Για πάνω από δύο δεκαετίες, ο Λόλης εργάζεται µε το µάρµαρο – ένα από τα πιο ανθεκτικά υλικά στην ιστορία της τέχνης –αναπτύσσοντας µια ιδιαίτερη οπτική και ποιητική γλώσσα που βασίζεται στην φθαρτότητα,τη µετάβαση και το ίχνος.

 

Γνωστός για τις ψευδοϋλικότητές(pseudomaterialities)του, µεταµορφώνει το& µάρµαρο στις πιο οικείες µορφές,µετατρέποντας ένα υλικό διαχρονικότητας σε µορφές του εφήµερου - υλικά υπολείµµατα µιας ζωντανής παρουσίας. Η πρακτική του επαναπροσδιορίζει το γλυπτικό αντικείµενο ως αποτύπωµα εµπειρίας, όπου συνυπάρχουν το συναισθηµατικό και το καθηµερινό.

 

Αποτελούµενη από δεκατρία γλυπτά και γλυπτικές εγκαταστάσεις, η έκθεση Accidental Monuments εκτείνεται σε δύο ορόφους της γκαλερί, ενώ παράλληλα επεκτείνεται στον εξωτερικό της χώρο (The Breeder Skin), λειτουργώντας ως ένα οπτικό σηµειωµατάριο µε διαγραµµένες ηµεροµηνίες – µια ηµιτελής, ανοιχτή αφήγηση. Η διαδικασία του Λόλη είναι αγκιστρωµένη στη µνήµη, χαραγµένη στο σώµα και στο νου, ενώ ο ίδιος αφαιρεί σκόπιµα το προσωπικό στοιχείο, αντικαθιστώντας το µε αισθήσεις που αναφέρονται συλλογικά στην ανθρώπινη εµπειρία.

 

Ανάμεσα στα έργα, μια στοίβα από λευκά πουκάμισα, μια επιφάνεια από φελιζόλ με ίχνη από παπούτσια, ένα σκαμνί με δύο ξύλινες σανίδες ή μια πόρτα με φθαρμένα παπούτσια, ανακαλούν στο νου σκηνές βγαλμένες από τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη – εικόνες που προέρχονται από οικογενειακά έθιμα, την απώλεια του πατέρα του, επισκέψεις στο λεπροκομείο της Χίου ή τα ερείπια ενός κτιρίου στον Πειραιά. Τα θραύσματα αυτά, αποσταγμένα από καθημερινά βιώματα, γίνονται μνημεία ευαλωτότητας, υποκειμενικότητας και του τυχαίου, παρέχοντας μια ανανεωμένη οπτική για ποιον – και για τι – μπορεί να υπάρχει ένα μνημείο.

 

Η έκθεση Accidental Monuments συνυφαίνει αυτές τις αναδυόμενες, ασύνδετες αναμνήσεις σε μια ιστορία χωρίς τέλος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Λόλης μας προσκαλεί να σταματήσουμε για μια στιγμή, να αναγνωρίσουμε το βάρος του απαρατήρητου, να δούμε το προσωρινό ως διαρκές και να αναλογιστούμε τα ίχνη που αφήνουμε πίσω μας: στον κόσμο, στους άλλους και μέσα μας. Επαναπροσδιορίζει την ίδια τη μνημειακότητα ως ανάμνηση που εξυμνεί το ηρωικό μέσα στις συνηθισμένες καταστάσεις της ζωής – εργασία, ανάπαυση, απώλεια, τρυφερότητα. Το πνεύμα της κλασικής γλυπτικής παραμένει και αφυπνίζεται στο παρόν μέσω της ευαλωτότητας, της υποκειμενικότητας και των διαλυόμενων ορίων του χρόνου. – Άκης Κόκκινος, Επιµελητής.

 

Ανδρέας Λολής – Βιογραφικές Πληροφορίες

Ο Ανδρέας Λολής (1970) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (2002) και της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Carrara (2005). Δίδαξε στη Διεθνή Θερινή Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σάλτσμπουργκ (2016-2018). Επιλεγμένες εκθέσεις: «My Dreams Were Dashed Against Your Walls», από το DEO Projects σε επιμέλεια του Άκη Κόκκινου, Βέσσα, Χίος, «Behind the theatre», παραγωγή της Ελευσίνας 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και του Φεστιβάλ Αισχύλια 2021 σε επιμέλεια του Χριστόφορου Μαρίνου, Μιχαήλ Μαρμάρινου και Ζωή Μουτσώκου, «May you live in interesting times» στη 58η Μπιενάλε της Βενετίας, επιμέλεια Ralf Rugoff, «Prosaic origins» επιμέλεια Νάγια Γιακουμάκη, στο πλαίσιο του CITY PROJECT 2018 του NEON, «Andidoron», Συλλογή ΕΜΣΤ, Friedericianum, Κάσελ, documenta 14, επιμέλεια Κατερίνα Κοσκινά, «The Garden Sees» επιμέλεια Άννα Καφέτση, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μπιενάλε Θεσσαλονίκης 2017, επιμέλεια Συραγώ Τσιάρα, «The Body, the Soul, The Place», Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας, 7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης του Πεκίνου, 13η Μπιενάλε της Λυών «La Vie Moderne», επιμέλεια Ralph Rugoff, «Yoko Ono Lumiere De L’Aube» στο Musée d’Art Contemporain, Λυών, «Hell As Pavillion», επιμέλεια Νάντια Αργυροπούλου, Palais de Tokyo, Παρίσι και «Monodrome», 3η Μπιενάλε της Αθήνας, επιμέλεια Nicolas Bourriaud, Ξένια Καλπακτσόγλου και Poka Yio.