγραφέα που την «ανακρίνει» επί σκηνής και αναπλάθοντας καθοριστικές σκηνές. Κι όλα αυτά σε μια απολαυστική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Ιωσήφ Βαρβάκης, με τον ήχο και το φως να κατευθύνουν τον ρυθμό και την κίνηση του έργου.

 
 
 
 
I WAS THERE