ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι μερες μαλλον βδομαδες ισως μηνες δεν θυμαμε που το μυαλο μου ξανα επαθε burn out.. χανομαι μεσα στα σκοτεινα μονοπατια του εαυτου μου και νιωθω να τρελαινομαι.. οι μερες παιρνουν χωρις να το καταλαβαινω κοιταζω πισω και δεν υπαρχει τιποτα δεν θυμαμε τιποτα ενα απεραντο κενο απλωμενο σαν λευκο σεντονι .. κοιταζω μπροστα ισως δω κατι να μου δωσει ελπιδα φως και βλεπω μονο ενα τρομακτικα αμφιβολο σκοτεινο μελλον .. το τωρα δεν αντεχω να το ζω θλιψη πονος συγχυση σκεψεις που γινονται τερατα σκαμπανευασματα της διαθεσης νιωθω σαν να βρισκομαι σε τρενακι λουνα παρκ.. δεν αντεχω αλλο αυτη την κολαση.. υποφερω.. κουραστικα.. θελω να γινω καλα μονο αυτο.. να ειμαι καλα.. να ζω.. θελω την ψυχικη μου υγεια πισω.. και ειμαι τοσο μα τοσο πολυ μονη σε αυτο.. κανεις δεν με αντεχει και κανενα δεν αντεχω.. χαος.. τρομος.. φοβαμαι..