5.4.2012 | 19:21
κονφεσιον ον α ντανσφλορ
με χωρισε, μου φερθηκε με τροπο που δε μου αξιζε, εδειχνε μες την καλη χαρα οταν το λεγε, ειχε και ορεξη για αστειακια με τους φιλους του και γω περιμενα στο εδωλειο την ετυμηγορια. με ξανασυναντησε μετα απο δικη μου πρωτοβουλια, με εκανε να πιστεψω οτι μπορει κατι να γινει και με ξαναγειωσε...του ειπα πραγματα για μερικα απ τα οποια μετανιωσα,αλλα δε παυω να πιστευω οτι δε μου φερθηκε σωστα...τον θελω πια εστω και για φιλο θελω να ξερω οτι ειναι καλα. θελω να του πω οτι τον θελω πισω ειτε οπως παλια ειτε φιλικα, αλλα φοβαμαι να του το πω γιατι πρεπει παλι εγω να κανω την κινηση. θα θελω απλα να τον διαγραψω απ την καρδια μου, δεν αντεχω αλλο, καθε μερα ειμαι στα προθυρα να του στειλω μνμ αλλα τελικα δε το κανω. νιωθω οτι δεν ημουν τπτ γι αυτον και δε μπορω να το χωνεψω...δε μπορω να καταλαβω πως καποιοι ανθρωποι εγκαταλειπουν τοσο ευκολα.
