Είναι η θάλασσα το ιδανικό μέρος για το τέλειο έγκλημα;

Η απάντηση στον «Επιβάτη 23», το καινούργιο ψυχολογικό θρίλερ του Sebastian Fitzek από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Μαρία Δρουκοπούλου 1.3.2024 | 20:46

— Στον «Επιβάτη 23», παράλληλα με το κομμάτι του μυστηρίου προς διαλεύκανση, που πραγματικά κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, θίγονται και κοινωνικά ζητήματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση. Πιστεύετε αυτή είναι μια διάσταση που λείπει από το σύγχρονο καλό ψυχολογικό θρίλερ;

Όταν ξεκινάω να γράφω, συχνά δεν ξέρω ποια θέματα εμπλέκει το υποσυνείδητό μου στην ιστορία. Ξέρω μόνο το εξής: είναι πάντα θέματα που έχω στην καρδιά μου και με αγγίζουν ως άνθρωπο και ως οικογενειάρχη. Σε αυτά συγκαταλέγεται οπωσδήποτε η ενδοοικογενειακή βία, που συνιστά βασική θεματική και στο ψυχολογικό θρίλερ Το τελεσίγραφο. Δυστυχώς πρόκειται για ένα συλλογικό έγκλημα που συχνά καλύπτεται από τον μανδύα της σιωπής, δυστυχώς ακόμη και στη λογοτεχνία.

 

— Η πλοκή του «Επιβάτη 23» εκτυλίσσεται σε ένα πλοίο. Ο κλειστός χώρος, που έχετε ξαναχρησιμοποιήσει σε βιβλία σας (ένα ψυχιατρείο στο «Πείραμα», ένα αεροπλάνο στη «Θέση 7Α»), σας διευκολύνει ή σας θέτει περισσότερες προκλήσεις;

Αγαπώ τα περίκλειστα, κλειστοφοβικά σκηνικά (υπό την προϋπόθεση ότι δεν βρίσκομαι o ίδιος κολλημένος σε κάποιο από αυτά). Δεν διευκολύνουν τη γραφή, αλλά την κάνουν πιο έντονη. 

 

cover
Sebastian Fitzek, Επιβάτης 23, Μτφρ.: Δέσποινα Κανελλοπούλου, Εκδόσεις Διόπτρα, Σελ.: 480

— Από τη θητεία σας στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ, θεωρείτε ότι υπάρχει το τέλειο μέρος για το τέλειο έγκλημα;

Αναμφίβολα το κρουαζιερόπλοιο. Πουθενά αλλού δεν μπορεί ένας ερασιτέχνης να ξεφορτωθεί τόσο απλά και μια για πάντα ένα πτώμα. Βέβαια, θα πρέπει κανείς να διασφαλίσει ότι το άτομο που θέλει να σκοτώσει θα πρέπει με κάποιον τρόπο να επιβιβαστεί εθελοντικά στο πλοίο.  

 

— Στο βιβλίο ο ήρωας, ο Μάρτιν Σβαρτς, λύνει την υπόθεση, αποκαλύπτει τον δράστη, παρ’ όλα αυτά, μένουμε με την αίσθηση ότι κάτι μένει ανοιχτό. Πιστεύετε ότι η εγκληματική δράση, ανεξαρτήτως κινήτρων, ακολουθεί έναν φαύλο κύκλο;

Το ρεαλιστικό στοιχείο στα ψυχολογικά θρίλερ που γράφω, είναι πως το Κακό (δυστυχώς όπως και στην πραγματική ζωή) δεν νικιέται ποτέ ολοκληρωτικά. Αγωνιζόμαστε σε μια αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, και είμαι ακλόνητα πεπεισμένος ότι το Καλό υπερισχύει. Αλλά o σπόρος του Κακού πάντα επιβιώνει, γι’ αυτό ακριβώς η ιστορία στην πραγματικότητα δεν τελειώνει ποτέ. 

 

cover
Sebastian Fitzek ,
Μίμικ, Εκδόσεις Διόπτρα, κυκλοφορει απο 21/3

— Έχετε πει ότι εμπνευστήκατε την υπόθεση ενός βιβλίου σας όταν κάποια στιγμή κατέληξε σε σας κατά λάθος το δέμα που προοριζόταν για άλλον. Η έμπνευσή σας είναι πάντα αυθόρμητη ή προϋποθέτει και κάποια έρευνα; Π.χ. στον «Επιβάτη 23» υπήρχαν τα στοιχεία για ανθρώπους που εξαφανίζονται στις κρουαζιέρες.

Πάντα αντλώ ένα ερέθισμα από την καθημερινότητα. Έτσι έγινε και με τον Επιβάτη 23, όταν διάβασα ένα άρθρο για αγνοούμενους επιβάτες κρουαζιερόπλοιων. Στη συνέχεια αρχίζω να σκέφτομαι τους χαρακτήρες που θα μπορούσαν να βρεθούν σε ένα πλοίο. Τέλος, ξεκινά η έρευνα, η οποία σε αυτή την περίπτωση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, επειδή ό,τι διαδραματίζεται στους μη δημόσιους χώρους ενός κρουαζιερόπλοιου είναι αυστηρά εμπιστευτικό. Έπρεπε, λοιπόν, να βρω κατασκόπους, οι οποίοι μου παρείχαν πληροφορίες για την «αθέατη πόλη» στο πλοίο, στην οποία μεταφέρω τον αναγνώστη μου. 

 

— Έχετε σκεφτεί να δημιουργήσετε έναν κεντρικό ήρωα-ντετέκτιβ;

Αυτό το έχω ήδη κάνει στο Amokspiel και κατά κάποιον τρόπο με τον Μάρτιν Σβαρτς. Όμως, περισσότερο απ’ όλα με ενδιαφέρει όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα τα οποία δεν έχουν εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζουν, και ως εκ τούτου τους παραλύουν.

 

cover
Sebastian Fitzek ,
Το τελεσίγραφο,
Μτφρ.: Δέσποινα Κανελλοπούλου,
Εκδόσεις Διόπτρα,
Σελ.: 448

— Στο νέο σας βιβλίο, «Μίμικ», συνεργαστήκατε με τον Dirk Eilert, τον κορυφαίο ειδικό στις εκφράσεις του προσώπου και στη γλώσσα του σώματος. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Σας έδωσε κάποια συμβουλή για τη γλώσσα του προσώπου που θα θέλατε να μοιραστείτε;

Έχω μάθει τόσο πολλά από τον Dirk, που θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλά βιβλία. Για παράδειγμα, την κοινή σε όλους τους πολιτισμούς αντίδραση για την περιφρόνηση, η οποία εμφανίζεται ασυναίσθητα. Κανείς δεν μπορεί να την αποτρέψει. Διαρκεί μόνο μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου: το ελαφρύ ανέβασμα του άνω χείλους από τη μία πλευρά. Εάν κάποιος το βλέπει αυτό τακτικά στον σύντροφό του, θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται να απευθυνθεί σε κάποιον δικηγόρο που ειδικεύεται στα διαζύγια.

Οδηγός Βιβλίου